GİRİTLİ (TAMAMLANDI)

Bölüm 9

  Merhabalar Efenim
        Öncelikle dün gece yaşanan deprem için hepimize geçmiş olsun ...Bursa baya sallandı umarım sizlerde herhangi bir zarar yoktur.

     Bölümün biraz da olsa keyfimizi yerine getirmesi dileğiyle.Herkesleri çoook öpüyorum..

          Evde işsiz günümün üçüncü haftası..Mutfak masasına oturmuş elimde  telefonum işletme danışmanlığı için fikir alabileceğim hesapları kurcalarken solumdan solumdan gelen annemin sesini duymazdan gelmeye çalışıyorum ama ne mümkün...

-Unut onu Sare.Baban ölse izin vermez böyle bir şeye kızım.Hatta sen hiç bu konuyu açma adama.Yine canımız sıkılmasın evladım olur mu?

           Hah hoşgeldin aman ağzımızın tadı kaçmasın mottomuz...Annemin şöyle zamanlarda yaprak dökümü Hayriye Hanım'a dönüşmesi yok mu beni benden alıyor yemin ederim..

-Oooff anne.Siz demediniz mi ya adam akıllı bir iş bul ya da kendi mesleğini yap diye.

           Dediler kııızzz...Vallahi dediler..Siz de okudunuz geçen bölüm hatta.Şimdi gak desem olmaz guk desem imkansız.Eeee ben ne yapayım şimdi siz söyleyin?

-Of deme anneye taş olursun bak.Sonra kedi köpek işer dibine bucağına.Hem evladım biz sana git Cunda'da meyhane mi aç dedik?İnsan gibi bir işe gir hayatını kur dedik.Sen ne saçma sapan bir çocuk oldun böyle yaaaa.

            Bak yine meyhane diyor.Deli çıkacaksın sen  bunların elinde Sare..Hem de önde flama taşıyanı ya da hunilisi işte...Hangisi daha mertebeli oluyor henüz bilmiyorum.Öğrenmem çok yakın ama hissediyorum.

-Annecim bende ocakçı ışığı yokmuş şef öyle dedi dedim ya. Başlangıçlarda mezelerde fena değilmişim de dedi .Bunları hep konuştuk seninle.

-Başlarım şimdi sesin şefine Sare.Saçma sapan konuşma benimle.

Başlarım mıııı? Ben şok...Amaaanınnnn salon kadını Selma hanım çizgisinden çıkmak üzere..Görülmüş şey değil komşuulaaarr.

               Anneme kurduğum her bir cümle kanımın son damlasına kadar doğru aslında ama o beni asla ciddiye almıyor ayrı konu.Anacığımın o ciddiye almadığı benim bu yeme içme işleri  şöyle oluyor esasında
;ben bu sağlık hizmetlerindeki neferliğimden vazgeçip üzerine de girdiğim görüşmelerde fiyaskolara doyamayınca panik ataklanmıştım ya hani hah ozaman benim canım terapistim çok bilmiş Gözdeciğim kendine bir uğraş bulmalısın Sareciğim demişti.Ne uğraşı anacım bu saatten sonra dediğimde  de hiç yaşımdan başımdan da utanmadan bir de antin kuntin tavsiyeler vermesin mi? Bir enstrüman çalabilirmişim mesela ,yağlı boya yapabilirmişim, hatta yogaya falan  başlasam mental sağlığımı ekstra ekstra pozitif etkilermiş..Yok anasının gözü olmadı Üsküdar Musiki Cemiyetine katılayım diyorum..Dalga geçme lütfen Sare diyor.Kız gelmişim 29buçuktan 30 yaşıma bu saatten sonra neticemden kendime hobi mi uydurayım ayol...Tövbe tövbe.. Az biraz şamatamı yaptım güldüm eğlendim derken bi baktım bu deli kadın ciddi..Neyse o iş bende ben hallederim dedim çıktım.Sonraki seansta yine aynı tantana belli kurtulamayacağım çenesinden gideyim de bir merdivenaltı hobi bulayım dedim ben de kendime..Kız ne merdiven altısı hobilerin en traşı bile olmuş mu sana bir böbrek parası.Amaaan dedim birikmişimden yerim kıydım paraya aşçılık kursuna yazıldım..Öyle kelli felli de bir şefin kursuna haa.Öyle hobilenilmez böyle hobilenilir işte anacım diye de havamı attım Gözdeciğime..Gerek yokmuş o kadarına kafamı dağıtsın yetermiş.Ben şimdi bunun kafasını bir dağıtıcam görecek gökkuşağını...Her neyse gel zaman git zaman ben baya baya sevdim bu mutfak işlerini.Kursta ayrı evde ayrı baya da vakit ayırıyorum falan.Kız canın çıkmasın Sareeee şef falan mı oldun yanlışlıkla acabaa derken.Benim gerçek şef Sare Hanım sizden pek sıcakçı olmaz ama mezede başlangıçlarda baya iyisiniz demesin mi?Sen ne biliyorsun lan kıçımın kenarı diyemediğim için yes şeeeeff dedim adama.Ne yapayım baya profesyonel herif beni şimdi piyasadan silmeye kalkar.Korktum...Anlayacağınız bu işin de anca getir götürcüsü oldum yani..Bu da yeter aç bırakmaz en azından...

              Son iş yerimden de ayrılınca ya da kovulunca işte her neyse...Evde sıkıntıdan patladığım bu üç haftada acaba bu mutfak eğitimimle alakalı bir şeyler yapabilir miyim diye biraz kafa yordum ben de.Ya da yalan söylemeyeyim şimdi ya kafa falan yormadım bi arkadaşım var benim liseden Özge..Turizm acentesi var bu arkadaşımın Ege'ye falan  turlar düzenliyor  biz bir gün buluştuk bununla iş güç falan bahsederken böyle bir lezzet açığı olduğundan bahsetti bana.İşte gidiyor geziyoruz da adam gibi sadece yöresel tatlar deneyeceğimiz otantik yerleri her yerde bulamıyoruz gibi bir serzenişte bulundu...Başka zaman olsa hay ben senin derdini şaapayım çiçeğim derdim ama kafamdaki yanan ampül bu ukalalığa izin vermedi.Ee ben açayım öyle bir yer Cunda'da olur mu diye sordum.Araştırdı soruşturdu orada istedikleri gibi bir mekan da yokmuş.Olmaz mı harika olur dedi.Ben de o masadan Egeli işletme sahibi aday adayı olarak ayrıldım.Görüyor musun sen Allahın işi işte..Deneyeyim kız ne olacak elime mi yapışır?

              Yapışmaz...Yapışmaz da işte bu harika girişimci ruhumu komutanım ne derece destekler bilemedim.Zira zevcesi gördüğünüz üzere saçımı başımı yolmak üzere...Meyhaneci mi olacakmışım?Yok dansöz olacağım.. Ne meyhanecisi be kadın yöresel tatlar restoranı açacağım diyorum annemin kemikler mi sızlasın diyor.Yaa anneannem Cundadaki o evle dükkanı bana gelecek kurayım diye vermedi mi anacım ?Ben daha  minicik bebeyken bizim oralara bir daha ayağımız basmaz ama Sare'nin geleceği için ona bırakıyorum demedi mi sana ? O gelecek bu gelecek işte.Daha ne kadar işsiz olabilirim acaba?Belki de anneannemin düşündüğü zor günler bu günlerdir.Torununu daha minicikken düşünüp bıraktığı o evle dükkan tam da ben gidip yöresel tatlar dükkanı açayım diyedir olamaz mı yani?Vizyonlu nenem benim...
              Ayrıca gitmesek de görmesek de o Cunda bizim Cundamız değil mi ?