Чи Би бас Тэр

10. Төрсөн өдөр

Эцэст нь миний хорин нэгэн насны төрсөн өдөр болсон тэр өдөр би энэ хорвоо дээр мэдэрч болох хамгийн хүнд өвдөлтийг мэдэрч байсан юм.

Энэ мэдрэмж... дурсахад ч дэндүү хүнд санагдаж байна.

2017 оны арван нэгдүгээр сарын арван долоон шөнийн 1 цаг 57 минут.

Миний нандин охин, чи минь энэ хорвоо дээр сайхныг хүртэж амьдрах хувьтай юм шүү! Амьдралдаа хийж байсан хамгийн зөв зүйл нь чамайг төрүүлсэн минь байсан. Чи минь дэлхий дээр мэндэлсэн тэр өдөр өөрөө ч хүүхэд байсан хэрнээ бүхэл бүтэн амьдрал биеэсээ төрүүлчихсэндээ итгэж өгөхгүй уйлж, сайхан бүхнийг л чамдаа өгнө дөө гэж ам гарсан юм. Ээж аав хоёр нь үргэлж чинийхээ талд зогсох болно хайртай шүү үргэлж... бидний охин хорин нэгэн нас хүрлээ.

Ээжийнхээ надад зориулан бичсэн захидлыг уншаад би өөрийн эрхгүй л амаа даран уйлж эхлэв.

Магад би ийм үгсийг сонсох гэж л өдийг хүртэл нулимсаа залгиж ирсэн бололтой.

Ээжийнхээ өгсөн бэлгийг аажмаар задлахдаа би уйлахаа зогсоож чадсангүй. Өдийг хүртэл би өөрийгөө аав ээж хоёрын хамгийн том алдаа байсан хэмээн бодож явтал үгүй байж.

Үгүй байж... би ээж аавынхаа, тэр тусам ээжийнхээ хамгийн нандин үр нь байж.

Бэлгийг задалтал дотор нь миний нэг настай байх үеийн зураг арван нэгтэй байх үеийн зураг хоёул байх аж.

"Ирээдүй биднээс зарим сайхан зүйлсийг авч, заримыг нь өгдөг бол өнгөрсөн бидэнд зааж сургадаг"

Дээр нь их л нямбайлан бичсэн байх нь хэр их сэтгэл гаргасаныг харуулах аж. Нулимс тасралтгүй урссаар бэлгийг гаргаж ирэхдээ би их л нандигнан харлаа.

Жаахан байхад минь өгч байсан гоёмсог бугуйвчыг хаанаас ч юм бэ олоод эргээд хэвэнд нь оруулчихсан байх юм.

Энэ бугуйвчыг би эмээгээсээ авч байсан юм. Жаахан байсан болохоор энд тэнд тайлж яваад алга болгочихоод өдөржин уйлж сууж байснаа санаж байна.