Чи Би бас Тэр

14. Хол.

Тэгэхээр. Миний амьдралын уйтгартай мөчүүд Жон Вонүг Жэжү рүү явсанаас хойш бүрэн утгаараа эхэлсэн юм.

Надад шөнөжин ярьж суугаад, хамтдаа оддыг ширтэх тийм хүн байхаа болив. Тэр эргэж ирэх ч гэсэн, миний сэтгэл цаанаа л хоосорч орхив.

Жил гаруй хугацаанд явна гэсэн шүү дээ. Тэр надтай төрсөн өдрөө ч тэмдэглээгүй яваад өгчихсөн. Ирэх жил гэхэд тэр аль хэдийн ажилд орж амьдралаа босгоод эхлэчих болохоор ингэх нь зөв л байх гэхдээ...

Мэдэх зүйл алга. Сайн найз минь сайн явж байхад би яагаад ингээд байгаа юм?.

-Кэйди. Хэрвээ чи аль нэг оронлуу үнэгүй явах байсан бол аль оронд очих байсан бэ?

-Мэдэхгүй юм даа. Гэхдээ явахаар бол Италийн нэг жижиг тосгон руу очих байсан юм. Эмээ минь Италид өсч торнисон. Эмээгийнхээ өссөн газарт очвол сэтгэлд хурсан бүхэн минь тайтгарна гэж найддаг.

-Хөөх Кэйди. Чи эмээтэйгээ их дотно байсан байхдаа. Атаархаж байна.

Жэнни зөөлхөн санаа алдаад дараа нь яг л "гуниглах цаг нь биш" гэсэн шиг толгой сэгсрээд инээмсэглэв.

-Би лав Шинэ зеланд руу явна. Миний бүх сайхан дурсамжууд тэнд өнгөрсөн. Би буцаад явмаар байгаа ч эхлээд төгсөх хэрэгтэй шүү дээ.

-Тийм ээ. Найз нь чамайг заавал авч явна аа.

-Тийм үү? Нээрээ юу тэг л дээ.

Жэнни инээмсэглэсээр ингэж хэлээд урдаа тавьсан шар айрагнаас нэг балгав.

Аялал гэдэг бол миний өөрийгөө олох цор ганц арга зам. Намайг тайвшруулах, намайг амьд гэдгийг мэдрүүлэх цор ганц зүйл.

-Кэйди надад чамаас нуусан том зүйл бий.

-Юу юм?

Намайг хариу асуусанд тэр нэг санаа алдаад

-Би үүнийг хэлчихвэл чамайг надаас зайгаа барьчих болов уу гэж айсан юм. Анх тэгж бодсон ч цаг хугацаа өнгөрөх тусам чамайг тийм нэгэн биш гэдгийг ойлгосон. Чи бол гэнэн цагаахан, хүнтэй яаж харьцахаа мэддэг ухаалаг охин.

-Оршил яваад байлгүй шууд хэлэх гэснээ хэл л дээ.

-Би охидыг сонирхдог. Энэ хангалттай ойлгомжтой байх байх.

Түүнийг ингэж хэлэхэд би түүнрүү гайхан харлаа. Бүр маш удаан гайхаж зогслоо, гэтэл тэр санаа алдаад

-Тийм ээ тийм би хүний ёсноос гажууд зүйл хийж байгаа. Үүнийгээ мэдэж байна. Новш гэж хэрвээ чи намайг-