🕊️ဇာတ္သိမ္းခန္းေလး🕊️
" ဝမ္ရိေပၚ "
" ဟမ္ "
ထံုးစံအတိုင္း လူရွင္းသည့္ေနရာတြင္ စာထိုင္ဖတ္ေနေသာ ဝမ္ရိေပၚ ေခၚသံတစ္ခုေၾကာင့္ ျပန္ထူးလိုက္မိသည္...။
ထူးသံအရင္ေပးလိုက္ၿပီးမွ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အတန္းထဲက သူနဲ႔ဝါသနာတူသူငယ္ခ်င္းႀကီး ဟန္ရွင္းျဖစ္ေနေလရဲ့...။
" ငါ မင္းကိုလိုက္ရွာေနတာ "
" ဘာကိစၥရိွလို႔လဲ "
" ေအာ္ ဟိုေန့က ျငားထားတဲ့ စာအုပ္ေတျြပန္ေပးမလို႔ပါ "
" ဟင္ ၿပီးသြားၿပီလား ျမန္လိုက္တာ "
" ဇာတ္လမ္းကေကာင္းေတာ့ ငါပါအဲ့ထဲေရာက္သြားသလိုပါဘဲကြာ ဖတ္လိုက္တာခနဘဲ "
ဟန္ရွင္းရဲ့ အေျပာကို သူသေဘာတက်ရယ္လိုက္မိပါရဲ့......။
" ဟားးးဟားးးမင္းကေတာ့ ေျပာေတာ့မယ္ "
" တကယ္ဟ မင္းေရာမႀကိဳက္ဘူးလား "
" ႀကိဳက္ပါတယ္ ဇာတ္လမ္း အစ၊အလယ္၊အဆံုး အကုန္ထိမိတယ္ အေရးအသားကလဲ ေကာင္းေတာ့ ပိုေတာင္ဇာတ္အိမ္လွသြားေသး "
" အြန္း အားက်လိုက္တာ ငါလဲစာေရးဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္လိုက္တာ ေျပာသာေျပာရတယ္ တကယ္တမ္း မလြယ္ကူဘူး "
" ဘယ္လြယ္လိမ့္မလဲ "
" မင္းေျပာၾကည့္ ဇာတ္လမ္းတစ္ခုမွာ ဘာကအဓိကက်လဲ "
ဟန္ရွင္းအေမးေၾကာင့္ သူတစ္ခ်က္စဥ္းစားရင္း....
" ဇာတ္သိမ္း "
" ဟမ္ ဇာတ္သိမ္း ဘာလို႔လဲ "
" ငါ့အေတြးေပါ့ လူတိုင္းေတာ့မတူႏိုင္ေလာက္ဘူး ဇာတ္လမ္းတစ္ခုမွာ ဇာတ္သိမ္းကအေရးပါသလို အရမ္းလဲအေရးႀကီးတယ္လို႔ထင္တယ္ ဇာတ္လမ္းအစ၊အလယ္ ဘယ္ေလာက္ပဲေကာင္းခဲ့ေကာင္းခဲ့ အဆံုးသတ္ ဇာတ္သိမ္းမွာ မွေပါ့သြားရင္ အဲ့ဒီဇာတ္လမ္းတစ္ခုလံုးက စာဖတ္သူေတြရဲ့ ရင္ထဲမွာစြဲက်န္ေနမယ္လို႔ ငါေတာ့မထင္ဘူး ႏွာေခါင္းပဲရႈံ႔သြားၾကလိမ့္မယ္ ဥပမာ..ဇာတ္လမ္းႀကီးကဘယ္လိုႀကီးလဲဆိုၿပီး ေဝဖန္ၾကလိမ့္မယ္ မင္းလဲစာဖတ္သူပဲ
ငါေျပာတာ နားလည္မွာပါ... "
YOU ARE READING
ဇာတ်သိမ်းခန်းလေး..
Fanfictionပင်လယ်လို မာယာများစွာဖြင့် ချဥ်းကပ်မိသော်လည်း ပြန်ရလိုက်သည့်အရာတွေဟာ အဖြူထည်လေးရဲ့ရိုးသားခြင်းတွေမို့ ခံစားကြရတဲ့အခါ မာယာများခဲ့သည့် ပင်လယ်သာလျှင် တနင့်တပိုးပါလေ... ပုံကFbကယူသုံးထားတာမို့.. Crdအပြည့်အဝပေးပါတယ်ဗျာ့..
