ႏွလံုးသားနဲ႔နာေတာ္မူပါ:အပိုင္း(၉)ႏြယ္ကအဲ့လိုလူမ်ိဳးလား...စားၿပီးနားမလည္လုပ္တတ္တဲ့လူမ်ိဳးလား!
"အရူး!"
ထိုက္ႏြယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္မွာထင္ေနတဲ့သူ႔ကိုယ္သူၾကည့္ၿပီး ဆဲလိုက္တယ္။လိႈင္းၾကပ္ခြပ္ေသးေသးေလးေတြၾကားထဲကသူ႔ပံုရိပ္က ရိပ္တိပ္ရိပ္တိပ္ လႈပ္တုပ္လႈပ္တုပ္ျဖစ္ေနသလို သူ႔ခံစားခ်က္ေတြ သူ႔ရင္ဘက္ထဲမွာျဖစ္ေနတာေတြကလဲအဲ့လိုပဲ။တစ္ခုေသာညေနက အျဖစ္အပ်က္ေတြက သူ႔ေခါင္းထဲမွာစိုးမိုးလို႔ေနၿပီး သူ႔ရဲ့ခံစားခ်က္ေတြကို ခဲထိသြားတဲ့ေရမ်က္ႏွာျပင္လိုမ်ိဳး လႈပ္တုပ္လႈပ္တုပ္ျဖစ္ေနေစတယ္။
ထိုက္ႏြယ္အေတြးစကိုျဖတ္ေတာက္လို႔ စက္သီးႀကိဳးကိုလက္ထဲကေနေလ်ာခ်လိုက္ၿပီး ေရပံုးကိုေရတြင္းထဲကိုပစ္ခ်လိုက္တယ္။'ျဖန္း'ဆိုတဲ့ ေရပံုးနဲ႔ေရထိခတ္သံအတူ ေရမ်က္ႏွာျပင္ကပံုရိပ္ေတြကလႈပ္ခတ္ၿပီးေပ်ာက္သြားတယ္။ေရပံုးထဲကိုေရအျပည့္ထည့္လို႔ဆြဲတင္ၿပီးသူ႔ရဲ့ေထြေထျြပားျပားျဖစ္ေနတဲ့စိတ္ေတြကို လြတ္ထြက္မသြားေစဖို႔ႀကိဳးစားေနရတယ္။
ေရပံုးကိုဆြဲတင္တယ္..ေရတြင္းထဲျပန္ခ်တယ္..ျပန္ဆြဲတင္တယ္..ျပန္ခ်တယ္ နဲ႔အလုပ္မ်ားေနတဲ့အခ်ိန္နားထဲကို ပ်က္တီးပ်က္ေခ်ာ္ လမ္းသရဲဆန္ဆန္ေခၚသံကဝင္လာတယ္။
"ရႊတ္!ရႊတ္!...ရႊတ္.ရႊတ္...ေဟ့!ရႊတ္ရႊတ္...ေရဆြဲေနတဲ့ေကာင္ေလး..မာနႀကီးၿပီးမၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာလား"
ပိုင္စိုး!..
ထိုက္ႏြယ္စိတ္ထဲ လြင့္ခနဲျဖစ္သြားရရင္း ဆြဲလက္စေရပံုးႀကီးေတာင္ လက္ထဲကေနႀကိဳးေလ်ာသြားၿပီး ေရတြင္းထဲျပန္က်သြားတယ္။ထိုက္ႏြယ္ အသံၾကားရာကိုလွည့္ပတ္အကဲခတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပိုင္စိုးကို သူတို႔ၿခံစည္းရိုးအျပင္ဘက္မွာေတြ့လိုက္ရတယ္။ပိုင္စိုးကသူ႔ကိုအံဆံုးေပၚတဲ့အထိရယ္ျပေနရင္း ၿခံထဲကိုက်ဳးေက်ာ္ဝင္ဖို႔ အပင္ေတြၾကားထဲကိုတိုးဝင္လာေနတယ္။
သူတို႔ေဘးၿခံစည္းရိုးက ၿခံစည္းရိုးရယ္လို႔သတ္သတ္မွတ္မွတ္ ဝါးရယ္ အုတ္တံတိုင္းရယ္နဲ႔ ကာထားတာမဟုတ္ပဲ ပန္းပင္ေတြ၊သစ္ပင္ေတြစီတန္းစိုက္ထားတာျဖစ္တယ္။အျပင္ပန္းကၾကည့္ရင္ေတာ့ ၿခံစည္းရိုးလိုပဲဆိုေပမဲ့ အတင္းအဓမၼၿဖဲကြဲဝင္ရင္ေတာ့ ၿခံထဲကိုေရာက္တယ္။
YOU ARE READING
နားနဲ့မနာ၊ဖဝါးနဲ့မနာ...နှလုံးသားနဲ့နာတော်မူပါ...(ongoing)
Romanceသို့/ နွယ်ရေ...နားနဲ့မနာ ဖဝါးနဲ့မနာ..နှလုံးသားနဲ့သာနာတော်မူပါ။နွယ့်အပေါ်ကို တဏှာတစ်ဖက် သဒ္ဒါတစ်ဖက် နဲ့လှေနံနှစ်ဖက်နင်းမိပါပြီ။နွယ့်အပေါ်ကို ချစ်ကြိုက်တာအပြင် မြတ်နိုးတာပါဆင့်နေမိပြီမို့ အခုရည်းစားစာခေါ် ပိယပဏ္ဏကို ရေးလိုက်ရပါတယ်။
