ႏွလံုးသားနဲ႔နာေတာ္မူပါ:အပိုင္း(၁၅)ပိယပဏၰ...
"စာပါတယ္ ဗ်ိဳ႕!!စာပါတယ္...ကိုထိုက္ႏြယ္ စာပါတယ္!"
စာပို႔သမားရဲ့အသံၾကားေတာ့ ဆိုင္အဝင္စာရင္းမွတ္ေနတဲ့ သူ႔လက္ေတြတုန္႔ခနဲျဖစ္သြားရၿပီး စိတ္လဲလႈပ္ရွားသြားရတယ္။လက္ထဲကေဘာပင္ကိုခ်ၿပီး စာကိုသြားယူလိုက္ေတာ့စာပို႔သမားရဲ့ထူးထူးဆန္းဆန္းအၾကည့္ကိုရင္ဆိုင္ရျပန္တယ္။မထူးဆန္းလဲမခံႏိုင္ဘူး...ဒီတစ္ပါတ္ေက်ာ္ႏွစ္ပါတ္အတြင္းသူ႔နာမည္နဲ႔စာေရာက္တာ သံုးႀကိမ္ရိွၿပီ။ႀကီးႀကီးကဆို..."ထိုက္ႏြယ္...သား တစ္ရြာတစ္က်ီမ်ားေဆာက္ခဲ့လားဟင္..." တဲ့...။
ကဲ!!
စာအိတ္ကထံုးစံအတိုင္း အျပာႏုေရာင္၊အထဲစာရြက္ကေလးကလဲ အျပာႏုေလးပဲျဖစ္ရမယ္။စာပို႔သူရဲ့ေနရာမွာ ဘာမွေရးမထားဘူး။ဒါေပမဲ့ မလွမပလက္ေရးေကာက္ေကာက္ေလးေတြနဲ႔ 'ထိုက္ႏြယ္ ဆီသို႔' လို႔ေရးထားတာဖတ္ရံုနဲ႔ ပို႔သူကိုသိေနၿပီ။ၿပီးေတာ့ ရည္းစားစာကို စာတိုက္ကေနတစ္ဆင့္ထည့္ေနတဲ့ေကာင္ဆိုလို႔ မ်ားမ်ားစားစားဘယ္ရိွမွာလဲ... ပိုင္စိုး အဲ့တစ္ေယာက္ပဲရိွတာ။
ထိုက္ႏြယ္ကို ပိုးေတာ့မယ္လို႔ေျပာၿပီးေနာက္တစ္ေန့ သူဆိုင္ထိုင္ေနတဲ့အခ်ိန္ ပိုင္စိုးေရာက္လာတယ္။
"အဟမ္း!"
ေခ်ာင္းဟန္႔သံေၾကာင့္ သူေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ကိုၿပံဳးၿပံဳးႀကီးၾကည့္ေနတဲ့ ပိုင္စိုး...
"ဘာလာလုပ္တာလဲ"
"ေစ်းဆိုင္ပါဆိုမွ ေစ်းလာဝယ္တာေပါ့ ႏြယ္ကလဲ"
"အေခၚအေဝၚဆင္ျခင္ၪီး...ဒါငါ့အိမ္"
"အင္းပါ...ႏွစ္ေယာက္ထဲရိွမွေခၚပါ့မယ္...စိတ္မတိုပါနဲ႔"
ပိုင္စိုးအသံကေခ်ာ့ေမာ့ျမဴစြယ္လိုဟန္အျပည့္။ထိုက္ႏြယ္ မတတ္သာစြာေခါင္းရမ္းလိုက္ရင္း...
"မင္းဘာလာဝယ္တာလဲ"
"ဝယ္တာမဝယ္တာထက္ ႏြယ့္ကိုအရင္ေမးစရာရိွတယ္"
"ဘာလဲ"
"ဘာေရာင္ႀကိဳက္လဲ..."
"ဘာလုပ္မလို႔လဲ"
YOU ARE READING
နားနဲ့မနာ၊ဖဝါးနဲ့မနာ...နှလုံးသားနဲ့နာတော်မူပါ...(ongoing)
Romanceသို့/ နွယ်ရေ...နားနဲ့မနာ ဖဝါးနဲ့မနာ..နှလုံးသားနဲ့သာနာတော်မူပါ။နွယ့်အပေါ်ကို တဏှာတစ်ဖက် သဒ္ဒါတစ်ဖက် နဲ့လှေနံနှစ်ဖက်နင်းမိပါပြီ။နွယ့်အပေါ်ကို ချစ်ကြိုက်တာအပြင် မြတ်နိုးတာပါဆင့်နေမိပြီမို့ အခုရည်းစားစာခေါ် ပိယပဏ္ဏကို ရေးလိုက်ရပါတယ်။
