The Proud Gia

Chapter Nine: Unreal

"We're here." Narinig kong sambit ni sir Johannes bago naramdamang huminto ang sasakyan.

Throughout the ride, I was looking down so it was natural when I looked up, my neck hurts like damn, I groan in pain. Nang umangat ang tingin ko upang tignan si sir Johannes, nahuli ko ang likod niyang palabas. Nabalot ng katahimikan pagkatapos niyang sinara ang pinto. Napabuga ako ng hangin at ilang segundong natulala sa hangin.

My eyes hurt like hell.

"Florentine." Muling bumukas ang pinto ng driver's seat at nagising ako sa kasalukuyan.

Lumabas ako ng sasakyan habang minamasahe ang leeg. I sleepily roam my eyes around the area and then I stilled. Where the hell did he drop me?

Dark alleyways. Dirty, closed establishments. It's like a place where gangsters gathered, it's like a place I always imagine whenever I read bad boy stories. Tumingin ako kay sir Johannes, na nahuli kong nakatingin pala sa akin.

"Ba't mo ko dinala dito?" I asked him, brows furrowed.

"The school is here."

Bumagsak ang kamay ko na natigilan sa leeg at matagal na nakatitig kay sir Johannes. School? The school is here?! It is nowhere to be called school here! It's like the gangster's lair! Parang walang bakas ng school dito! Masikip at madumi, nagulat nga ako at kasya ang SUV dito!

"What do you--"

"Want me to count how many times you ask me about 'what do you mean'?" He cut me off.

My lips pursed. Nahahalata niya pala. "E-Eh, wala talaga akong ideya sa nangyayari. It's... It's only natural for me to ask!" Namula ang pisngi ko, nakaramdam ng kaba. Mali bang magtanong kung hindi ko naintindihan?

Tumawa siya. He crossed his arms across his chest and looked me in the eyes. "The school is hidden from anyone, Flor. And before you ask, it's government-approved. The founders are a bunch of elusive so... They want the school to be strictly private! Thus, a literal private school!" Umiling siya. "There are a lot of passages to enter the school ground, and this place is one of them!"

Passages...

Napangiwi ako, nilingon ang bawat gilid. There's no signs of passages here. Napalunok ako nang makitang lumabas galing sa trash bag ang isang malaki at maitim na daga at lumipat sa katabing trash bag. It sends shiver to my spine. Bumalik ang tingin ko kay sir Johannes. And once again, his suit doesn't suit the place. Ang worst pala ng color taste niya. Orange coat and pink inside shirt? Then he paired it with red slacks.

Well, my simple clothing style is better than his.

Tumatawa pa rin siya nang lingunin ko. Muli kong binalik ang tingin sa aking left side at natigilan nang may makitang pamilyar na logo na nakaplastar sa isang worn-out paper na nakadikit sa maduming pader. My body moves out of instinct and curiosity, lumapit ako doon at madiing tinitigan ang logo.

The ancient-looking logo's center is a pangolin and underneath it is an italic writing of PPAE circulating the animal.

Presidential Preparatory Academy of Elites...

Ilang segundo akong nakipagtitigan sa logo, naririnig pa rin ang tawa ni sir Johannes galing sa aking likod. Kumurap ako at may napansin. I pressed the logo and something unreal happened.

Napa-atras ako nang magsimulang lumubog ang pader na kinabibilangan ng logo, may usok na lumabas galing sa ilalim ng pader. Mabagal man pero may prosesong nangyayari, may mga weird figurines or letter ba 'yon bago unti-unting nagscattered ang mga ito sa rectangular... Pinto? Naging pinto ang pader? P-Paano nangyari 'yon?!

"Woah? You know the passage?" Narinig kong tanong ni sir Johannes galing sa likod ko. 

Umabot sa aking lalamunan ang kaba sa sistema bago humarap kay sir. "H-Hindi ko po... Hindi ko po sinadya." I do not know that if I click the logo, the wall will turn into a double door!

Nakita ko ang pagkamangha sa kanyang mukha pero may iba akong nakikita sa kanyang mga mata. Shit!

"An-Ano po ang nangyayari? B-Bakit po naging ganyan 'yong pad-der?" Natatakot kong tanong sa kanya. My eyes briefly glanced at the door.

"Under this cement floor we are standing, is where the school is located. And we are going there using that door. That's the passage that I am talking about."

---

Lumunok ako. Hanggang kailan ba matapos sa pagbaba itong clear na elevator? Sobrang lakas ng tension sa loob. Malapit na akong malagutan ng hininga.

 A school is located underneath. A school that is elusive. A school that has its own law. It is like any fictional school I've read! So unreal.

After taking like decades, tumigil na rin sa pag-andar ang elevator. My eyes immediately glanced at sir Johannes' back. Nang bumukas ang sliding door, I took a lungful of air before stepping outside. Pinikit ko ang mga mata at nang magmulat, wala na sa harapan ko si sir Johannes!

Nanlaki ang mga mata ko sa takot at agad nilibot ang tingin sa paligid. Nasaan na siya? Hindi ko man lang naramdaman na umalis ang presensya niya!

Tumingin ako sa pinanggalingan ko pero... hindi ko na makita ang clear na elevator! Red brick wall is all I can see!

Nagsimulang lumakas ang tibok ng puso ko, nilingon ang bawat gilid bago tumingin sa gate na nasa harapan ko. The gate was design like any fantasy gates' I would always imagine. Enchanting, black, and ancient. Sa bawat gilid ng gate ay parang endless na wall of  grass. Once again, this set up is... Unreal.

I pressed my fingers before deciding to walk forward, towards the open gate. And thank goodness, hindi siya mag-isang bumukas. May isang matangkad na lalaking nagbukas n'on.

"Good Noon, jewel no.50. Please select your new name." Bati ng lalaki sa akin nang makalapit.

Natigilan ako. Select... a... new name?

"B-Bakit kailangan ko 'yan gawin!?" napalakas kong tanong sa lalaki, gulat na gulat. Jewel no.50? New name? "May pangalan na ako!" dagdag ko, tinignan siya na may takot sa mga mata.

The tall guy looked down at me. "Please select your new name, jewel no.50."

Nagkasalubong ang mga kilay ko. "Pwede bang hindi mo ko tawaging ganyan? May pangalan po ako."

"Select your new name."

I... I can't believe this! Umuwang ang labi ko at suminghap. I really can't believe this! The outside world, you never failed to surprise me!

"Why do I have to..." Bulong ko at bumuntong hininga. Hindi kami matatapos dito kung hindi ako ang susuko. My mother always instruct me that I should be the one who will raised down the flag if it seems endless. "Fine. Saan ako pipili?"

Tumango ang matangkad na lalaki at iginaya ang kung ano ang nasa kanyang likuran. Nanatiling nakakunot ang noo ko nang makita ang isang grey laptop. At sa screen ng laptop ay mahabang listahan ng pangalan.

"May nakacross out na mga pangalan dyan, ang ibig sabihin ay napili na ang pangalan na 'yan. Kailangan mong pumili sa mga pangalang hindi pa na--"

"I understand." Naiinis ko siyang pinutol. Sobrang obvious na sa akin ang dapat kong gawin. Hindi ako pinalaki ni mama na maliit ang utak. Yumuko ako palapit sa screen ng laptop at pinagsingkit ang mga mata. I scan all the available names for girls... And some of the names are not my taste. I prefer being called Flor. Kung ano man ang rason bakit ako pinapapili ng pangalan, I hope it's reasonable. Florentine is my forever name.

Danica.

Monique.

Isla.

Gianne.

Something spark in my eyes when I read the last name. Gianne. Bumuga ako ng hangin at umayos ng tayo. Nagkatinginan kami ng matangkad na lalaki, may namumuong ngiti sa aking labi.

I think I found the right name.