The Proud Gia

Chapter Thirteen: Welcome to PPAE

"What is... going on?"

Palipat-lipat ng direksyon ang aking ulo kakatingin sa mga babaeng kasama ko. We are all gathered at the center just as the woman on the speaker wants us to do. And I notice we are all wearing the same outfit. Kumislap ang aking mga mata. So this is how it feels to have someone the same as you... In terms of clothes, though.

Hinanap ng aking mga mata si Eleana at mabilis ko rin naman siyang nahanap. Ang katangkaran niya ang nagbigay sa akin ng madaling paraan para mahanap siya. My lips pursed when I saw discomfort on her face again. Like she don't like to be in the crowd. Lumapit ako sa kanya. "You don't like crowds?" I asked. 

I had read a story where the main character is having panic attacks being in the center of a crowd. It was because of her trauma that made her afraid of it. I wonder if it's the same thing with her. "Eleana?"

Biglang napalitan ng ngiwi ang mutla sa kanyang mukha. "I-I don't like this. Do they take bath before standing near me?" pabalik na tanong ni Eleana sa akin, umiikot ang kanyang mga mata sa amin.

"H-H... Ha?"

"Ikaw? Naligo ka ba, Gia? Kung hindi, please lumayo ka sa akin." Tumingin siya sa akin at pinasadaan ako ng tingin.

Nagkasalubong ang kilay ko. "I-I..." I was supposed to tell that I have not but she suddenly sniff my neck. Nabigla ako sa ginawa niya, napaatras ako.  Hindi ko alam na may tao palang nakatayo sa aking likod, natulak ko ang taong nasa likuran ko.

"Oh... My... Gosh!"

Tumingin ako sa babaeng sumigaw sa aking likuran. Umangat ang isa kong kilay nang makita ang pamilyar na babaeng may kulot na buhok na nasa aking likuran. But... Why is she looking at me like that? Napatakip ako ng bibig at nilingon si Eleana. I look at her with my eyes saying 'I did something wrong, did I not?'

Dalawang beses kumurap ang mga mata ni Eleana sa akin.

"You--"

"Good Morning, jewels! Are you all ready?" Lahat ng ulo namin ay napalingon sa speaker na nasa pinakadulo ng kisame. Lumunok ako at lumayo sa babaeng may kulot na buhok. Hindi ko naman sinadyang matulak siya. Hindi ko naman sinadyang magtungo sa pisngi niya ang lollipop na kinakain niya. Pero natawa ako nang makita kung gaano siya ka dumi tignan. With all that stickiness...

"... Now, please close your eyes and wait 'till I say you open them again. Understand?"

I mentally nodded, closing my eyes. For the next seconds, I don't feel anything different. I am kinda feeling scared not feeling anything in the midst of darkness. Natatakot na rin ako dahil walang ingay na ginagawa ang mga babaeng katabi ko... Ang bawat pagtibok ng aking puso lamang ang naririnig kong ingay.

Then suddenly, there was a pang in my head. Like something twitches in my brain and it hurts so bad! Napangiwi ako at gustong magmulat ng mga mata. What is happening? Why is it taking so long?

"Ladies... Please do open your eyes."

I counted three-to-one before I open my globes. Ang una kong ginawa ay umikot ang mga mata sa bawat sulok na aking nakikita. The place is different... But I don't feel like we move. So how come we all get here? Pumikit akong nasa loob ng cube pero nang mabuksan ang mga mata nasa ibang lugar na ako!

"Gymnasium..." narinig kong sambit ng babaeng nasa aking likuran. Gymnasium? Umikot ang mga mata ko pati sa mataas na kisame nito, sa kalayuan ay may basketball ring... Makintab ang sahig kahit halatang kahoy! This is really a gymnasium! This is what I always look at the internet!

Umuwang ang labi ko. "Wow." I don't know what is happening but this got me excited...

My shoulders irked when the sound of trumphet blanket the vastness of the gymnasium. Hinanap ko kung saan iyon nanggagaling pero pinaggigitnaan ako ng matatangkad kong mga kasama. Bumuntong hininga ako at lumingon nalang sa mini stage sa harapan namin.