"Дахин төрсөн Фа Вэй Лан" [ГАРЧ БАЙГАА]

5. Цагаан морь

Нэгэн өдөр Фа боомт дээр цав цагаан туг бүхий том худалдааны хөлөг онгоц буув.  Туг нь бүргэдийн сүлдтэй байх аж.  Би эргэн тойрноо сонсоод энэ том хөлөг алдар цуут Бай гэр бүлийнх болохыг мэдлээ.  Өнгөрсөн амьдралдаа нийгмээс тусгаарлагдаж байхдаа ч Байгийн нэрийг сонсож байсан юм байна.  Би тэднийг шилдэг худалдаачны гэр бүлийн нэг байсныг мэднэ - Нийслэлд хэрэглэгдэж байгаа олон зүйлийг Бай гэр бүл худалдаалдаг.  Фа гэр бүл хүртэл Байгийн дараа ордог.

Би жижиг боодолтой ачаа зөөхөд туслаж  ердийн ажлаа хийхээс өөр зүйл бодсонгүй.  Чанга шуугиан гарч, морины чанга чимээ сонсогдоход л би том хөлөг онгоц руу анхаарлаа хандуулав.  Тэр үед би 6 хүн хэд хэдэн уяагаар нэгэн цагаан морийг барьсан байв.  Морь одоо ч маш жоохон догшин байх тул эрчүүд түүнтэй ширүүн харьцаж байгааг харах эвгүй санагдлаа.  Аймшигтай дүр зургийг хараад би морины гунигтай хоосон нүдийг харлаа үүлэн цагаан юм.  Үзэсгэлэнт цэвэр цагаан морь сохор ажээ.  Морины үнэ цэнэ нь түүний харц атал түүнгүйгээр хүн яаж унах билээ?

Бай хөлөг онгоц далай руу буцахаасаа өмнө энд худалдаа явуулах гэж хөлөг онгоцоо 7 хоногийн турш зогсоолд байлгахыг хүссэн.  Усан онгоцонд хэдэн арван эрчүүд орж гарч, худалдах юм уу наймаа хийхээр маш их үнэ цэнэтэй зүйл ачиж байхыг би харсан.  Гэхдээ ганц сонирхолтой зүйл бол ганцаараа модон жүчээнд орсон ууртай цагаан морь байв.  Зэрлэг морь биеийг нь хаалга руу шахах тоолонд модон хаалга дуугарах тул өөрийгөө өвтгөх вий гэж би айж байлаа. Тэр эрх чөлөөтэй байхыг хүсч байна.

"Бяцхан Лан, тэр морь луу ойртох хэрэггүй"

Морийг сонирхож байгааг минь анзаарсан хөгшин уяач надад ийн хэлэв.

"Надад хүртэл зэрлэг мөн аюултай" гэж надад хатуу анхаарууллаа.

Дараагийн хоёр өдөр би ихэнх цагаа морины жүчээнд өнгөрөөв.  Хэдий сануулсаар байсан ч дандаа хаалгыг нь цохиж байдаг морьтой жүчээнд аажуухан ойртлоо.  Би хаалганы гадаа зогсоод хоол, устай тавиурыг хаалганы доор болгоомжтой тавив - тэр болгонд морь өшиглөнө.  Тэр болгонд би ус, хоолонд дарагдана.  Нөгөө уяач намайг шоолж инээж байхад би дургүйцсэнгүй.  Нэг ёсондоо би зэрлэг морины зан ааш нь жаахан олзлогдсон хүүхэд шиг болохыг анзаарсан юм.  Бүх зүйл миний хүссэнээр болохгүй бол би ч гэсэн юм шиднэ.  Босоод дахин моринд хоол ус өгөх гэж оролдов.

Гурав дахь өдөр нь боомтод ирэхэд морины жүчээ рүү орохоор улайрч байтал хэдэн хүн цагаан морийг боомтын төв рүү чирж гарахыг харлаа.  Олны дундаас би морийг худалдаж авахаар үзүүлж байгааг ойлгов.  Гэхдээ хамгийн их сэтгэл эмзэглүүлсэн нь хүмүүс морио хөдөлгөх гэж оролдохдоо хэр барзгар байсан юм.  Морь хүлцэнгүй ташуурдаж байсан ч толгойгоо бөхийлгөхөөс татгалзав.