"Дахин төрсөн Фа Вэй Лан" [ГАРЧ БАЙГАА]

10. Хувь тавилан

"Чи шаргуу бэлтгэл хийсэн Мэй Мэй"

Би хоосон тулааны өргөөнд хар хөх өнгийн дээлтэй, өвдөг сөхрөн суугаад өглөөний урт удаан бэлтгэлийн дараа бясалгаж байтал Мин ахын дуу гарах нь сонсогдов.  Би нүдээ нээхийг завдсангүй.  Миныг ирснээс хойш би түүний хөгжилтэй зан чанарыг хурдан олж мэдсэн.  Миний мэдсэнээр энэ хүү дөнгөж 14 настай, тоглож, хөгжилдөх дуртай.  Түүний хөгжилтэй, найрсаг зан чанар нь сэтгэл сэргээж, намайг шоолж байсан ч надад зүгээр байдаг болсон учир нь ахтай байх шиг л санагддаг юм.  Би үргэлж айлын ганц хүүхэд байсан болохоор ийм чөлөөтэй ярих хүн надад байгаагүй.  Авга ах болон түүний гэр бүлийнхэнтэй хамт амьдарч байсан өнгөрсөн амьдралдаа хүртэл түүний охид, хөвгүүд үргэлж надаас зайгаа барьж байсан.  Эхэндээ би Өв залгамжлагчийн байр сууртай минь холбоотой гэж бодсон, гэвч тэд намайг хэзээ ч гэр бүлийн гишүүнээ гэж тооцдоггүй болохоор тэр гэдгийг би одоо ойлгож байна.

"Мэй-мэй" Мин жоохон хүүхэд шиг уйлагнан намайг гүн бодлоос минь салгав.  "Надтай тогло, уулзсан цагаасаа хойш бэлтгэл хийж, бэлтгэл хийсээр л байх юм. Уйдахгүй байна уу?"

Би нүдээ анин чимээгүй байлаа.

"Мэй-мэй, гадаа гараад тоглоцгооё" Мин үргэлжлүүлэн уйлсаар ийн хэлнэ.

"Мин ахаа" би нүдээ анисан хэвээр аяархан хэлэв.  "Вэй Лан илүү хүчтэй болох ёстой, Вэй Ланыг тайван байлгахыг зөвшөөрнө үү"

"Чи яагаад илүү хүчтэй болохыг хүсч байгаа юм бэ? Чи гүнж, өвөөгийн хэлсэн шиг хамгаалагчтай байж болно"

"Вэй Лан бол гүнж биш..." гэж би аяархан хариулав.  "Вэй Лан хамгаалагчтай байхыг хүсэхгүй байна"

Гадаа гарах болгонд чинь хамгаалагчид дагаж, ямар нэгэн сул дорой гүнж шиг хамгаалагдах хэрэг үү?  Би ингэж амьдрахаас татгалзсан.

"Мэй-мэй, энд Фа гэр бүлд чи гүнж байна, энэ бол хувиршгүй үнэн. Чи яагаад хувь тавилангаа эсэргүүцэхийг хүсээд байгаа юм бэ?"

"Хувь тавилан..." Би нүдээ нээн харвал Мин ах эелдэг инээмсэглэж байв.

Би уурлаагүй ч "хувь тавилан" гэдэг үгэнд гомдсон юм.  Би босоод том үеэлтэйгээ нүүр туллаа.  Миний гэнэтийн инээмсэглэлийг хараад Мин ах цочирдсон нь илт.

"Мин ахаа, Вэй Ланд Мин ахыг тусална гэж найдаж буй нэг зүйл байна"

"Өө? Ямар сайн юм бэ?"  Мин гайхсандаа толгойгоо бөхийлгөв.

"Хэдийгээр багш Вэй Ланд тулааны урлагт сурахад тусалж байгаа ч тулалдах хамтрагч байхгүй болохоор Вэй Лан үүнийг ойлгоход хэцүү байна..." Би үргэлжлүүлэн инээмсэглэсээр.  "Мин ахаа... та Вэй Ланд тусалж, миний тулалдах хамтрагч болох уу?"

Мин гайхсан ч хэсэг хугацааны дараа нүүрэндээ хөгжилтэй инээмсэглэл тодруулан бэлтгэлийн танхим руу үсрэн оров.

"Мэдээж!"

"Мин ах Вэй Ланд хэргээр ялагдчихгүй биз дээ?"

"Яагаад би хэргээр ялагдана гэж"  Мин ахин толгойгоо бөхийлгөв.  "Хэрэв би тэгвэл чи яаж сурах болж байна вэ?"

"Баярлалаа Мин ахаа" Түүний үгийг сонсоод тайвширлаа.

"Надад одоохондоо битгий баярла" Хүү илэн далангүй инээв.  "Өнөө орой гэхэд чи энэ Мин ахаа үзэн ядахгүй байх эсэхийг чин  шалгая"

"Би тэгэхгүй" гээд түүний өөдөөс зогсоод ханцуй шамлан харав.

Би түүний талаар маш их ярьдаг сургагч багшаас нь Мин ахыг хүчтэй гэдгийг мэдсэн юм.  Фа Мин алхаж чаддаг болсноосоо хойш бэлтгэл хийж эхэлсэн.  Энэ боломжийг ашиглаад би энэ үеэл ахыгаа ашиглахаар шийдсэн юм.  Эцсийн эцэст би хувь тавиланд захирагдахыг хүсэхгүй байна.  Би дахиж сул дорой гүнж болохыг хүсэхгүй байна.  Дахин хэн нэгэнд ашиглагдаж, алагдахгүйн тулд.