"Дахин төрсөн Фа Вэй Лан" [ГАРЧ БАЙГАА]

19. Аз жаргал бол энгийн

2 хавар ирж, буцлаа. Би шинэ амьдралаасаа таашаал авч байгаагаа мэдэрч байна. Сайн хүмүүс, халамжит гэр бүлээр хүрээлэгдсэн би аз жаргал энгийн зүйл гэдгийг ойлгосон. Хэн ч заль мэх хийхгүй, хэн ч үзэн ядахгүй, хэн ч дүр эсгэхгүй. Бүгд инээж, бүгд шаргуу хөдөлмөрлөж, хүн бүр амьдралыг хайрлаж хүндэлдэг. Энэ бол миний өсөхийг хүсч байсан хүүхэд нас байсан бөгөөд эцэст нь үүнийг даван туулж чадсан юм.

"Юн! Илүү хурдан!"

Өргөн задгай талбайд Юныг хурдлах үед би түүний жолооноос атгаж байлаа. Би нуруун дээрээ нум сумаа үүрсэн байлаа. Миний инээд болон Юн аз жаргалтай янцгаах нь хөндийгөөр нэг цуурайтна. Би урд талын жижиг толгод дээр хад байхыг хараад дээд биеэ доош буулгаж Юн руу ойртлоо. Юн улам хурдан давхиж байхад би догдлолоо барьж дийлсэнгүй.

"Юн нисээрэй!"

Юн эцэст нь хүрээд тэнгэрт үсрэв. Би баяр хөөртэйгөөр инээж, эрх чөлөөний баяр баясгаланг мэдрэн уушгиа тултал хашгиран хоёр гараа тэнгэрт өргөв. Би яг л тэнгэрт нисэх шувуу шиг санагдаж байна. Нүдээ аниад өглөөний цэвэр сэрүүн агаарын таатай байдлыг мэдэрлээ. Юн хөл дээрээ амархан буугаад хөндийгөөр давхисаар  байхад би хөгжилтэйгөөр инээв. Нүдээ нээхэд тэнгэрт олон хар шонхор шувууд эргэлдэж байлаа. Би нум сумаа аван Юныг шонхор руу давхихаар чиглүүллээ.

Би сумаа тэнгэр рүү чиглүүлж, шонхор руу харвахад бусад шувууд нисэн одлоо. Нэг шонхор над руу ууртай гэгч нь нисэхэд би тайвнаар дахин нэг сум татав. Би сумаа татан шонхорыг тэнгэрээс харвахад Юн урагшаа хурдалсан хэвээр байв. Нэг нь тэнгэрт дэвшихэд бусад нь айдастайгаар нисч одов. Би нумаа мөрөө давуулан үүрээд Юны жолоог татан зогслоо.

Үхсэн үнэг байхыг хараад би гайхсангүй. Харин эхийнхээ хажууд уйлж буй бяцхан гавар намайг гайхшруулсан юм. Шонхорууд яагаад явахгүй байсныг би ойлголоо тэд үхсэн үнэгийг зооглохыг хүссэн байж харин бяцхан гавар эхийнхээ биеийг хамгаалж байж. Гаднаас нь харахад шонхор шувууд довтлохоосоо өмнө бяцхан гавар явахыг хүлээж байсан аж. Би зайгаа барин доош бөхийж, гараараа өвдгөө тэвэрч, хөөрхөн жижигхэн гаврыг ажиглав. Үхсэн эхийнхээ төлөө уйлж буй гавар миний сэтгэлийг хөдөлгөв. Эцэст  нь би үхсэн үнэгийг босгоход бяцхан гавар над руу харан үнэхээр хүчтэй архирч байв, би аль хэдийн хол байсан ч надад хол байхыг анхааруулж буй юм. Юн мэдээж намайг хэн ч, юу ч заналхийлэхийг зөвшөөрөхгүй тул туурай дэвслэн огцом янцгаав. Бяцхан гавар айсандаа тэр даруй толгойгоо эхийнхээ биед наав.

"Юн" гэж би аяархан хэлэв. "Хүүхдийг битгий дээрэлх"

Юн тайвшрахын өмнө турхирлаа. Би аяархан инээгээд бардам морь руу толгой сэгсэрлээ. Хэдий Юн хараагүй ч гэсэн тэр намайг түүнтэй хөгжилтэй байдаг гэдгийг тэр мэддэг гэдгийг би мэдэж байна.

"Бяцханаа чи явах ёстой" Би үнэг рүү анхаарлаа хандууллаа. "Үгүй бол чи яг л ээж шигээ дуусна"

Үнэг намайг ойлгосон мэт толгойгоо өргөн над руу харав.

"Өөрийнхөө хүчээр амьдрахын тулд чадах бүхнээ хий..."

Бяцхан гавар эх рүүгээ толгойгоо эргүүлж, эхийнхээ эсрэг толгойгоо эргүүлж, эцэст нь ойролцоох ой руу гүйв. Үнэг гүйж явааг хараад миний санаа амарлаа. Миний өмнө байгаа үхсэн үнэг рүү анхаарлаа хандуулан түүнийг харвасан сумыг харав. Босон түүн рүү ойртож, толгойгоо хажуу тийш нь хазайлгаж, сумны үзүүр дэх нарийн сийлбэртэй хээг ажиглалаа. Загварын хувьд бартай төстэй байв. Энэ сум язгууртан хүмүүсийн хэрэглэдэг сум гэдгийг би маш сайн мэднэ. Нарийн төвөгтэй бүтцээс гадна сумыг цул мөнгөөр ​​хийдэг юм.

Хуруугаараа суманд хүрэх гэж байтал Юн гэнэт огцом явцгаасан нь миний анхаарлыг сарниулчихав. Юн надад ямар нэг юм эсвэл хэн нэгэн ойрхон байгааг анхааруулж байгаа нь энэ ажээ. Би эгцлэн босоод урдах ой руу ширтлээ. Ойн гүн рүү удаан ширтээд зогсож байтал хэн нэгэн над руу эгцлэн харж байгаа нь  мэдрэгдэнэ. Өндөр өндөр олон модод харанхуй сүүдэр үүсгэж байв. Юн шиг юу байгааг харж чадахгүй байгаа ч би ямар нэг юм эсвэл хэн нэгнийг мэдэрч байна. Хүн байгаа юм бол яагаад хэн ч гарч ирдэггүй билээ? Ойд орохоор дөхөх гэж байтал хэн нэгэн намайг дуудлаа.

"Залуу авхай!!!"

Эргэж харвал өвөөгийн нэг манаач хар хүрэн морь хүлэглэн нааш ирж байгааг харлаа. Би Юн дээр очин хамгаалагчийг над дээр иртэл хүлээв.

"Залуу авхай таныг би эцэст нь оллоо" гэж тэр санаа алдлаа. "Эзэнтэн, авхай гуйж байна"

"Өвөө?"

"Тийм ээ, Эзэнтэн залуу авхайг үдээс хойш хамт хооллохыг хүсч байна"

Үүнийг сонсоод би Юн руу буцлаа.

"Юн буцаад явцгаая" гэж би морь руу зөөлхөн хэлэв. "Хоол чинь хүлээж байна"

Юн хоолоо бодосоор хурдлах үед би инээв. Ой руу буцаж эргэхэд ойд нэгэн зүйл гялсхийхийг хараад инээмсэглэл минь алдрав. Тэнд хэн нэгэн байсан. Хөмсөг зангидан, тэр хүн яагаад гарч ирээгүй талаар бодно. Гэхдээ тэр тэгээгүй байсан нь дээр байх. Би танихгүй хүнтэй харьцах дургүй учир олз агнахад саад учруулахыг хүсдэггүй.

Scarlett