"Дахин төрсөн Фа Вэй Лан" [ГАРЧ БАЙГАА]

6. 500 тэрэг

Би айж байлаа.  Харин цагаан морио цохихыг нь хараад тэвчээр алдахгүй яах билээ.  Бай эзэнтнийг явсны дараа боомтын хүмүүс намайг хүрээлэв.  Хэн ч намайг буруутгаагүй.  Харин тэд миний өмнөөс айж байв.  Өнгөрсөн жил хайртай болсон хүүхэд нь Бай их эзэнд морины төлөө үг хэлсэнд тэд итгэж чадахгүй байв.

Асуудлыг шийдэх цаг хугацаа минь хязгаарлагдмал байгааг мэдээд менежерийг өөр хүнээс сонсохоос нь өмнө нөхцөл байдлыг тайлбарлах гэж найдаж төв байр руу явлаа.  Харин би Ли-г ердийн тайван  төрхөөрөө намайг хүлээж байхыг олж харлаа.  Тэр надад Фа эзэн миний хүссэнээр хийхийг зөвшөөрч, боомт дээр байгаа бүх хүмүүст надад хэрэгтэй бүх зүйлд туслахыг тушаав.  Би өвөөг хараагүй ч миний зоригтой үйлдлийг харсан гэдгийг ойлгосон юм.  Өвөө бухимдсан эсэхийг мэдэхгүй ч, би асууж зүрхэлсэнгүй.  Одоо миний хийж чадах зүйл бол өвөөгийн нэр хүндэд нөлөөлөхөөс өмнө шийдлийг олох явдал.

Тэр өдрөөс хойш би Фа харш руу буцаж зүрхэлсэнгүй.  Асуудлыг шийдэх хүртэл би боомтод үлдэхээр шийдсэн.  Намайг худалдсан ч өвөөг оролцуулмааргүй байна.  Ширээний ард суугаад хүмүүс над руу санаа зовсон харцаар ширтэхэд би аавынхаа тэмдэглэлийг харна.  Тэр өдөр би чимээгүй байж хичээлээ хийж байхад бусад нь сандарсандаа өөр өөрсдийн ажилдаа оров.

Маргааш өглөө нь 500 тэргэнцэрээсээ 250-ыг нь гаргаж өгөөч гэж асуух хүртэл хүмүүс намайг бууж өгсөн гэж бодсон байх.  Би тэднээс тэргэнцэр бүрийг онгойлгож, боомтын төв хэсэгт харуулахыг хүссэн.  Би тэргэнцэр бүрт үнийн тэмдэглэгээ хийж эхлэхэд олон хүн төөрөлдөв.  Үнэ нь ямар хямд байгааг хараад тэд сандарсан.  Менежер надад үнийн санал өгөхгүй байхыг зөвлөсөн боловч би хэдэн арван ажилчдаа хямд үнээр зарагдаж байгаа барааны талаар хуудас бариад ойролцоох тосгонууд руу явахыг шаардав.  Боомт даяар миний харсан царай санаа зоволт байв.

Үдээс хойш боомт хүнээр дүүрчээ.  Ганцхан цагийн дараа зуун тэргэнцэр зарагдсан ч ердөө 50 ширхэг алтын ашиг олов.  Хэчнээн сайн, завгүй бизнес байсан ч гэсэн эдгээр зүйлсийг инээдтэй хямд зарж байсан ч бүгдэд нь алдагдал хүлээнэ.  Би хүн бүрийн царайнд тодорсон өрөвдөлтэй харцыг үл тоож, 250 тэргэнцэр зарагдах хүртэл үргэлжлүүлэхийг хүсэв.

Энэ хооронд хэд хэдэн хүмүүс Ноён Байгийн хөлөг онгоцон дээрээс Фа Вэй Ланыг ажиглаж байв.

"Бай эзэнтээн, та яагаад тэр увайгүй хүүхдийг манай бизнесийг бужигнуулхыг зөвшөөрч байгаа юм бэ?" Залуу хүүхдүүдийг Фа төв байр руу буцан алхаж байхыг хараад эрчүүд илт бухимдаж, инээж байлаа.  "Тэр хүү тэрэг бүрийг жинхэнэ үнийн дүнгийнх нь хагасаар зарж байна! Бид хүүг зарсан ч бид түүний алдагдлыг нөхөхгүй"