Bereli /bxb ✅✔️

5.

İnstagram : benkursatinfakesidegilim

*******

Seçkin

Dış kapıyı açıp yavaş ve sessiz bir biçimde eve girdiğim zaman ev karanlıktı ve o veletin ne yaptığını açıkçası merak ediyordum.

Sabah askeriyeye gitmek için onu uyandıracağım sırada ateşi var gibi gelmişti ve onu ceza alacağımı bile bile uyandırmamıştım, yemesi için kahvaltı hazırlayıp birkaç tane akşama kadar soğuk algınlığı için hap bırakıp not yazmıştım ve onu evde bırakarak işe gitmiştim.

O evde uyurken ben, onun için yolda plan yapmıştım ama beklediğimin aksine kimse onu sormamıştı ve bugün oldukça yoğun bir gün olarak geçmişti, sayım alan asker benim sağ kolum olduğu için bir nevi rahat olmuştum o konuda, diğer bir yandan ise İdareye, Kürşat'ın, benim gün boyu odamı temizlediğini ve cezalı olduğunu söylesem de yine de bir yanım hâlâ diken üstünde durmuştu ve bu yüzden bütün gün çocuk beynimin içindeydi.

Sadece bizim bugün askeriyede olan üst rütbelerden gerçeği Miraç komutana söylemiştim ve o da sağ olsun anlayışla karşılamış ve bir daha böyle bir hatayı yapmamamı söyleyerek olayı kapatmıştı.

Salonun ışığını açarak etrafa baktığım zaman hâlâ koltukta yatan Kürşat ile göz göze gelmiştim. Gerçi daha çok otururur vaziyette duruyordu.

Hasta olmadığını biliyordum ama  bugün benimle askeriyeye o yorgunluğu ile gelseydi daha beter bir hale düşeceğine emindim ve ben yine vicdanımı düşünerek ikimizin de ceza alacağını düşünerek hareket etmiştim.

"iyi misin?" Üzerimdeki kabanı çıkartıp tekli koltuğun üzerine koyarak yanına doğru ilerlemiştim.

Bir yabancıyı evime alarak onu evde 1 gün boyunca tek bırakmam nasıl bir mantıktı orası tartışılırdı ama evime ayda yılda bir kere uğradığımı göz önüne alırsam da evimde çalınacak bir eşya yoktu.

Kürşat'ın çalacak bir tipi de yoktu ama kimseye güvenmediğim için bu konuyu şimdilik kapatma kararı almıştım.

"İyiyim komutanım, neden beni de uyandırmadan gittiniz? Ne yapacağımı bilemediğim için gün boyu yatarak sizin gelmenizi bekledim. Bu oldukça tehlikeli bir davranış, ikimiz de çoktan ceza almışızdır bile." Kürşat'a bir şey demeden  yanına çömelip ateşine bakmıştım.

"Ateşin yok, yemeğini yedin mi? Yoldayken yemek siparişi vermiştim birazdan gelir ve bir an önce yarına kadar toparlanmaya bak bir gün daha seni idare edemem velet." Çömeldiğim yerden kalkıp mutfağa ilerlediğim sırada Kürşat da oturduğu yerden kalkıp civciv gibi peşime takılmıştı.

"Komutanım ben yemek yapmıştım aslında, sabah kahvaltınız ve bugün beni idare ettiğiniz için böylr teşekkür edebileceğimi düşündüm. " Kürşat'ın yorgun sesi kulaklarıma eriştiği zaman tezgahın üzerinde olan yemeklere bakmıştım.

Evet bu düşüncesi çok tatlı bir davranıştı ama ben başka birinin yaptığı bir yemeği asla yemezdim. Yani sadece 'bana' yapılan bir yemekse, dışarıda ya da toplu yenilen bir şey olduğu zaman yiyordum ama konu sadece bana yapıldığı zaman prensip olarak yemiyordum.

Daha çok ailevi bir mesele olduğu için yemiyordum desek daha doğru olurdu...

Hele ki tanımadığım insanın yaptığı bir şeyi asla ağzıma sürmezdim.

Kürşat'ı da doğru düzgün tanımıyordum ve onunla sadece tam anlamı ile dün tanışmıştım.

Evet onu evime alıp 1 gün de olsa kendi özel alanımda tek bıraksam da o yemeği yiyemezdim.

Evin belli noktalarında kameralar olsa da bir yanım hâlâ ona güvenmiyordu ve bu durumdan nasıl kurtulacağımı tam olarak bilmiyordum.

En iyisi dümdüz söylemekti sonuçta kimse babamın oğlu değildi ve kırılıp kırılmamaları pek umrumda olmazdı.

"Kürşat, bu yaptığın davranış çok..." Lafları ağzımda dolandırırken bana umutla bakan yüzünü gördüğüm an omuzlarımı dikleştirmiştim.

"Bu davranışın için çok teşekkür ederim ama ben yaptığın yemekleri yiyemem, prensip meselesi. İstersen sen yiyebilirsin ya da çöpe atabilirsin. Ben yemekleri ya da artıkları çöpe atmıyorum, sokak hayvanlarına veriyorum belki sen de öyle yapabilirsin. Tamamen senin tercihin, ah zil çalıyor pizzalar geldi. Ben kapıya bakayım. " Yanından geçip dış kapıya ilerlerken tuttuğum nefesi zar zor vermiştim.

Nedense hayatımda bu kadar zorlandığımı hatırlamıyordum ve Kürşat'ın bana ana avrat sövdüğüne adım kadar emindim...