Bereli /bxb ✅✔️

32.

*****

İkra

"Lan oğlum tamam sürüklemeyin geliyoruz ya işte." Miraç beni duymuyormuş gibi hastane koridorunda kolumdan sert bir biçimde tutup sürüklerken yalvaran bakışlar ile Erdal'a bakmıştım.

-Bana hiç bakma İkra'm, inadı tuttu itin biliyorsun.

Erdal'dan umudu kesince bu sefer bakışlarım Afşa'ya dönmüştü ki o direkt olarak, benden umudu kes der gibi bana bakıp elini sallamıştı.

Benden sonra grubun başkanı Miraçtı ama ben bile onu karşı gelemiyordum ki...

Berkan ile o olayı yaşadıktan sonra kendi birliğime dönmek için harekete geçip her şeyi ayarlamıştım ki tam anlamı ile arabaya bindiğim zaman Miraç arabanın önünü keserek benim ensemden kedi tutarmış gibi tutmuş ve beni, zorla arabadan indirmişti.

Hiç lafı dolandırmadan Berkan'ın hastaneye kaldırıldığını ve onu tim ile beraber görmeye gitmemiz gerektiğini söyleyerek beni buralara kadar sürüklemişti.

Onu görmek benim için pek mühim olmasada hastaneye gelmek...

Maşallah tim de Miraç'dan olduğu için onlara uymak zorunda kalmıştım.

Beş kişiydik ve beşimiz de  aynı okuldan eğitim almıştık ve hiç kopmamıştık, tabii şu an birimiz yoktu ama o yine de bizim grubumuzun ölene kadar bir
parçasıydı.

Erdal, Afşa, Miraç , ben ve göz bebeğimiz ama yanımızda olmayan Asaf.

"Lan odayı nereden bulacağız şimdi a.ına koyayım." Miraç küfür ederek konuştuğu sırada Erdal onun ağzına vurup benim kolumdan tutarak sonunda  kendi tarafına çekmişti.

"Bebek ikra'mın yanında küfür etme demedim mi lan sana s.kik?" Bu sefer Erdal kendini tutamayıp küfür ettiğinde ikisinin salaklığına gülümsemiştim ama bu gülümseme bile hastanede bulunduğumu hafifletmemişti.

Zaten ömrüm hayatım boyunca hastanede geçmişti anasını satayım.

Erdal'ın elinin altından çıkıp çaprazda ayakta dikilen doktora ilerlediğim zaman korkutmadan yanına yaklaşmak istemiştim.

Dördümüz de askeri kıyafetlerleydik ve Miraç sağ olsun üzerimizi değiştirmeye bile izin vermemişti.

Onlar benden ayrılırken iki dakika doktor ile konuşmak için nereye dağıldıklarına bile bakmamıştım.

-Doktor bey bakar mısınız? 777 numaralı oda nerede acaba?

Sabahtan bu yana odayı deli gibi arıyorduk ve kime sorsak da sürekli yanlış yerleri söylüyordu.

Doktor bana dönüp umursamaz bir tavırla beni baştan aşağı süzdüğü zaman istemsizce kaşlarım çatılmıştı.

Zaten bugün iğrenç bir gündü ve sanırım daha da iğrenç bir hâl alacaktı.

-Hava atmak için başka yer mi kalmadı beyefendi?

Dediği şeyi anlamadığım için susma hakkımı kullansam da o susacak birine benzemiyordu ve tam da tahmin ettiğim gibi devam etti.

-Burası bir hastane ve ister istemez ürkecek kişiler var, üzerinizi değiştirip gelirseniz o zaman aradığınız odaya seve seve götürürüm.

Duyduğum şeyler ile kaşlarım daha çok çatılırken ona doğru bir adım atmıştım.

Ne demek korkacak kişiler vardı? Askerden kim korkardı soysuzdan başka?

"Bizden kim korkacak anlamadım Doktor bey? Soysuzları kast ettiysen bir zahmet korksunlar zaten. Ayrıca keyfimin kahyası değilsiniz ve üzerimi de değiştirmiyorum, insan gibi cevap verdim ve bilmiyorsan söyleyebilirdiniz. Lafı dolandırmaya gerek yoktu." Yavaş yavaş sinirlenmeye başladığım zaman içimden birkaç saniye sakin kalmak için sayıp beklemiştim.

Bizimkiler çoktan ortadan kaybolmuştu ve ben karşımdaki deli ile muhatap olmak zorunda kalmıştım anasını satayım.

-Odayı biliyorum çünkü o odada yatan kişinin bizzat ameliyatını yapan benim ama sizin tipinizi beğenmediğim için size söylemek zorunda değilim? Kendiniz arayıp bulabilirsiniz?

O da benim gibi bir adım atıp yakınlaştığı sırada aynı boyda olduğumuzu fark etmiştim ve belki birazcık benden uzun olabilirdi?..

-Beyefendi deli misiniz? Alt tarafı bir şey sorduk bunun tip ile ne işi var Allah aşkına?

Masum bir şekilde sorduğum soru ile karşımdaki adam kaşlarını çatıp anında değişirken cidden ne olduğunu merak etmiştim ve adam sanki yıllarca bu anı bekliyormuş gibiydi.

"Televizyonlarda baban gibi ahkam keserken iyi oluyordu değil mi? Sizin gibiler yüzünden kaç Mehmetçik ölüyor umrunda mı? Tabii sen torpilin sayede üst rütbede göbek atıp hiçbir s.ke katılmıyorsu-" Cümlesini kendi yarıda kesip beni göğsümden ittirirken cidden bu adamın benimle ne derdi olduğunu çözmeye çalışıyordum çünkü hayatımda ilk kez gördüğüm biriydi.

Ayrıca ben, kendim olan hiçbir operasyona başka birini gönderip ölmesine izin vermemiştim. Bizzat en önce kendi timim ile  giderdim ve televizyonda da üstlerimin benden istediği ve onların hazırladığı konuşmalar ile çıkıyordum.

Ek olarak da hiçbir zaman babamın arkasına sığınan biri olmamıştım.

"Hakkımda ne biliyorsunuz ki? Beni tanımıyorsunuz bile!" Sinirden sesim de yüksek çıkarken doktor ani bir hareket ile ağzımı kapatıp yandaki kapısı açık olan odaya beni sokması bir olmuştu.

Cidden bir delimiz eksikti ve resmen kendi ayağım ile eline gitmiştim.

Odaya girdiğimiz zaman beni bırakıp kapıyı kapattığı zaman ellerine beline koyup bana sinirle baktığı zaman ben de üzerimi düzeltip tek kaşımı kaldırarak ona bakmıştım.

"Ne mi yaptın? Senin yüzünden kardeşim öldü ulan benim. Tabii sen hatırlamıyorsundur da çünkü 1 yıl komada kaldın. Uyandığın zaman da hayatına devam ettin anasını satayım.   Operasyona götürdüğün askerlerden sorumlu olmayacaksan sakın mesleğini yapmaya devam etme tamam mı? " Doktorun gözleri dolmaya başladığı zaman komada kaldığım zamanı hayal meyal hatırlıyordum ve dediği kişiyi de çok iyi tanımıştım.

-Bak o operasyon da mayınlı bir yerden geçmek zorundaydık ve kardeşin mayına basmıştı, onu kurtarmak için günlerce aç susuz yanında bekledim ben!

Dediğim gibi o gün o Mehmetçik mayına bastığı için kurtulma şansı hiç yoktu ve ekip bizi bıraktığı için ben onu bırakmamıştım ve günlerce aç susuz onun yanında oturup kalmıştım.

Günlerce de yardımın gelmesini beklemiştik ama babam yine mükemmel babalığını yapıp bizi ölüme terk etmişti.

Miraçlar zaten sıcak çatışma içinde oldukları için tek başımıza kalmıştık.

Kendi yemeğimi ona verdiğim için hiçbir zaman şikayet etmemiştim ama en sonunda Mehmetçiğin de siniri bozulduğu için ayağını çekmek istemişti ve orada onunla ben de ölmeyi göze aldığım için beni tüm gücü ile başka bir tarafa ittirip patlamayı gerçekleştirmişti.

O patlamadan elbetteki ben de yara alıp 1 yıl gibi bir süre komada kalsam da ben tekrar hayata dönmüştüm ama o...

Uyandıktan sonra ailesini bulmak için çok uğraşsam da babam, engel olup kendisinin hallettiğini söylemişti.

Yıllar sonra da abisi ya da kardeşi karşıma dikilmişti...

******