After Years

Kabanata XIV

"So just like what I said to you that time, I suggest you stop meeting with my eyes if you don't want to happen again what happened that time."

Agad na namula ang pisngi ko nang maalala ko ang nangyari sa aming dalawa. Sinusubukan niya ba ako? Pinagbabantaan? Kasi hindi uubra 'yon sa akin! "What if I want it to happen again?" Humabol ako sa kaniya.

"Shut up, Jenna. We're at school."

Ngumiti ako. "But we did it at the clinic here at our school. Anong pinagkaiba?"

"God. How can you be so—?" Tiningnan niya ako na parang hindi siya makapaniwala.

Natawa ako. "What?"

Napansin ko ang pagtakip niya sa gitnang parte ng kaniyang mga hita. Ako naman ang napangisi. I know his weakness.

"Are you having a bone—?"

Tinakpan niya ang bibig ko, kaya naman napapitlag ako. "What the fuck, Yves?! Ipinatong mo 'yan sa ano mo tapos ipapatong mo sa bibig ko? Yuck!"

"Oh, sorry. Ang ingay mo kasi!" Nagpalinga-linga siya na para bang inaalam kung may nakaring sa amin. "Tsaka anong yuck? Hindi ba't pinasaya ka—"

Ako naman ang nagtakip sa kaniyang bibig. "Oh, come on! Shut up!" Tinulak ko ang mukha niya bago ako lumayo sa kaniya, pero nilapitan niya na naman ako. Mukha kaming tangang naghahabulan sa garden. Ngayon, ako naman ang umaatras dahil heto na naman siya sa pagiging malakas ding mang-asar.

"Bakit ka tumatakbo? I'm just telling the truth! Aren't you having fun?"sigaw pa niya. Panay ang layo ko sa kaniya, pero siya naman ay panay ang lapit sa akin. Kanina pa kami paikot-ikot dito sa may fountain.

"You're fabricating your memories! Walang nangyari!"

Natigil siya sa paglakad. "Anong wala?" His forehead creased. "Take some responsibility for what you did, Jenna. Do you want me to make you remember what happened to us in detail?"

Nanlaki ang mga mata ko. "What?! No way! Huwag mo nang ipaalala sa akin!" Baka ikamatay ko!

Agad niya akong nahabol at nahuli niya ang baywang ko. "It was you who started it, Jenna," bulong niya.

"Bakit ba sa akin palagi ang sisi? Ikaw kaya itong matanda sa atin. You should have taken responsibility for me! Ikaw ang pumasok, I just welcomed you."

"Damn it!" singhal niya bago ako binitiwan, pero huli na dahil naramdaman ko na rin naman iyon sa likod ko. "Let's go to our class. I really need to go to the comfort room right now." Hinila niya ang braso ko papasok sa room namin.

"Bakit? Anong gagawin mo?" natatawa kong tanong.

"Really, Jenna? You didn't know?"

Lalong lumakas ang pagtawa ko, kaya naman inasar ko pa siya. "Sama ako! Joke!"

He just shook his head before running quickly to our classroom. Sumunod naman ako sa kaniya at saktong pag-upo ko nang makita ko ang mga kaklase kong nakatitig sa akin. Kakaiba ang mga tingin nila. Parang hinuhusgahan ang buo kong pagkatao.

Lumihis ang tingin ko nang makita kong lumabas na si Yves sa comfort room. Pawis na pawis siya habang nakatingin sa akin nang masama. "Next time you tease me again, you'll take the responsibility and do the work."

Hindi ako nakapagsalita at mukhang nakuha niya naman ang ibig sabihin ng mga tingin ko. Nilingon niya ang mga kaklase ko. "What?" tanong ni Yves sa mga ito.

"Jenna's only fourteen, and yet you did something to her?" tanong ng isa sa mga kaklase kong lalaki. "Kung gano'n, Jenna, butas ka na pala, bakit hindi ka rin magpatira sa amin?"