RUH SAPMASI |BXB

25

Selammm 🌸

Beklettiğim için üzgünüm elimde olmayan şeyler vardı. Deprem girdi araya. Mentalim kötüydü onunla beraber daha kötü oldu. Beni takip edenler de bilir dedemi de kaybettim. Toparlanmam zor oluyor ve hikayelere yansıyor.

Neyse uzun bir bölümle geldim umarım seversiniz 💗

~~~~

Batuhan'dan

"Abi müsait misin?" Yusuf odanın kapısı çalıp arkasından seslendiğinde "gel" dedim. Kapıyı hafif açıp önce kafasını sonra bedenini soktu içeri. Şapşal çocuk.

"Ne oldu?" Dediğimde bakışlarını kaçırdı önce.

"Gömlek isteyecektim. Eve gitmek istemiyorum da şimdi." Dediğinde derin bir nefes verdim. Korkmuştum resmen. Sormasına bile gerek yoktu ki.

"Al oğlum. Bir şey oldu sandım lan."

"Yok, ne olsun ki." Dedi gergince sırıtarak. Dolaba doğru ilerledi ve siyah gömleği aldı. Bir sıkıntısı olduğu belliydi. Berk'in yanına gidecekti ve neşesizdi.

"Neyin var Yusuf?" Diye sordum çıkacağı sırada. Adımlarını durdurup bana döndü. Anlatmaya çekiniyor gibiydi. Yatağa oturdum ve yanımı pat patladım. Kapıyı kapatıp yanıma geldi.

"Elimiz boş gidiyoruz abi ya. Ayıp olmasın." Derdi şimdi anlaşılmıştı. Sevgilisine hediye bile alamamak canını sıkıyordu. Sevgilisi olduğunu anlamıştım tabii ki de. Çok belli oluyordu çünkü.

"Bence Berk bunu sorun edecek biri değil. Bizim orda olmamızaa daha çok sevinir bence." Dedim.

Berk cidden maddiyata önem veren biri değildi. Yanında sevdikleri olsun yeterdi ona. Bir küçük söz, bir sarılma yeterdi.

Yusuf'u da anlıyordum. Büyük ihtimalle Berk ilk erkek ve ilk ciddi ilişkisiydi. Özenli olmak istiyordu. Değer verdiğini göstermek istiyordu. Ama para yoktu. Hiçbirimizde yoktu. Ekmek bile zor alıyorduk yani.

Bu duruma alışmış olmam beni korkutmuyor değildi.

"Ne bileyim. Zengin ortam bir de. Garip olur mu diye düşündüm."

"Takma bunu sen. Güzel dileklerde bulunursak daha çok sevinecek eminim ki." Bana uzun uzun baktıktan sonra belime sarıldı hemen. Kafasını göğsüme koyduğunda şaşkınlıktan ne yapacağımı bilemedim. Ellerim öylece havadayken birini saçına attım.

Benden daha doğrusu Serhat'tan böyle bir tepki beklemediği için duygulanmış olmalıydı. Onu anladığımı biliyordu. Sorun etmemem ona mutluluk veriyordu. Ama Serhat öğrenirse ne olurdu bilmiyorum. Yine de onu üzmesine izin vermezdim.

"Seni çok seviyorum abi. Çocukluğumdan beri hayrandım sana ama son zamanlardaki değişikliğin beni sana daha çok hayran bıraktı. Teşekkür ederim."

Serhat'ı değil beni seviyordu. Kudur Serhat.

"Ben de seni seviyorum kardeşim." Gerçekten kardeşim gibi seviyordum Yusuf'u. Diğerlerini de çok seviyordum. Beden değiştirme durumunun en iyi yanlarından biri de 3 tane daha kardeşimin olmasıydı. Bedenime dönsem bile onlarla bağımı koparmak istemiyordum.

"Hadi git, hazırlan." Dediğimde benden ayrıldı ve odadan çıktı. Açıkçası benim de canım sıkılıyordu bu duruma. Yıllardır ona en iyi hediyeleri alırdım doğum gününde. Bu sefer elim boş gitmek hoşuna gitmiyordu.

"Serhat hazırsan çıkalım artık." İçeriden bağırdıklarında son kez üzerimi kontrol edip odadan çıktım.

"Hadi çıkalım." Dediğimde Tolga yüzüme bakmaya başladı. Başımı salladım hayırdır anlamında. Gözüyle Semih'i işaret etti. Koltukta oturmuş öylece telefonuyla oynuyordu.