မနက်မိုးလင်းတော့ ယွန်းဂီတစ်ယောက်နိုးလာခဲ့တယ်။သူဘေးနားမှာအိပ်ကာ သူတင်းကျပ်အောင် ဖက်ထားတဲ့ ဂျောင်ဂုကြောင့် ပြုံးမိတယ်။
*ဒီလိုမျိုးလေးတသက်လုံးနေကျမယ်နော် မောင်*
ယွန်းဂီအတွေးကို ရပ်ကာ သူကိုဖက်ထားတဲ့ ဂျောင်ဂုလက်ကို ဖယ်ကာ ဂျောင်ဂုပေါ်တင်ပေးလိုက်ကာ သူကတော့ရေမိုးချိုးပြီး အောက်ထပ်ဆင်းကာ မနက်စာလုပ်တော့တယ်။
*တီ တီ တီ*
ဂျောင်ဂုတစ်ယောက် ဖုန်းသံနိုးလာတယ်။ဘေးကိုကြည့်တော့ ယွန်းဂီကမရှိ။ဒါကြောင့်သူလဲ ထကာ အဆက်မပြတ် မြည်နေတဲ့ဖုန်းကိုယူပြီးကြည့်လိုက်တော့ သူအမေဖြစ်နေတယ်။
"ဟယ်လို အိုမား "
"သား ညကဘာလို့ ပြန်မလာတာလဲ"
"အော် သား ယွန်းဂီတို့နဲ့ အပြင်လျှောက်လည်ပြီး ယွနိးအိမ်မှာပဲ အိပ်လိုက်တာ"
"အေးပါ အေးပါ ပြီးရင်ပြန်လာတော့ "
"ဟုတ်ကဲ့ အိုမား ဒါဆို ဒါပဲနော် အိုမား"
"အေးအေး"
"မောင် မောင်အမေလား"
အခန်းထဲဝင်လာတဲ့ ယွန်းဂီကိုကြည့်ပြီး ဂျောင်ဂု မျက်မှောက်ကြုတ်မိတယ်။ယွန်းဂီကတော့ သူကို စူးစူးရဲကြည့်နေတာကြောင့်
"မောင်ဘာဖြစ်လို့လဲ ယွန်းမျက်နှာမှာတစ်ခုခုပေနေလို့လား"
"မဟုတ်ဘူး"
ဂျောင်ဂုအသံဟာ တစ်ခုခုကို အလိုမကျတဲ့အသံဖြင့်ပြောလိုက်တယ်။
"အော် အင်းပါ မဟုတ်ရင်လဲ လာလေ မျက်နှာသစ်ပြီး အောက်ဆင်းခဲ့လေ ယွန်းမနက်စာလုပ်ထားတယ် ။"
"ယွန်း ဘာလို့အဲ့လိုဝတ်ထားတာလဲ"
"ဟင် ဘာကိုလဲ"
ယွန်းဝတ်ထားက ဒီလိုလေးပါ
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
