"ဟမ် ဒိတ် ဟုတ်လား"
"အင်းလေ ယွန်းရဲ့ ဘာလို့လဲ၊မောင်တို့တွေ တစ်ခါမှ မဒိတ်ရသေးဘူးလေ"
"ဒါပေမယ့် မောင်အားလို့လား၊မနေ့ကလဲ အလုပ်မသွားဘူးလေ၊အခုလည်း မသွားဘူးဆိုတော့...."
"ရတယ် ကိုယ်က hyung တို့ကိုပါ ခေါ်မှာ၊ပြောစရာလေးရှိလို့"
"အော် ဟုတ်လား ၊အ ဆိုသွားမယ်လေ"
"ဟုတ်ပြီး ယွန်းဘယ်ကိုသွားချင်လဲ၊ပြော"
"အင်း"
သူသွားချင်တဲ့နေရာကိုစဉ်းစားနေတဲ့ကောင်လေးက တကယ်ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်။တကာ်ကြောင်ပေါက်လေးလို့ပဲ၊ဂျောင်ဂုကတော့ ဘေးကနေ အသည်းယားနေပါတယ်။
"အားးးး ယွန်းရာဘာလေးလဲကွာ ချစ်စရာလေးကွာ၊ကိုက်စားမိတော့မယ်။"
"အီးးး ကြောက်စရာကြီး၊ယုန်သခေါ်ကြီးက ခ်ခ်ခ်"
"ယွန်း မောင်ကို ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တယ်"
"ယုန်သခေါ်ကြီးလို့လေ ဟီး"
သူကိုစနေတာတဲ့ကောင်လေးက တစ်ကယ် ကလေးလေးလို့ပဲ။ခင်များတို့သိလား ယွန်းက ဒီကမ္ဘာပေါ်မှာ အလှဆုံး ချစ်စရာအကောင်းဆုံးပဲ ဆိုတာ။
"ကယ် မောင်ကိုစမနေနဲ့တော့ ဘယ်သွားမှာလဲ"
"ကစားကွင်းသွားမယ်"
"ဟမ် ကစားကွင်း ဟုတ်လား "
"အင်းလေ ဘာလို့လဲမောင်"
"ကစားကွင်းက ကလေးတွေသွားတာလေ"
"ဘယ်သူပြောလဲ၊ကစားကွင်းကို ကလေးတွေပဲသွားရတယ်လို့ ဘယ်သူက အဲ့လိုပြောတာလဲ ဟွန့်"
လက်ကိုပိုက်ကာ နှာခမ်းကိုထော်ကာ မျက်နှာကိုရှုံမဲ့ကာပြောနေတဲ့ယွန်းဂီ ကလေးတစ်ယောက်လို့ပဲ၊ဂျောင်ဂုကတော့ဒါကိုကြည့်ပြီး အော်ရီပါတော့တယ်။
"ဟား ဟား ဟားဟား"
"မောင် ဘာရီတာလဲဟွန့်"
"ဘာ..ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး။မောင် က အရွယ်ရောက်တဲ့ လူတစ်ယောက်ကို ရည်းစားတော်ထားတယ်ထင်တာ အခုမှ မဟုတ်မယ်သိတယ်။မောင်တော် ထားတာ ကလေးလေးပဲ ဟား ဟားဟား"
