"လာပြီးလား hyung ကျွန်တော်ကစောင့်နေတာ"
"အင်း နည်းနည်း နောက်ကျသွားတယ်"
"ရပါတယ် hyung ရဲ့ ဝင်လေ hyung "
"အင်း"
နမ်ဂျွန်းလည်း အိမ်ထဲဝင်လိုက်တယ်။အိမ်ထဲရောက်တော့ လျှောက်ကြည့်ရင်း အခန်းထဲ ကုတင်ပေါ်မှာနဖူးပေါ်မှာက အဝတ်နဲ့ အိပ်နေတဲ့ ယွန်းဂီကိုတွေ့သွားတယ်။စိတ်ပူသွားတာကြောင့် ဂျောင်ဂုကိုမေးမယ်လုပ်တော့ မတွေ့။ပြီးမှ မီးဖိုခန်းထဲကထွက်လာတဲ့ဂျောင်ဂု လက်ထဲမှာလည်း ခွက်တွေနဲ့။
"ရော hyung ကော်ဖီ"
"အာ မလုပ်လဲရတာကို၊ဒါနဲ့ ယွန်းဂီက နေမကောင်းဘူးလား"
"အဟမ်း ဟုတ်တယ် hyung "
"Aww"
နမ်ဂျွန်းလည်း ကော်ဖီသောက်လိုက်တယ်။သောက်နေရင်းသူကို ကြည့်နေတဲ့ ဂျောင်ဂုကြောင့် သောက်နေတဲ့ကော်ဖီတောင်မြိုမကျတော့ဘူး။
"အဟွတ် အ ဟွတ် hyung ကို ဘာလို့ ကြည့်နေတာလဲ"
"အာ sorry hyung ။"
"ရပါတယ် ဆုံးဖြတ်ပြီးသွားပြီးလား"
"အင်း ကျွန်တော် လက်ခံတယ် hyung"
.........
(5လကြာသော်)
(ကျော်မယ်ရှင့်)
ဒီ 5လအတွင်းတော်တော်ပြောင်းလဲသွားတယ်။နမ်ဂျွန်း hyung က ကျွန်တော် သူမွေးစား ညီအဖြစ် ကြောညာလိုက်တယ်။အဲ့ဒီထဲ ကျွန်တော်လည်း အလုပ်လုပ်တွေလုပ်နေရတယ် ရှယ်ယာရှင်တွေရဲ့ ယုံကြည်မှုရအောင် အစွမ်းကုန်ကြိုးစားရတယ်။ဟိုဆော့ ရောပဲ သူက ကျွန်တော် အတွင်းရေးမှူးလုပ်နေတယ်။အခုဆို ကျွန်တော်လည်း စီးပွားရေးလောကမှာ တော်တော်နာမည် ရနေပြီးလေ။hyung ကလည်း အရေးကြီးတဲ့ ကိစ္စတွေကလာတယ် ကျန်တာတွေ ကျွန်တော်နဲ့ လွှဲထားတယ်လေ။ hyung နဲ့ Jin hyung က လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်လက လက်ထပ်သွားကြပြီးလေ။ကျွန်တော်ရော ကျွန်တော်ကတော့ အခုထိ လက်မထပ်ရသေးဘူး ကျွန်တော် ချစ်သူနဲ့ ဒီ၅ လုံး စကားလည်းမပြောဖြစ်ဘူး တွေ့လည်းမတွေ့ဖြစ်ဘူး။အခုဆို အဲ့ ကြောင်ပေါက်လေးက ကျွန်တော်ကို စိတ်ဆိုးနေတယ်လေ၊မနေ့က ကတောင်သွားတွေ့သေးတယ် မပြတ်တာကံကောင်း။
