ဂျောင်ဂုတို့ဆိုင်ရောက်တော့ ယွန်းဂီဟာ ယောင်္ကျား တစ်ယောက်နဲ့ေပျာ်ရွျင်စွာစကားပြောနေတယ်။ဂျောင်ဂုတစ်ယောက် ဒါကိုတွေ့ပြီး ဒေါသေတွ အလိတ်လိုက် ထွက်လာတယ်။ဒါကြောင့် ယွန်းအနားသွား ယွန်း စကားပြောနေတဲ့ ကောင်ရဲ့ ဘေးမှာရပ်ကာ
"ယျောင့်မင်းက ဘယ်သူလဲဟမ့် ဘာလို့ ငါ့ ယွန်း...ယွန်း"
ဂျောင်ဂုတစ်ယောက်ရဲ့စကားတွေဟာ သူအရှေ့က လူကြောင့် ပြန်ဝင်သွားပါတော့တယ်။ဘာလို့ဆို သူအော်ကာပြောလိုက်တဲ့သူဟာ တစ်ခြားသူမဟုတ် သူရဲ့ နှစ်ယောက်မရှိတဲ့အစ်ကိုရဲ့ ချစ်လင်လေး ဂျင်ဖြစ်နေတာကြောင့်။
*ငါတော့သေပြီးဟေ့*
"ဆက်ပြောလေ ဂျွန် ဂျောင် ဂု ရှီးလ်"
"မပြောတော့ပါဘူး ကျွန်တော် hyung မှန်းမသိလို့ပါ"
ဂျောင်ဂုဟာ စိတ်ထဲမှာတော့ ကြောက်နေပေမယ့် အပြင်ကိုတော့ ထုတ်မပြပါ။ဒါကြောင့်ဂျင်က
*ဒီကောင်ငါကိုမကြောက်ဘူးလား။ဟွန့်*
"မောင်လာပြီးလား "
"အင်း ယွန်း အား ယွန်းကို လူတစ်ယောက်တွေ့ချင်နေတယ်။"
"ဟင် ဘယ်သူလဲမောင်"
"ယျောင့် လာလေ"
ယွန်းဂီလည်း ဂျောင်ဂု ပြောနေတဲ့လုကို ကြည့်လိုပ်တော့ဂျီမင်းကိုတွေ့ပြီး အံ့ဩသွားကာ ပြေးဖက်လိုက်တယ်။
"ဂျီမင်းးးးး"
ဂျီမင်းကလည်း သူကိုလာဖက်တာကြောင့် ပြန်ဖက်လိုကိတယ်။
"ဟားး ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါကွာ၊"
"တောင်းပနိပါတယ် ငါဝမ်းသာ သွားလို့ပါ လာထိုင်"
ဂျီမင်းနဲ့ ဟိုဆော့လည်းထိုင်လိုက်တယ်။ဟိုဆော့ကတော့ ဂျင်ကိုတွေ့တော့ နှုတ်ဆက်လိုက်တယ်။
"ဂျင် hyung ။နေကောင်းလား။ဘာလို့ဆူငုတ်နေတာလဲ hyung ရဲ့"
"ငါကငါ ဘာဖြစ်ဖြစ်မင်းနဲ့ဆိုင်လား ဟွန့်"
"ခ်ခ်ခ်"
"ရား မင်ယွန်းဂီ မရယ်နဲ့"
ဟိုဆော့ကတော့နားမလည်စွာဖ့စ်နေတာကြောင့်ယွန်းဂီကို ဘာဖြစ်နေတာလဲလို့ မျက်စပစ်ပြီးမေးလိုက်တယ်။
