"ဘယ်....ဘယ်သူက ရှက်နေလို့လဲ"
"ဟားး ဟုတ်ပါပြီးအဆိုလဲ ကိုယ်ဘာသာလိမ်းလေ။အော်ဒီနေ တစ်ရက်တော့ ကိုယ်အိမ်မှာပဲနေလိုက်တော့နော်၊နောက်နေ့မှ မင်းအိမ်လိုက်ပို့ပေးမယ်။ကငါဆော့ဂျင်လေး"
"Omm"
ဆော့ဂျင်တစ်ယောက်ပြီးမှ ပြန်စဉ်းစားနေတယ်။
*ငါ ဒီလူကို ငါနာမည်ပြောမိလို့လား။ဒီလူ ဘယ်လိုလုပ်ငါ့နာမည်ဘယ်လိုသိတာလဲ*
"ဟုတ်ပြီး အဆို ကိုယ် အလုပ်သွားလိုက်အုန်းမယ်"
"နေအုန်း"
နမ်ဂျွမ်း သွားမို့လုပ်တုန်း ထအော်တဲ့ဂျင်ကြောင့် သွားမယ် နမ်ဂျွမ်းခြေထောက်တွေရပ်လိုက်တယ်။
"အွန်း ဘာလို့လဲ ဂျင်ငယ်။"
"ဘယ်က ဂျင်ငယ်လဲ"
"ဟော ဂျင်ငယ်ဆိုတာ ဒီက ကင်ဆော့ဂျင်ကိုပြောတာပေါ့"
နမ်ဂျွမ်း တစ်ယောက် ဂျင်အနားလျှောက်သွားပြီး ဂျင်မေဖျားကို ကိုင်ကာ ပြောလိုက်တယ်။
"လွှတ် ခင်များ လက် ခင်များ ကျွန်တော် နာမည် ဘယ်လို သိတာလဲ။ကျွန်တော် ခင်များကိုမပြောပြတာ သေချာပါတယ်။"
"ဟက် ကိုယ်ကတော့ မင်းလေးရဲ့ နာမည်တင်မကဘူး မင်းအကြောင်းအကုန်သိတယ်။bye ကိုယ်သွားပြီး သည်းတုံးလေးဂျင် မွ"
နမ်ဂျွမ်းတစ်ယောက် ဂျင်ရဲ့ နဖူးလေးကို ငုံနမ်းလိုက်တယ်။ဂျင်တစ်ယောက်ရဲ့ မျက်နှာကတော့ ဒေါသရော ရှက်တာရောကြောင့် နီရဲနေတယ်။
"အားးးးး ခင်များကြီး"
အခန်းထဲမှာ အော်ဟစ်နေတဲ့ ဂျင်ကြောင့် နမ်ဂျွမ်းတစ်ယောက်အပြင်ကနေ အော်ရယ်နေမိတယ်။
"ဟား ဟားဟား"
ဂျောင်ဂုတို့ဖက်မှာ
"ကလင် ကလင်"
ဂျောင်ဂုတစ်ယောက် နာရီသံကြောင့်အမြန်ထကာ နာရီသံကို ပိတ်လိုက်တယ်။ဟုတ်တယ်လေ သူချစ်သူလေးကညက ပင်ပန်းပြီး အိပ်နေတာကို ဒီနာရီက ကလိုက်ကမ်းဆိုးကို မသိဘူး။ဂျောင်ဂု ယွန်းဂီကို ကြည့်လိုက်တော့ ညက သူပေးထားတဲ့ အမှတ်တွေနဲ့ အရမ်းလှနေတယ်။
