[Unicode]
ပျော်ရွှင်ခြင်းဆီသို့ အခန်း ၁၄ ကူညီဖို့ နည်းလမ်းမရှိ
သူ၏သမီးဖြစ်သူက အလွန်ဆိုဆုံးမခက်ပြီး ကလန်ကဆန်လုပ်လာတာကို သခင်ကြီးထုံ တွေ့သောအခါ ယုတ်မာတဲ့လူတစ်ယောက်က သူမအား ပြုစားခဲ့တာဖြစ်မည်ဟု သူ တွေးခဲ့သည်။ သူသည် ဒေါသကြောင့် တဆတ်ဆတ်တုန်ယင်ခဲ့ပြီး သူ့သမီးအား အိမ်တွင် အကျယ်ချုပ်ချုပ်ထားရန် သူ ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။ သူမ၏ အိမ်ထောင်ပြုခြင်းအတွက် ပြင်ဆင်တာကိုပင် သူက သေချာအလောတကြီး လုပ်ခဲ့သည်။ ထုံယွီအာသည် စိုးရိမ်ပြီး ပူပန်သောက ဖြစ်သောကြောင့် ငိုကြွေးပြီး အကူအညီအတွက် သူမ၏မိခင်ထံတွင် အသနားခံခဲ့သည်။ သခင်မကြီးထုံက သူမ၏သမီးကို အလွန်ချစ်မြတ်နိုးသော်လည်း သူမ၏ခင်ပွန်းသည်က သူမ၏သမီးဖြစ်သူ ကောင်းစားဖို့ အတွက် ၎င်းကို လုပ်ခဲ့မှန်း သူမ သိခဲ့သည်။
ထို့ကြောင့် အကူအညီပေးခြင်းအစား လက်ထပ်ခြင်းကို လုံးလုံးလျားလျား လိုက်နာရန် သူမ၏သမီးအား တိုက်တွန်းခဲ့သည်။ ထုံယွီအာက ငြင်းဆန်ခဲ့ပြီး ကန့်ကွက်သည့်အနေဖြင့် အစာအငတ်ခံ ဆန္ဒပြခဲ့သည်။ သူမ၏မိခင်ဖြစ်သူ သခင်မကြီးထုံက ငိုကြွေးပြီး နောက်ဆုံး၌ အလျှော့ပေးခဲ့ပေမယ့် သခင်ကြီးထုံကမူ ပို၍ပင် ဒေါသူပုန်ထခဲ့ပြီး သူက အေးစက်စွာဖြင့် ပြောခဲ့သည်။
"နင်သေသွားခဲ့ရင်တောင် နင့်ရဲ့ကဗ္ဗည်းတိုင်ကို ဝေါယာဉ်ပေါ်တင်ပြီး ပေးစားအုံးမှာ!"
ထုံယွီအာမှာ မျှော်လင့်ချက်မဲ့သွားသဖြင့် ထိုစကားက သူမအား လုံးဝ စိတ်ဆင်းရဲစေခဲ့သည်။ သူမသည် အားပါးတရ အော်ဟစ်ငိုကြွေးပြီး နောက်ဆုံးတွင် သူမ အနည်းငယ် စားလိုက်သည်။ သူမ၏သမီးက နောက်ဆုံးတွင် ၎င်းကို စဉ်းစားဆင်ခြင်နိုင်ခဲ့ပြီဟု သခင်မကြီးထုံက ယူဆလိုက်သောအခါ သူမမှာ ဝမ်းသာသွားပြီး သက်သာရရ သွားတော့သည်။ ထို့ကြောင့် မိုးသည်းထန်စွာရွာသွန်းနေသော နေ့တစ်နေ့တွင် ထုံယွီအာက အစီအစဉ်တစ်ခုကို ဆွဲကာ သူမ၏အိမ်မှ ထွက်လာခဲ့ပြီး မြောင်ချူးဟယ်ကို သူမ သွားရောက်ရှာဖွေခဲ့သည်။
မြောင်ချူးဟယ်က ဖြစ်ပျက်ခဲ့သောအရာနှင့် ပတ်သက်ပြီး သိသွားသောအခါ သူစိတ်မပူပဲ ဘယ်နေနိုင်ပါ့မလဲ? ထုံယွီအာက ငယ်စဉ်ကတည်းက အလိုလိုက်ခံထားရသောကြောင့် ပျော့ညံ့သော မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ အစေခံတစ်ယောက် မရှိပဲနဲ့တောင် သူမ နေနိုင်ပါ့မလား? သူမ လွတ်မြောက်ခဲ့ရင်တောင်မှ ထုံမိသားစုက မကြာမီ သူမအား ရှာတွေ့သွားဖို့ များသည်။ ထို့ကြောင့် မြောင်ချူးဟယ်က သူမအား သူ့အစ်မ၏အိမ်သို့ ခေါ်သွားရန် ချက်ချင်း ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။
