Revenge || Nagireo Omegaverse

2

- 2 GÜN ÖNCE -

"Başkanım bugün bir bağış etkinliğine davetlesiniz." elindeki davetiyeyi Reo'ya uzatıp geri çekildi. "Birçok aile orada bulunup bağış yapacak. Babanız sizin de gitmeniz gerektiğini iletmemi istedi."

Reo, stresle şakaklarını ovuşturdu. "Hiç gidesim yok." asistanı tablete bir şeyler yazarken konuştu. "Seishiro Şirketi'nin başkanı da gelecekmiş."

Elindeki kalemi çevirirken asistana baktı. "İlgimi çekmiyor." asistanı derin bir nefes alıp bakışlarını Reo'ya çevirdi.

"Babanız bu konuyla yakından ilgileniyor. Seishiro Şirketi'nin başkanı sizi devirmek için çok uğraşıyor nede olsa." Reo'nun dudakları iki yana kıvrılırken arkasına yaslandı.

"Uğraşmasında bir sorun görmüyorum. Sonuçta bütün uğraşları boşa çıktığında kaybeden taraf olacak."

"Ben şirketi düşündüğüm için söylüyorum. Bu konuyu biraz daha dikkate almanız gerekiyor." Reo, onu onaylarken oturduğu sandalyeden kalkıp ceketine uzandı.

"Etkinlik ne zaman başlayacak?"

"1 saat sonra."

"Gidelim bakalım."

Ceketini üstüne geçirip ofisten çıkarken gözlerini çalışanların üzerinde gezdirdi. Gece gündüz çalışan bu insanları ezip geçmek kolay değildi. Mikage Ailesi başarılarıyla, her yıl zirvede kalmasıyla ünlüydü. Sonradan yükselen bir şirket onları yenmeyi hayal bile edemezdi.

Şoförün açtığı kapıya yönelerek arabaya bindi. Asistanı ön koltuğa geçerken şoföre gidecekleri yeri söyledi. "1 saat kalsak yeterli değil mi?"

Asistanı tableti kucağına koyarken başıyla onayladı. "Evet. Sizin orada bulunduğunuzu haberciler ve magazin görse yeterli."

Gözleri dışarı dönerken farklı hayatların olduğu sokaklara daldı. Herkes bir yere yetişmeye çalışıyordu. Herkesin bir acelesi vardı.

Araba yüksek bir binanın önünde dururken sonunda düşüncelerinden sıyrılabilmişti. Kapısı şoförü tarafından açılırken kapıda kuyruk olmuş magazinciler sürekli fotoğrafını çekmeye çalışıyor ve röportaj vermesi için uğraşıyordu.

Reo, sahte bir gülümseme sergileyip korumaların zorlukla açtığı yolda ilerleyip binaya girdi. "Ünlü biri olmak çok zor." asistanı bu söylediğine gülümserken Reo'yu gitmesi gereken yerlere yönlendiriyordu.

Büyük bir salona girerlerken tüm masalar ona odaklanmıştı. "İşte başlıyoruz." diye mırıldandı. Herkes ayaklanıp Reo'nun yanına akın ederken Reo, yardım dilercesine asistanına baktı.

"Lütfen izin verir misiniz!" Reo'yu içlerinden geçirerek boş bir masaya yürüttü. "Nefret ediyorum yalakalardan." asistanı onu onaylarken Reo ile birlikte sandalyeye oturdu.

"Sizinle ortak olmak için uğraşıp durmaları çok garip. Binlerce kez reddedilmelerine rağmen hala çabalamalarını görmek komik geliyor." Reo, bu dediğine gülerken ışıklar bir noktaya toplanmıştı.

"Evsiz çocuklarımız için düzenlediğimiz bağış etkinliğimize hoş geldiniz!"

"Bugün yapılacak olan tüm bağışlar evsiz çocuklara bir ev olacak, yuva olacak."

Sunucu konuşmaya devam ederken Reo, esnedi. "Çok sıkıcı." sandalyesini geri çekip kalkarken asistanı ona döndü. "Sen bağışı halledersin. Ben hava alacağım."

Asistanı tam ağzını açacakken koşar adımlarla yanından ayrılmıştı. Bıkkın bakışlarla arkasından izleyip önüne döndü.

Reo, balkon tarzı bir yer görüp oraya yöneldi. Kapıyı açıp kendini dışarı attı. Kapıyı tekrar iterken cebinden sigara paketini ve çakmağını çıkartıp paketten bir sigara aldı ve dudaklarının arasına yerleştirdi.

Çakmağı sigaraya götürüp yakarken derin bir nefes aldı. Paket ve çakmağı tekrar cebine koyarken mırıldandı. "Başkan olmak hiç eğlenceli değil."

"Sevgilimde hep böyle söylüyor." Reo'nun bedeni korkuyla irkilirken sigarası dudaklarının arasından kayıp yerle buluştu.

"Özür dilerim sizi korkuttum sanırım." yanında duran beden ona gülümserken Reo, bakışlarını ona çevirdi.

"Kapının açıldığını duymadım."

"Tam kapatamamışsınız geldiğimde yarısı açıktı."

"Anladım."

Kafasını tekrar manzaraya çevirirken yüzüne doğru yol alan sigara dumanıyla yüzünü buruşturdu.

"Bu tarafa geçer misiniz? Sigaranızın dumanı olduğu gibi yüzüme geliyor." adam onu onaylayıp yer değiştirirlerken önüne tutulan sigaraya baktı.

"Sigaranızı düşürdünüz benim yüzümden." içtiği sigarayı uzatması garibine giderken bir şey demeden parmaklarının arasına alıp dudaklarına götürdü.

Bir nefes alıp tekrar adama uzatırken dirseklerini balkon demirine dayamıştı. "Adım İsagi." İsagi, ona gülümseyerek bakarken Reo'da zoraki bir şekilde gülümsedi. "Reo."

"Neden başkanlığın eğlenceli olmadığını düşünüyorsunuz?" ona yöneltilen bu soruya kesin bir cevabı yoktu.

"Bilmiyorum. Sadece farklı şeylerin peşinde olmak istiyorum. Ama başkanlık buna engel oluyormuş gibi hissediyorum." İsagi, onu onaylarken sigarasını balkon demirine bastırıp söndürdü.

"Tanıştığımıza memnun oldum. Artık sevgilimin yanına dönmeliyim." Reo, onu başıyla onaylarken İsagi, kapıdan geçip ilerlemeye başladı.

Reo, kolundaki saate bakıp oflarken o da içeri girmişti. İsagi'nin biraz arkasında salona ilerlerken İsagi'nin bir adamın yanında durduğunu gördü.

İsagi, adama uzanıp dudaklarına yapışırken Reo, anında kafasını eğmişti. "Görmemiş gibi yapabilirim." ters tarafa yürümeye başlarken omzunda hissettiği elle duraksadı.

"Yoksa size iğrenç mi geldik?" İsagi'nin yanındaki adamdı. Etrafa yayılan feromonlar vücudunun titremesine neden olurken gülümsedi.

"Rahatsız olmanızı istemediğim için öyle davrandım." adam onu başıyla onaylarken feromonları daha fazla yayılmaya başlamıştı.

"Kızarmışsınız iyi misiniz?" adam elini Reo'nun alnına koydu. "Ateşiniz var." Reo, kendini geri çekerken arkasını döndü. "Bugün biraz rahatsızdım o yüzden olmuş olmalı. Daha fazla kalmasam iyi olacak. Size iyi eğlenceler." Reo, hızlı adımlarla çıkışa yöneldi.

İsagi, elindeki ceketle adamın yanına yaklaşırken yüzündeki alaycı gülümsemeyi fark etti.

"İyi misin Nagi?''

***

İlk karşılaşmalarında Nagi'yi manitasıyla öpüşürken görmesi ŞDSFKKDŞFLSDŞSFLKDŞFLKSŞLKDSFDŞSFLKŞDSFLKDŞSFLKDSFKŞL İsagi isteyen okuyucularım muradına ermiştir umarım ^^