Blossoming Soul - COMPLETED

Epilogue

"Bakit ka nandito?" I asked her, ngumiti siya ng onti at saka umayos ng pagkakaupo. Hindi ko alam pero parang napakaganda ng mood niya.

"I just want to say thank you." Hinawi niya ang buhok niya at nginitian ako. Bigla na naman ako nabalot ng iba't-ibang emosyon, nabigla ako when he reached my hands. "I'm not stupid, not to know everything."

Kumabog ang dibdib ko.

"I am not blind Farrah, I know you still love him and I'm here to say sorry." Tumulo ang luha ko, siya namang nginingitian ako, hindi ko alam kung ano bang sasabihin ko o magiging tugon ko sa mga sinasabi niya.

"H-Hindi kita m-maintindihan." I felt my lips shake as I talk.

"I'm sorry for pulling him away from you, I'm sorry for taking him away, alam kong nasaktan ka..." Umupo siya ng maayos at isinandal ang sarili.

"Farrah it hurts me that before the wedding he wanted to cancel it." Napalunok ako. "He admitted that he want to comeback to you, but maybe out of pity, he stayed on me. I'm sorry." 

Pinunasan ko ang luha ko at hinaplos ang kamay niya.

"Okay lang, alam ko sa sarili kong mahal ka niya. Alam kong magiging masaya kayo, magtiwala ka lang sa kanya ha? And let him love you, let yourselves love each other. Okay lang, okay na okay lang."

"Hindi ako makatulog, hindi ko alam kung anong iisipin ko. When he admitted that the moment he saw you again ay gusto ka niyang balikan. I was too dumb, but I can't hate you..." Mahina niyang saad, I smiled at her.

"You were fucking pure, and I'm sorry if nasaktan kita-namin. I'm really sorry." 

"I can't hate you either kasi alam kong deserve mo, at wag ka mag alala... huwag na huwag kang mag alala, dahil okay lang talaga... mahalaga masaya ka at siya." Natigilan ako at tumabi sa kanya. "You don't have to worry me." Hinaplos ko ang likod niya.

Nabanggit niya sa akin ang mga pagdududa niya sa relasyon nilang dalawa. Na para bang maling-mali na nagpakasal sila, na baka hindi sa kanya sigurado si Clarke. Pakiramdam niya ay mahal pa ako nito at ganon na lang ang awang nararamdaman ko para sa kanya.

Sino ba naman kasi ang mag aakala hindi ba?

Na dapat ang pagpapakasal nila na walang pangamba ay nagkaroon na dahil lang sa nagkita kaming dalawa.

Sabi nga nila, greatest love will always find a way to find you and keep you near to each other. 

Pero not all greatest love were made to end up together.

Nauunawaan ko siya at naawa ako sa kanya, grabi na lang ang pagiging honest ni Clarke sa kanya and if ever na hindi nga nila naayos yon bago sila ikasal that time, malamang sa malamang ay walang kasal na nangyari.

BRYSON'S POINT OF VIEW

Pumasok ako sa bar, hindi ko inakala ang dami ng tao duon. Hindi ko tuloy alam kung maiinis ako o ano, bakit pa kasi dito niya gusto mag kita?

Puwede naman sa kanila na lang at dito pa niya ginusto.

Natanaw ko siya sa gilid, nakatilikod siya at nag iinom.

Umupo ako sa gilid niya at saka tumaltak.

"Uso ba ngayong taon na maging sad boy pagkatapos ikasal?" Pang-aasar ko, masama niya akong tinitigan. Natawa naman ako duon, it's so satisfying to see him pissed off.

Pero wala talaga akong kaalam-alam kung bakit niya ako pinapunta last minute, ang sinabi niya lang ay importante pero ngayong andito na ako ay hindi naman siya nagsasalita.

Nanahimik lang ako habang nainom ng beer, tinitigan ko siya ngunit hindi parin siya nag sasalita.

"Dude if you aren't gonna talk, bakit mo pa'ko pinapunta?" Sarkastiko kong aniya.