ျပကၡဒိန္မွစာရြက္ တစ္ရြက္ၿပီးတစ္ရြက္ ဆုတ္ၿဖဲလာၿပီးသည့္ေနာက္ တစ္ႏွစ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္တစ္ခုလြန္ ေျမာက္ဖို႔ရာ ခပ္ပါးပါးျပကၡဒိန္ေလးက ဝမ္းနည္းစြာအသိေပးေနပါတယ္ေလ။
အၿငိဳးႀကီးတဲ့မိုးသည္းေတြ ကုန္ခမ္းသြားေလေသာ္ ေဟမန္ေဆာင္းရဲ့ ေနွာင္းပိုင္းက ႏွင္းႏုေလးေတြ တဖြဲဖြဲျဖင့္ အခ်မ္းပိုေနေလၿပီ။
ည၇နာရီထိုးတိုင္း မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ခ်င္သလို မ်က္လံုးစိမ္းစိမ္းေတြနဲ႔ ၾကည့္တတ္တဲ့ ေကာင္းေလးတစ္ေယာက္ဆီ အထိန္းေတာ္ႀကီးသဖြယ္ အၿမဲအခ စားဝင္ေနရတဲ့ အခ်က္ေပးႏိုးစက္ေလးရိွတယ္ဆိုတာ မင္းတို႔ယံုမလား။
ရင္ခုန္သံေတြေပါက္ထြက္မတတ္ ခုန္ေနတဲ့ေကာင္ေလးက မသိသလို တိတ္တဆိတ္ လႈပ္ရွားမႈႏိုးစက္ေလးကို တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ေႂကြေနခဲ့တာ ကာယကံ ရွင္ျဖစ္သူ မသိေသးပါလား။
ေရစက္ဆိုးေတြ ကုန္ခ်င္ၿပီမို႔ က်န္ေသးတဲ့အခ်ိန္ေတြကို လက္ခ်ိဳးေရတြက္ရင္း မစိမ္းသက္ေတာ့တဲ့ အခန္းတစ္ခုဆီ ေစးစက္ လွမ္းခဲ့ေလေတာ့ ခ်ပ္!ခနဲ ပြင့္လာသည့္တံခါးေရ႔ွ မ်က္ခံုးေတြတြန္႔ခ်ိဳးထားတဲ့ မိုးထိယမ္းက ဘြား!ခနဲေပၚလာပါသည္။
"၇နာရီ ၂မိနစ္ ၃၀စကၠန္႔ ရိွၿပီ။၂မိနစ္နဲ႔ ၃၀စကၠန္႔ခင္ဗ်ားေနာက္က်တယ္"
"၉နာရီ ၂မိနစ္ ၃၀စကၠန္႔ထိ ေနေပးမယ္"
အၿပံဳးခ်ိဳခ်ိဳေလးတစ္ခု ျဖစ္ထြန္းသြားသည္ကို ေစးစက္ေက်ာေပးခဲ့ၿပီမို႔ မေတြ့ရေတာ့ေပ။
ကုန္ဆံုးခဲ့တဲ့ေန့ေတြကို ျပန္တူးေဖာ္ၾကည့္လ်ွင္ မိုးထိယမ္းနဲ႔ သင့္ျမတ္ခဲ့တဲ့ရက္က အမွတ္တရအေနနဲ႔ စတားျပၿပီး သိမ္းထားလို႔ေတာင္ ရသည္။
တစ္ခါတစ္ေလ ေတြးမိတယ္ မိခင္ရဲ့ေနြးေထြးတဲ့ ယုယ ၾကင္နာမႈေအာက္မွာ မႀကီးျပင္းခဲ့ရတဲ့ ကေလးေတြဟာ အရိုင္းတံုးေလးေတြလို ဆိုးေနတတ္ပါေလလားဟူ၍။
ေလာကႀကီးမွာ ေငြေၾကးဟာ ဆရာတစ္ဆူလို လိုအပ္ပါေသာ္လည္း ခ်စ္ခ်င္းေမတၲာ၏ အႏြယ္ေတာ္ေတျြဖစ္တဲ့ အၾကင္နာ၊ေစတနာ၊ကရုဏာ၊အနစ္နာ၊ေနြးေထြးမႈေတြဟာလည္း အေရးတႀကီးအက်ံဳးဝင္ေနခဲ့တာပါပဲေလ။
BẠN ĐANG ĐỌC
YANG(Completed)
Lãng mạnကျုပ်ကိုထိန်းချုပ်လို့ရမယ်လို့ခင်ဗျားထင်နေလား~~~ မိုးထိယမ်း ငါ့ဦးနှောက်ထဲမှာမင်းကအလုပ်သဘောသက်သက်ပဲ~~~ စေးစက်ထင် .................... က်ဳပ္ကိုထိန္းခ်ဳပ္လို႔ရမယ္လို႔ခင္ဗ်ားထင္ေနလား~~~ မိုးထိယမ္း ငါ့ၪီးေနွာက္ထဲမွာမင္းကအလုပ္သေဘာသက္သက္ပဲ~~~ ေစးစက္ထင္
