Pagtapos kong mabasa iyon ay basang-basa na ang mga pisngi ko, nanlalabo narin ang mga mata ko dahil sa luhang nagtitipon-tipon sa mga mata ko.
I shouldn't have blame my ate for everything, hindi niya kasalanan na sa kaniya na hulog si Maxivon, hindi niya kasalanan na siya ang paboritong anak, hindi niya kasalanan maging ganito ang kalabasan ng buhay niya. Dahil maging siya ay hindi din ginusto ito.
'She's fighting a battle on her own.'
And the fact na we never did open up with each other is more fucked up.
"Nakaka inis ka talaga, ate kahit kailan." Pinunasan ko ang mukha ko at tumitig sa langit. "Maraming salamat din sa lahat, ate. Dont worry, papatunayan ko sayo na hindi ka magsisising ibigay saakin ang puso mo. Pupunuin ko to ng love and joy. Magpapakasaya ako habang buhay. Iinggitin kita, tanginamo."
Tumawa ako sa sarili ko.
"Pero no joke. Gagawin ko talaga lahat para maging masaya at malampasan ang mga problemang pagdadaanan. Kasama ko naman si Yvo eh."
"Speaking of, kailangan kona ding umalis ate. Kanina pa yon naghihintay sakin eh. Bibisita nalang ulit ako kung kelan ko feel. Joke lang ulit. Basta, kung kailan nalang ulit may chance. " nagpaalam na ako kay ate at muling binalikan si Yvo sa sasakyan.
"How are you?" Pag salubong niya saakin. Hinaplos din niya ang mga mata ko.
"Yvo, saan mo gustong ikasal? Dito sa pilipinas o sa paris na? Pwede namang magpakasal tayo dito, tapos magpakasal din ulit tayo sa paris." Nahulog ang panga ni Yvo dahil sa mga tanong ko.
"What... Are you serious?" Hindi maka paniwala niyang sambit.
"Yes. Diba't promise din naman natin to dati nung nasa hospital pa? Na-posepone lang. "
"A-are you for sure? R-ready kana ba?" Gosh, sobrang cute niya.
"Hmm, Yvo. Kaya ang dapat mo ng gawin ay mag drive para makapaghinga na tayo kasi madami pa tayong gagawin for our wedding, tatlong araw nalang tayo dito remember?"
Nakita ko ang bahagyang pagpula ng kaniyang pisngi, kinagat niya pa ang kaniyang pang-ibabang labi to suppress a smile.
"Yes, my wife."
"Huy anong my wife? Ikakasal palang tayo. Hindi 'kasal na'"
"Okay, my fiance.
"Yvo!"
"BWAHAHAHAHA"
Hindi ko akalain na nakasabay ko lang sa tren dati, mapapangasawa kona ngayon. Pero sa tren nga ba ang una naming pagkikita? Parang hindi eh. Matanong nga si Yvo mamaya.
Anyways, sana kayo din magkahappy-ever-after.
•First step, maghanap ng Yvo.
Pano ba yan, unang step palang failure na. Ang hihilig niyo kasi sa mga redflag eh, ayan lamunin niyo yang pagsesettle niyo for less, adik sa bare minimun, uhaw sa lowkey relationship kaya yung isa ang pinagmamalaki niya, etc, etc.
Know your worth kasi.
Hmm, so hanggang dito nalang kami. We are living our best life na, go live your life like there is no tomorrow too. Put your heart at ease. Learn to love yourself.
This is our farewell. From me, Ashryfah Mala Sarip. And him, Ybaru Valentine Lorenzo.
'The fucking End.'
