UYARI: +18 sahneler içermektedir
Balım ağlayarak şirketten çıktı katlanamıyordu artık bu yaptıklarına hızlı ve sinirli adımlarını durduran şeyse direğe çarpıp hızla yere yapışacak olmasıydı ama birinin belinden yakalamasıyla düşmekten son anda kurt...
Babamda binince şoför arabayı çalıştırdı kafam cama yaslıydı ve ağlıyordum tek derdi kendisiydi bir kızı olduğunu unutuyordu daha doğrusu unursamıyordu araba durunca hemen aşağı indim oda arkamdan inince hızlıca bahçeyi geçip evin kapısına vardım zili çalınca kapıyı serpil abla açmıştı içeri geçtiğimde odama gidicekken "Durun orda Balım hanım" "Noldu" "Sen ne yaptığını biliyormusun yurtdışına gideceksin dedim gitmedin bir hafta kayboldun bana bir telefon geldi kızınız kaçırıldı biz başlıklarda en üstteyiz niye senin başarından değil saçma sapan bir adam yüzünden kaçırılman yüzünden yüzünde tokat izi var bunu biri görse ne der biliyormusun" "Baba sen bana iyi misin diye sormadın" "İyi olmasaydın orda karşımda konuşmazdın biz seni fazla şımarttık" "O adamla görüşmek yüzünü bile görmeyeceksin" İlk defa cesaretimi toplayıp konuşmaya başladım "Hayır baba Demir'le görüşmeye devam edeceğim" "Bana karşımı geliyorsun" "Evet baba" Serpil ablaya dönüp "Bunu odaya kapatın üç gün çıkmayacak" "Hayır baba bu sefer olmaz" "Babana karşı gelmeyecektin o adamla görüşmiyeceksin bizim hakkımızda neler diyorlar farkında mısın" "Baba bizene elalemden ben senin kızınım ben kaçırıldım sen bana sarılmadın diycemde sen bana doğduğumdan beri sarılmadın" "Sen anneni öldürdün" "Ben annemi öldürmek istemedim kaç kere dua ettim annem öleceğine ben ölseydim diye ama bazı şeyler değişmiyor kaç kere kendimi öldürmeye çalıştım ama beceremedim" "Çeşke becerseydinde bu durumlara düşmeseydik" "Keşke kendi babamdan bunları duyacağıma ölseydim" Kendi öz babam bana çeşke ölseydin diyordu gözlerim dolmaya başlamıştı dizlerim titriyordu "Küçük yaşta benimle oynamak yerine hayatımla oynadığın için teşekkürler baba senin sayende ömrüm boyunca kimseye güvenemiyceğim" Dizlerim titreye titreye arkamı dönüp odama ilerledim odaya girdiğimde kendimi yere bıraktım anne niye beni bıraktın niye beni senin katilin yaptın anne ben ölmek istiyorum ama ölmeyi bile beceremiyorum bu hayatta niye beni yalnız bıraktın anne ben çok yoruldum yerde sürünerek masanın yanına gelip annemin fotoğrafını elime aldım anne benide yanına kabul edermisin artık taşıyamıyorum yapamıyorum senin katilin olmaktan yoruldum niye giderken benide yanında götürmedinki ben daha yedi yaşındayken ölmeyi istedim hemde senin yerine gelen kadın yüzünden annemin fotoğrafına sarılıp gözlerimi kapattım hıçkırık sesiyle uyandığımda karşımda serpil abla vardı ağlıyordu "Serpil abla niye ağlıyorsun bak ben ağlıyormuyum" Bunu derken gözlerimden yaşlar akıyordu yanıma eğilip başımı göğsünün üstüne koydu saçlarımı okşadı "Sen benim olmayan kızım yerindesin ben bu evde kalma nedenim annenin seni bana emanet etmesi kızıma sahip çık kimsenin onu üzmesine izin verme diye senin bu halini görse ne kadar üzülürdü" "Serpil abla ben dayanamıyorum bu hayatta bana değer veren biri bile yok" "Annen ölme riskini biliyordu seni doğurursa ölecekti kaç kere söyledim yapma etme aldır diye bana söylediği tek şey ben evladıma kıyamam onun canını kendi ellerimle alamam oldu benden tek istediği şey bunu babandan saklamamdı bende mecbur sakladım bana doğumdan bir kaç saat önce bir mektup verdi kimse okumasın kızımı ne zaman yıkılmış halde görürsen o zaman ver kızım önce Allah'a sonra sana emanet kendi kızından ayırma sahip çık benim yapamayacağım anneliği yap ona diye son söylediği sözse onu Tayfun'dan koru oldu seni ancak bu kadar koruyabildim" Cebinden mektubu çıkarıp elime verdi son kez saçımı okşayıp odadan çıktı mektup elimde titriyordu annem bana bir mektup bırakmıştı mektubu açtığımda içinden kağıt bileklik ve fotoğraf çıkmıştı kağıdı okumadan yana bıraktım elime bilekliği aldığımda
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
