UNDERGROUND SERIES 1: Chained to the Mafia King [COMPLETED]

Chapter 1

MAFEL

    "MAGANDANG umaga, Miss." Napaatras ako nang bigla na lamang may pumasok na babae sa kuwarto na ibinigay sa'kin nung estrangherong lalaki.

Nakalimutan ko ang pangalan niya, hindi kona naitanong kagabi dahil agad siyang umalis pagkatapos akong ihatid dito. In-assist lamang ako ng isang babaeng may edad, na tinawag niyang manang.

"Wag po kayong matakot, ako po si Mia." Ngumiti ito sa'kin. "Katulong din po ako dito. Anak po ako ni Manang."

Mukha lang kaming magkaedad..

"Pasensiya kana, hindi pa kasi ako sanay sa mga tao." Alanganing nginitian ko siya.

"Nasabi na po sa'min ni Sir Isaiah." Kung ganoon ay Isaiah ang pangalan niya. Tatandaan kona. "Ipinatatawag ka po niya, kakain na raw po kayo ng almusal."

"Nandiyan na siya?" Tumango ito. "Sige, mauna ka nang maglakad, susunod ako."

Tumango naman ito at naunang naglakad. Hinubad ko naman yung tsinelas na suot ko at sumunod sa kaniya. Baka kasi madumihan ko yung sahig, dito kasi sa kuwarto ay naka-carpet kaya okay lang yung tsinelas.

Bumaba ito ng hagdan, kaya sinundan ko siya. Hindi ko maiwasang hindi mapangiti habang inililibot ko yung paningin ko sa bahay. Para akong prinsesang nasa palasyo, ang laki ng bahay ni Isaiah.

Dumiretso itong babae sa isang pasukan na walang pinto. Bumungad sa'kin ang mahabang lamesa na may mga pagkain. Nakaupo si Isaiah sa dulo na seryosong naghihintay.

"Sit," sabi nito. "Let's eat."

Tumango naman ako at umupo sa kabilang dulo. Sobrang layo ng pagitan namin, para kaming magkaaway.

Hindi naman ito tumutol at nagsimula lang kumain. Nagsimula na rin akong kumain, kinuha ko ang lahat ng pagkain at pinagsama sama sa plato ko.

Napatigil ako sa pagsubo nang makitang nakatingin sa'kin si Isaiah.

"Sorry.." Bahagya akong yumuko.

"It's okay," sabi nito. "Don't mind me. I know you're still adjusting."

Hindi na ulit ako nito pinansin at nagpatuloy lang sa pagkain. Kumain na lang din ako.

Malakas akong napadighay nang matapos ako. Napahawak ako sa tiyan kong medyo lumobo.

"Thank you for the food, Lord..." bulong ko.

Ngayon na lang ulit ako nakakain ng ganito karami. Doon kami sa puder ng mg sindikato, limitado ang pagpapakain sa'kin. Tinitipid nila ako, dahil kailangan daw maging maganda ng katawan ko para magustuhan ako ng mga bibili sa'kin.

Sa unang limang taon ko sa kanila ay puro pasa ang katawan ko, dahil lagi nila akong binubugbog. Pero nung tumungtong ang anim na taon ko sa kanila, hindi na nila ako gaanong binubugbog.

Sinubukan ko ring tumakas noon, kasama ang kaibigan ko. Pero nahuli kami. Pinatay nila ang kaibigan ko sa harapan ko, doon na ako nawalan ng pag asa at nasimulang matakot ng sobra.

"I'm talking to you.." Napakurap kurap ako nang makita si Isaiah sa harapan ko.

Hindi naman siya gaanong malapit. Malayo siya sa'kin ng mga tatlong metro.

"B-bakit?" Tanong ko rito.

"I said, you want to go somewhere?" tanong nito. "Mall? Park?"

"Gusto ko sa mall," sabi ko rito. "Gusto ko makita ang mall."

"Okay, my bodyguard will assist you–"

"–Ikaw na lang." Natigilan ito dahil sa sinabi ko. "K-kasi, sa'yo pa lang ako kumportable. A-ayoko pa sa iba."