•Chapter 20: Little Boy•

578 17 4
                                    

Sky's POV

Nandito ako ngayon sa kwarto ko at tulala sa kisame. Wala akong ganang kumain. Konti lang din ang nagiging tulog. At umiiyak pa rin ako everytime naaalala ko ang lahat. It has been three days simula nung na discharge ako sa hospital. Monday ngayon at tinatamad akong pumasok.

 Monday ngayon at tinatamad akong pumasok

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.


I'm looking at my wrist right now. Hindi ako makapaniwala na nagawa ko 'yun. Pero seriously wala akong naramdaman that time. I'm numb. All I can think of was the pain I have. Naalala ko pa ang reaction nila Mama at ng mga kaibigan ko.

Flashback

Nagising ako na unang bungad sa akin ay puting kisame. I know I'm not yet dead. It sucks.

"Sky!" I heard someone scream my name, pero ang daming mga footsteps ang narinig kong papalapit sa akin. Pero nangibabaw ang boses ni Mama.

"Riah! What have you done, anak!?" I heard her voice once again kaya lumingon ako rito. I saw her crying.

"You were almost dead!" She said at umiyak na nang umiyak. I felt guilty for what I did. Parang nanumbalik lahat ng senses ko sa katawan.

"Sky, why did you do that!?" I heard Jess' voice kaya lumingon ako sa kabilang side ng kama. I saw her, Z, Viya and Miss Van. I admit I'm happy to see them. But the person I want to see ay wala rito..

"Because I'm hurt. I want to escape" I said in a normal tone na akala mo ay wala lang sa akin ang nangyari.

" Fuck those, Sky! Muntik mahimatay sa panic si Tita! You were almost dead on arrival! Tapos 'yun lang ang dahilan mo?! Just because you are hurt about that Luna's fucking words!? Wake up, Sky! Hindi kana bata!" Galit na galit na sabi ni Jess. Z held her arms para pakalmahin ito.

"Sky, we didn't like what you did. For the second time, we almost lost you." Viya said it while her tears are visible in her eyes. Miss Van is caressing her hands to her back.

Am I really selfish for taking my own life?

"I-i'm sorry" ayan na lang ang nasabi ko dahil kahit anong gawin ko, I gave them pain. I hurt them.

End of flashback

My mind is busy thinking those flashbacks and my eyes are looking to my wrist nang hindi ko namalayan na nasa tabi ko na pala si Mama.

"Sky, anak" Mom said kaya nilingon ko ito. Pain is evident in her eyes. The last time I saw her with that ay nung namatay si Papa.

"Ma.." ayan lang nasabi ko at umupo ako ng maayos at isinandal sa headboard ang ulo ko.

"Kumusta ka, Anak?" she held my hands habang nagsasalita. I heard her voice almost cracking. Alam kong any second ay maiiyak na siya.

"I'm fine, Mom. Ikaw po?" I asked her at tumingin ako sa kaniya. She is just looking in my hands.

Us, This TimeWhere stories live. Discover now