Runelya, geriye tek kişi kaldığı ailesinin büyük bir yalan üzerine kurulu olduğunu öğrenir.
Dış dünyayla ilişkisini koparan ailesi öldüğünde, onların yaşattığı travmalarla baş ederken öğrendiği gerçekler onu gösterişli ama yalnız bir hayattan mütev...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
4. Bölüm : Küçük Pencere
Runelya'dan..
Amcam bizi beklediğini söylediği için 4 saatlik yolun ardından karakolun önüne gelmiştik.
Bu kadar acele olan durumun ne olduğunu bilmemek beni çok endişelendiriyordu.
Ailemin öldürülmesi ile ilgili bir gelişme olsaydı amcam telefonda bahsetmez miydi?
Biraz önce park edilen arabanın camından kendi yansımamla göz göze geldim. Hava karardığı için gözlüğümü takmamıştım. Başımda dikiş atılan yer sarılmıştı ve yüzümde ufak tefek morluklar vardı.
Amcamın beni bu şekilde görüp endişelenmesini istemesem de yapacak bir şeyim yoktu ki.
Kendimi incelemeye devam ederken şöförümüz Şükrü beyin bakışlarını hissettiğimde utançla ona döndüm.
"Şey.. Bugün benim yanımda olduğunuz için teşekkür ederim Şükrü bey."
"O ne demek Runelya hanım?" dedi. Yüz ifadesi değişip gözlerini kaçırdığında sebebini anlamamıştım.
Şükrü bey yaş olarak babamdan daha büyüktü. Kendisiyle her zaman bir iki diyalogdan daha fazla konuşmamıştık çünkü dışarı çıkmadığım için konuşacak bir durumumuz olmuyordu.
"Amcamın yanına kadar gelirseniz çok iyi olur." dedim önümdeki polislerle bakışırken. Açıkçası biraz çekiniyordum.
Tam adım atacağım sırada "Runelya hanım." demesiyle bakışlarım tekrar Şükrü beye döndü. "Sen benim kızımdan daha küçüksün. Ailenin düşünce yapısını biliyorum, senin iyi bir kız olduğunu bilmem gibi."
O kadar sıkılıyordum ki camdan attıklarımı bana geri attığında bunu bir oyuna çevirmiştim. Bana olan bakışları sanki ölen babamdan daha sıcaktı.
"Yani demem o ki bana istersen Şükrü amca diyebilirsin. Ne yapabilirim bilmiyorum ama elimden gelen bir şey olursa yardımcı olurum kızım."
Bugün kızım kelimesini tekrar duymak bana o fırındaki adamı hatırlatmıştı. Yanlarından kaçar gibi gitmek ayıp bir hareket olsa da bir daha karşılaşmayacağımız için bir sorun olacağını sanmıyordum.
