Runelya, geriye tek kişi kaldığı ailesinin büyük bir yalan üzerine kurulu olduğunu öğrenir.
Dış dünyayla ilişkisini koparan ailesi öldüğünde, onların yaşattığı travmalarla baş ederken öğrendiği gerçekler onu gösterişli ama yalnız bir hayattan mütev...
Bölüm atmayı çok özlemişim! Hadi hemen bölüme geçelim bebeklerim :)
Medya: Mirza
Yorum yapmayı ve vote vermeyi unutmayalım. ♥️
İnstagram : pembikhayallerr
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
24. Bölüm: Kıskançlık
Herkesin bir sona ihtiyacı varmış yeniden başlamak için.. Çınar abim dün gece uyumadan önce öyle söylemişti.
Sözlerine tamamen katılıyordum ve yeni başlangıcımın güzel olmasını umuyordum.
Daha yaşım çok gençti.. Elbette mutsuz olacağım anlarım olacaktı. Sadece artık bunlar sevdiklerim tarafından olsun istemiyordum..
Beni de anlasınlar istiyordum. Birazcıkta olsa ben de sevilmek istiyordum..
Ailemin beni sevdiğinin farkındaydım. Fakat daha önce beni çekinmeden kıran insanların yarın bir gün yapmayacağına emin olamıyordu bir türlü.
Önümdeki yol beni korkutsa da belki o yolun sonunda kendi hazinemle karşılaşabilirdim.
Bir gün "Sildim geçmişimi." demek istiyordum söylediğime inanarak. Ama o gün bugün değildi.
Ailemle çadırda kaldığımızın sabahı benim uğraşmama kalmadan Mirza ve Çınar abim emlakçı ile görüşmüştü.
Oradan tamamen kurtulmak istiyordum.
İstanbul'da şirket olduğu için elbette kendime küçük, belki bahçeli bir ev alırdım ilerleyen zamanda.
Öğleden sonra İzmir'e gelmiştik. İlk kez buraya geldiğim için içim içime sığmıyordu. Arkadaşlarımı çok özlemiştim. Bir de Akın'ı..
Sabah aramak istediğinde müsait olmadığım için mesajlaşmıştık. Geldiğimden hiç birinin haberi yoktu, hepsine sürpriz yapmak istiyordum.
"Bana çabuk dön." demişti Akın. Dönmüştüm.. Hislerim konusunda daha emin adımlar atmak istiyordum artık.
Akın'ın gözlerinde gördüğüm sevginin aynısı bende de vardı. Sadece nasıl belli edeceğimi bilmiyordum. Hazır olduğumu söyleyeceğimi düşünmek bile heyecandan içimi titretiyordu.
Hızla üzerimi değiştirip aşağı indim.
Ayakkabılarımı giyerken "Anne ben çıkıyorum!" diye seslendiğimde Araz abimi görmeyi beklemiyordum. Onunla çok fazla konuşmamıştık. Özellikle benden kaçıyordu sanki.
Beklemediğim bir şey yapıp gülümseyerek "Görüşürüz balküpüm, dikkatli ol." dedi.
Şaşkınlıkla bakıp kafamı salladığımda gülümseyerek yukarı çıktı.
