8. Bölüm: Acıtan Hatıra

74.6K 4.7K 1.6K
                                    

Merhabaalar 🌼

Medya: Runelya

Yorum yapmayı ve vote vermeyi unutmayalım. ♥️

İnstagram : pembikhayallerr

İnstagram : pembikhayallerr

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


8. Bölüm: Acıtan Hatıra

Kendimi durduramadan ağlamamın üzerinden bir saat geçmişti. Üzerimi değiştirdikten sonra yemek yemiş ve birlikte mutfağı toparlamıştık.

Makinedeki tabakları yerleştirirken yerini bilmediğim için utanırken Ahsen hanım hiç sorgulamadan tek tek dolapları aradı ve yerlerine koydu.

İşlerimiz bittiğinde kendimi halsiz hissettiğim için yüzüm buruşurken Çınar bey "Sen iyi misin? Yüzün bembeyaz olmuş. Gözlerinde şişmiş sanki? Hadi hastaneye gidelim." dedi endişeyle.

Ne zaman çok üzülsem hemen hasta olurdum.

Çınar'a baktığımda bana sarılmasını hatırlıyordum. Babam sandığım adamdan dayak yediğim zamanlar hariç karşı cinsten birisiyle ilk kez temas etmiştim.

Rahatsız olmam gerekirken sanki ihtiyacım olan şey buymuş gibi hissetmem beni şaşırtırken bana sarılmasına izin vermiştim.

Ahsen hanım'ın da ağladığını gördüğümde zorlukla kendimi durdurup gülümsemiş, iyiymiş gibi göstermiştim.

"Biraz halsiz hissediyorum kendimi. Ama dinlenirsem geçer."

"Dur bakayım." dedi Ahsen hanım yanıma adımlarken. Elini alnıma koyup "Sen yanıyorsun." dedi.

Çınar "Hadi hemen kalkıyoruz." deyip beni kucağına almak üzere eğildiğinde şaşkınlıkla "Hiç gerek yok." dedim. "Aile doktorumuzun numarası olacaktı şu ilerdeki defterde. Oradan arayabilirseniz, eve gelirse daha iyi olur."

Çünkü hâlâ kalabalığa çıktığımda kendimi rahatsız hissediyordum..

Bir iki saniye yüzüme bakıp hızlı adımlarla yürümeye başladı ve defteri açıp aradığı numarayı buldu.

Telefonunu çıkartıp bir şeyler konuştuktan sonra "Birazdan burada olur." dedi.

Ahsen hanım mutfaktan su dolu bir kap ve temiz bir bezle geldiğinde şaşkınlıktan gözlerim irileşti.

"Uzan bakalım şöyle." dedi.

"Burada, yanınızda mı?"

"Uzan kızım ne olacak, seni tek bırakmayız bu halde." dediğinde dudağımı ısırarak koltuğa uzandım.

Her zaman hareketlerine dikkat eden bir kız için başkalarının yanında böyle uzanmak doğru olmasa da sanırım değişmeye başlıyordum.

Ağrıyan gözlerimi kapattığımda zorlukta durdurduğum gözyaşlarının hâlâ orada durduğunu hissediyordum.

RUNELYA Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin