Runelya, geriye tek kişi kaldığı ailesinin büyük bir yalan üzerine kurulu olduğunu öğrenir.
Dış dünyayla ilişkisini koparan ailesi öldüğünde, onların yaşattığı travmalarla baş ederken öğrendiği gerçekler onu gösterişli ama yalnız bir hayattan mütev...
Öğlen bir bölüm daha attım. Okumayanlar bir koşu o bölümü okuyup gelsinler 🥳
Medya: Uraz
Yorum yapmayı ve vote vermeyi unutmayalım. ♥️
İnstagram : pembikhayallerr
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
21. Bölüm: İki Arada Bırakılan
Akın'ın söylediği şey ile gözlerim kapanırken tam anlamıyla donup kalmıştım. Bütün sesler kesildiğinde etraftan çıt sesi bile çıkmıyordu.
Sadece bir kaç saniye önce herkesin içinde beni sevdiğini söylemişti. Şu durumda ne hissedeceğimi bilmiyordum. Abimin biraz önce acımasızca sunduğu tercih yolu kalbimi paramparça etmişti.
Onun ve Mine'nin kavuşamaması için çok üzgündüm ama beni nasıl bu şekilde arada bırakabilirdi?
Gözümü yavaşça aralayıp abime baktım. Kasılmış suratı, yumruk yaptığı elleriyle kendini zor tutuyor gibiydi.
"Öldürürüm seni Akın." dedi ardından dişlerinin arasından. "Bu zamana kadar hep eski günlerimizin hatırına kendimi tuttum ama öldürürüm seni!"
Akın derin bir nefes alıp "Beni kardeşimin katili olmakla suçlarken öldürmediğini mi sanıyorsun?" dediğinde abimin afallamış suratını gördüm.
"Bir hafta olmuştu ulan sizi öğreneli! Mine'ye mesaj atmıştım ölmeden hemen önce! Onu çok sevdiğimi her şeyi çözeceğimi söylemiştim! Senin sandığın gibi kızdığım için çağırmadım ben onu!"
Abim geriye doğru sendelediğinde Utku kolundan tuttu. "Yalan.." dedi fısıldar gibi. "Yalan söylüyorsun."
"Neden yalan söyleyeyim?" dedi Akın. Ses tonu öyle acı doluydu ki içim cız etmişti.
"Kardeşime olan düşkünlüğümü bilmiyor musun? Kıyamadım oğlum ona. Sen başkasını seviyorsun sandım. Bana gelip onu sevdiğini söylemeni bekledim. Söylemedin.. Ölmeden bir gün önce konuşacaktım ama lanet olsun ki bir türlü denk gelemedik."
Meriç'in kaldırma çöktüğünü gördüğümle endişeyle yanına koştum. Islak gözlerini kaldırıp "Bilmiyordum ki ben.." dedi.
Kime, neye üzüleceğimi şaşırırken kollarımı Meriç'e doladım. Gözyaşları omzuma düşerken derin bir iç çektim ve saçlarını okşadım.
"Çok üzgünüm Meriç.."
Akın "Ben ister miydim kardeşimin bana kırgın gitmesini lan? Sen benim her gece onun yatağında uyuduğumu biliyor musun? Fotoğraflarına bakıp özür dilediğimi? Kardeşim öldüğünde kan kardeşime, sana ihtiyaç duyarken sen hep bana katilsin dedin. Belki sen öldürmedin ama onun katili sensin dedin bana." dedi sesi titrerken.
