Runelya, geriye tek kişi kaldığı ailesinin büyük bir yalan üzerine kurulu olduğunu öğrenir.
Dış dünyayla ilişkisini koparan ailesi öldüğünde, onların yaşattığı travmalarla baş ederken öğrendiği gerçekler onu gösterişli ama yalnız bir hayattan mütev...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
27. Bölüm: Sürpriz
Saniyeler önce Akın'dan duyduğum 'Seni seviyorum' kelimesi kalbimin ritminin bozulmasını sağlarken gözlerinin içine bakıyordum.
Ben sevdiğim adamla öpüşmüştüm.. Hayatımda ilk kez birisiyle öpüşmüştüm..
Utanarak yüzümü göğsüne gömdüğümde kahkahası kulaklarıma doldu. Dudaklarımdan hala silinmeyen tebessüm biraz önce yaşananların kalıntısıydı.
İlk kez bu kadar heyecanlanmıştım. Bugün benim en mutlu günlerimden biriydi. Kendimi hiç olmadığım kadar cesaretli hissediyordum..
Çünkü ben ilk kez birisine adım atmış, aramızdaki sınırları kaldırmıştım.
"Ne demiştim sana?" dediğinde yüzümü kaldırmadan dinlemeye devam ettim.
"Sen hep böyle utanırsan, benim seni sürekli öpesim gelir.."
Şikayetim yoktu aslında..
"Arsız Runelya!" dedi iç sesim..
Haklıydı, sanırım akına karşı arsız birisine dönüşüyordum.
Bir gün böyle şeyler söyleyip, karşı cinse sen adım atacaksın deseler asla inanmazdım. Ama olmuştu işte.
Kafamı yavaşça kaldırdığımda gözlerindeki mutluluk parıltıları içime işledi. Akın beni seviyordu, hem de çok güzel seviyordu. Beni hiç kırmamış, hiç incitmemişti.
Gözlerinin dudaklarımdan ayrılmadığını görünce "Ya Akın!" dedim elimi yüzüne kapatarak. Aynı zamanda yerimde kıpırdamıştım.
Avuç içime öpücük kondurup elimi yüzünden çekti.
Baş parmağını dudağımın kenarına götürüp yavaşça okşadığında titrediğimi hissettim. O da hissetmiş olmalıydı ki dudağındaki gülümseme büyüdü.
"Çok mutluyum denizyıldızı.." dediğinde bir şeyler söylemem gerektiğini biliyordum.
"Ben de.." dedim. "Ben de çok mutluyum Akın."
Bir kaç dakika önce dudaklarının verdiği sıcaklığın hissiyle tanışmak, aynı nefesi solumak kalbime fazla gelmişti.
Yine de şu an uzanıp öpse sesim çıkmazdı. Nasıl böyle birisine dönüştüğüm konusunda hayret ediyordum kendime.
Elimi sıkıca kavradığında bakışlarım ellerimize döndü. Baş parmağıyla elimin üzerini okşamış ve yukarı kaldırarak tekrar dudaklarını bastırmıştı.
Tüy kadar hafif öpücüğü yerimde kıpırdanmamı sağladığında kafasını kaldırırken suratı tuhaf bir hale bürünmüştü.
