505|Hwang Hyunjin

3

Bir kaç saatimizi parkta geçirdikten sonra yavaş yavaş başka çocuklar gelmeye başlamıştı.

Hyunjin biraz beni salladıktan sonra yanımdaki salıncağa oturup sürekli soyup durduğu parmaklarıyla oynadı. Daha da berbat hâle getiriyordu parmaklarını.

"Parmaklarını yolmayı keser misin? Sinir bozucu."

"A-ah pardon alışkanlık olmuş."

"Stresliysen söyleyebilirsin normal bir şey her insan stres olabilir."

"Ha sadece 12 yaşımdan korkuyorum.."

"Neden..?"

Buruk bir tebessüm sunup gözlerini benimkilerle buluşturdu.

"Hmm.. ipucu?"

"Anladı-"

"HYUNJİN!"

Hyunjin kafasını sesin geldiği yere çevirdiğinde gözleri inanılmaz derecede çekik kız yanımıza koşarak varmıştı bile.

"Huh, Yeji?"

"Ahh bu kız kim..?"

"Uhm.. merhaba ben Hwang Hei."

"Woah başka Hwang!"

"Evet.."

Kız ellerini kaldırıp bana uzattı.

"Bende Hwang Yeji! Yani.. 503."

"Of siz neden numaralarla konuşuyorsunuz?"

"NE ANLATMADIN MI ABİ?"

"Hayır Yeji gelir gelmez söylemek istemedim."

"Bak sana ne diyeceğim.. JEONGİN'E DE AYNISINI YAPTIN VE ŞUAN ÇOCUĞUN HAYATI KAYDI FARKINDA MISIN?"

"Bu işlere sen karışma!"

Yeji son olarak gözlerimin içine bakıp yanımızdan ayrıldı.

"Hyunjin cidden.. bana söyle artık ben ölmekten korkmuyorum."

"Acı çekmekten de mi korkmuyorsun 505..?"

"Korkmuyorum Hyunjin anla şunu!"

"Beni takip et ama ses çıkarma umarım bu anlamana yardımcı olur."

Hyunjin elimden tutup sessiz ama hızlı adımlarla bir koridora girdi. Ölmekten korkmuyorumdum ama evet, acı çekmekten korkuyordum yalan söylemiştim."

"Bak şimdi..." dedi Hyunjin durup. "...görünce çığlık atma, ağlama- kısaca ses çıkartacak bişi yapma. Eğer.. eğer anne buraya geldiğimizi öğrenirse bizi diri diri keser."

"Tamam."

Elimi daha da sıkı tutup gözlerini etrafta gezdirdi ve kapı kolunu aşağı indirdi.

İçeri girdiğimizde 10'dan fazla beyaz önlüklü adamlar iğnelere bazı sıvılar dolduruyorlardı.

Önümüzde cam olduğu için daha ileri gidemiyorduk. Tabii ben cam olduğunu bilmediğim için ilerleyip cama LAK diye yapıştığım için adamlar ilk bize dönüp aksa da Hyunjin hızlı davranıp bir dolap gibi bir şeyin içine girmişti beni de tutup.

"Aiishh aptal mısın? Ödüm bokuma karıştı!"

"Of bilmiyordum! Her neyse şimdi bu adamlar burada ne yapıyor ve evdeki bu gizli oda da ne böyle? Ev.. çok masum görünüyor."

"Cidden.. sadece o adamlara mı odaklandın?" Dedi benim aksime daha sessiz konuşarak.

"Evet başka odaklanacak ne vardı ki zaten?"