Söyle Bana Demonio

|15.Bölüm|

"Laboratuvar Faresi"

Akşam eve geldiğimiz zaman pek uykum yoktu o yüzden atölyeye girmiştim.
Andreas ise benim aksime uykusu olduğunu söyleyip yatmıştı. Atölyeye gelen eşyaları düzenlemek, etrafı toparlamak ile uğraştım.
Ben daha işimin yarısına bile gelmeden Andreas yanıma gelip bensiz uyuyamadığını söyleyerek beni zorla odadan çıkarmıştı.

Şimdi ise yine aynı pozisyon ve yine yeniden aynı dejavu hissiyle yatakta uzanıyorduk. O bana arkadan sıkıca sarılmıştı.

Duvarda ki saate bir göz attım ve sabah 8 olduğunu gördüm. Kollarında sıcaklamaya başlamıştım ama onu uyandırmak istemiyordum.

Andreas ile olan ilişkimizde de nihayet bir karara varmıştım.

Bu karar dün gece atölyeyi toplarken verdiğim bir karardı.

Akışına bırakacaktım.

Ondan kaçıp gitmek için aşırı istekli davranmayacaktım.
Veya aramıza mesafe koymak için uğraşmayacaktım.
Ya da ondan uzaklaşmak için planlar yapmayacaktım.

Sadece her şeyi oluruna bırakacaktım.

Neler olacağını zaman gösterecekti.

Enseme dudaklar değince irkildim ve kollarında döndüm.

Bana yarı açık uykulu gözlerle bakıyordu.

"Uyu istersen saat erken daha.. "

Dedim. Gerçi o sanırım sabah 6 veya 5 sularında uyanıyordu. Aslında onun için geçti ama o kadar huzurlu uyuyordu ki uyanmasın istedim.

Elleri omuzlarımda gezindi.

"Senin dersin var mı bugün? "

Diye sordu. Bir kaç saniye bugün hangi gün olduğunu düşündüm.

"Bugün salı aşkım... "

Diye mırıldandı anlamış gibi.

Ama evet bugün dersim yoktu. Normalde bugünü evde veya üniversiteye gidip çizim yaparak geçirirdim.

"Hayır yok.. "

Andreas memnun bir şekilde gülümseyince kaşlarımı çattım.

"O zaman bütün gün evdesin? "

Omuz silktim.

"Bilmem.. Sana niye lazımdı? "