Söyle Bana Demonio

|26.Bölüm|

"Alev Alev"

Yorgunluktan gözlerimi bile açamıyordum.

Gece boyunca taş çatlasa 1 saat kadar anca uyumuştum.
Bütün bedenim uyuşmuş gibi yatağın içine çökmüştü sanki. Andreas bütün gece ondan bir santim bile uzaklaşmama izin vermemişti. Hoş. Bende zaten ondan uzaklaşmaya istekli değildim.

Gerçi birbirimizden bir türlü ayrılamıyor olmamızın yarı suçlusu da bendim. Bütün suçu Andreas'a atamazdım. Ne yaparsak yapalım asla yeterli değil gibiydi. Ağzımda bıraktığı tada ve içime verdiği zevke bir türlü doyamıyordum. Bundan dolayı ya ben onun üzerine atlıyordum ya da o benim.

Ama günlerdir hissetmediğim huzuru hissediyordum.
Bedenime sarılmış kolları o kadar çok özlemiştim ki yattığım yerde tekrar gözlerim doldu. Kollarında kıvrıldım ve ona döndüm.

Çoktan uyanmış bana bakıyordu.

"Günaydın.. "

Dedim. Yorgan boğazımıza kadar örtülüydü, ikimizde altında çıplaktık.

"Günaydın..."

Diye mırıldandı o da. Elleri dağılmış saçlarımda gezindi. Saat sabahın erken saatleri olduğu için odanın içerisi tam olarak aydınlık değildi.

"Pipini gördüm.. "

Dedim pat diye.

Seks muhabbetleri benden sorulurdu.

Ve bu seviştikten sonra ki ilk konuşmamızdı. Belki biraz çuvallıyor olabilirdim ama bunu dert etmeyecektim. Ben çuvallarsam o toparlardı.

Andreas kocaman bir kahkaha attı.

"Umarım beğenmişsindir çünkü daha çok göreceksin.. "

Dedi. Uzandığım koluna bir öpücük bıraktım.

"Canını yaktım mı aşkım?"

Diye sordu.
Başımı hızla olumsuz anlamda salladım.

"Beni asla incitmezsin.. "

Dedim ona olan güvenimi anlaması için. Ama söylediklerim doğruydu.
Bütün gece o kadar nazik ve aynı zamanda o kadar sertti ki tarif edilemezdi. Dün akşam yaptıklarımız aklıma gelince biraz kızardım ve ani bir refleks ile yüzümü çevirdim.

"Aşkım? "

Ona bakmadım.

"Bana bak.. "

Çenemi tutup kendisine çevirdi.

"Çok güzelsin. "

Dedi bana. Daha çok kızardım ve yorganın altına saklandım.

"Utandın mı sen?! "

"Hayır tabiki de! "

Yatakta ondan uzaklaşmaya çalıştım ama kolları arasındayken bu pek mümkün değildi.