reflections - chaelisa

onze

"Merhaba, ben Roseanne Park. Bana Rosé diyebilirsin. Tanıştığıma memnun oldum. Ve sen?"

Beni hatırlamıyor muydu?

Üzerinden yalnızca 2 sene geçmişti, 2 sene!

Benim unutmak için günlerimi harap ettiğim, kendimi nerelere vurduğum kız benim adımı bile unutmuş muydu?

Onun için hiç değerim olmamış mıydı?

Onu seneler sonra ilk defa görüyor olsam da, kalbimi kırmayı ikinci kez başarmıştı.

"Ben de Lalisa Manoban. Lisa de lütfen. Peki, beni bir yerlerden çıkarıyor olma ihtimalin var mı?"

Çok saçma bir soru olmuştu, ancak sormam gerekiyordu.

"Nereden? Kusura bakma, seni hiç hatırlamıyorum."

"Öyle mi... anladım."

"Şimdi benim biraz acelem var, gitmem gerekiyor. Seninle tanıştığıma memnun oldum Lisa!"

dedi ve masadan kalkıp apar topar amfiden çıktı.

Dayanılmaz bir acı içindeydim, sanki ondan ilk haber alamadığım zamanlarımdaki gibi.

Kalbim kırıktı.

🔥🔥

lalalalisa: oy ben nerelere gideyiiimmm
kendimi nerelere vurayiiiimmm
yakin beni kullerimi de o zalim kizin ustune atin
kalbimde yangin vaaarrr
oyyyy ben neleeerr

jendeukk: noluyo buna ya

kimjisoo: kizim biz senin kalbini yeni onarmamis miydik

lalalalisa: onarildigi yerden geri kirildi...
ben napacagim simdi

jendeukk: kizim bi sakinles noldu soylesene

lalalalisa: Roseanne'yi gordum...

jendeukk: NE

kimjisoo: YANDIK

lalalalisa: devami reklamlardan sonra
ajsjqhsjheudhwus
cok komigim ya

kimjisoo: su durumda bile saka yapabiliyo cidden ya
neyse okulun karsisindaki kafemize gelin kizlar
ben ordayim simdi

Amfiden çıktım, zaten son dersim olduğu için takmadan okuldan çıktım. Okulun karşısında, kızlarla sık gittiğimiz, sahibini de tanıdığımız kafeye girdim. Jisoo oturmuş bizi bekliyordu.

Onun yanına gittim ve selam verdim.

"Yüzün de beş karış, ne oldu bu kadar anlat çabuk."

"Bekle, Jennie unnie de gelsin anlatacağım. Ama inanamayacaksın anlattıklarıma."

"Offf daha da heyecanlandım şimdi!"

Biz konuşmaya devam ederken Jennie de geldi ve bize katıldı. Onlara olanları en başından başlayarak anlattım.

"Vay piç..." dedi Jennie unnie.

"Öyle deme yine de ya."

"Ya kızım aptal mısın, kız sana neler neler yaptı sen daha kıza küfür bile ettirmiyorsun."

Söylediklerinden sonra yüzümü astım.

"Tamam tamam üzülme. Ama bu da nasıl bir tesadüftür gerçekten şaka gibi. Filmlerde olur böyle şeyler." dedi Jisoo.

"Bilmem... ben de çok şaşırdım zaten
Hatta lanet ettim kaderime."

"Ama o kadar şeyden sonra seni hatırlamaması nasıl mümkün olabilir?" dedi Jennie.

Onun bu lafını duyduktan sonra içimde tuttuğum gözyaşları artık dayanamadı ve kendini salıverdi.

Mekanın ortasında salya sümük ağlıyordum.

"Niye bunlar hep benim başıma geliyoooooorrr"

Jisoo unnie bana sarıldı ve teselli etmeye çalıştı.

"Tamam, geçti, geçti, bak yapacak bir şey yok, hayat bu. Şimdi bundan sonra nasıl onunla birlikte devam edeceksin ona bakmalıyız."

"Ben onun yüzüne bakarak nasıl proje yapayım unnieeeeeeeeeeeegegegegegeggegege"

"Tamam ağlama artık bak mekana rezil olduk!"

*Daha şiddetli ağlamaya başlar

Saatler sonra, Lalisa'nın evinde

"Ya şaka gibi gerçekten saatlerdir ağlıyor. Gözünde yaş bitti be kızım!" dedi Jennie.

"Yazık bebişimeeee" diyerek sırtımı sıvazlıyordu Jisoo da.

"Cidden yazık. Bir kere aşık oldu, onda da acısını çekmekten aşkını yaşayamadı aşkım yaaaa" dedi ve bana sarıldı Jennie.

Onu görünce Jisoo da sarıldı ve grup sarılması yaptık.

Bu iyi gelmişti.

Kendimi biraz toparladım saatin geç olduğunu farkettim.

"Bu gece bende kalsanız olmaz mı?"
diye sordum dolu gözlerim ve kıpkırımızı olmuş yüzümle.

"Ben kıyamam buna yaa"

"Arkadaşımızın yanında şimdi olmayacağız da ne zaman olacağız Unnie?"

"Evet, evet. O zaman ben yurt görevlisine mesaj atayım."

Jisoo arka odaya doğru giderken Jennie ona bakıyordu.

Ama ben kendi acımdan onlara odaklanacak halde değildim.

Sonra Jennie bana baktı ve gülümsedi.

Bir an onlarsız nasıl yapacağımı düşündüm. Senelerdir birlikteydik, iyi zamanımda, kötü zamanımda hep birlikte olmuştuk. Evimi aldığımde birlikte kutlamış, yerleştirmiştik, aşk acısı çektiğimde benimle içmeye gelmiş, beni teselli etmişlerdi.

İyi ki varlardı.

Jisoo geldikten sonra mutfağa geçtik, ufak biraz atıştırdık ve hayatın neden adaletsiz olduğu hakkında konuştuk, dertleştik, uzun bir süre boyunca sohbet ettik. Sonra saat geç olduğu ve Jennie yarın okula gideceği için yatmaya geçtik. Salonda yere yatak kurmuştum ve hep beraber yatacaktık.

Uzandık, üstümüzü örttük ve tam uyku moduna geçecekken dedim ki;

Kızlar, iyi ki varsınız.