Sana İhtiyacım Var

Giriş

"Bana daha fazla yazmanı veya beni aramanı istemiyorum."

Itır şaşkınlıkla kendisine gelen mesaja bakıp nefes alamadığını düşündü. Akşamdı. Üniversite hastanesinin önündeki durakta arkadaşı ile durmuş Aybars'a yazdığı milyon tane mesaja cevap gelmesini bekliyordu.

Ancak beklediği bu değildi.

Gözleri doldu ve sinirle sırıttı. Eda,"Ne oldu Itır?"diye sorduğunda,"Bir şey olmadı!"diye aniden çıkıştı. "Olan bu, onu aramamı istemiyormuş, yazmamı!"

Oysa, evet Itır bir sürü hata yaptı ancak sadece arkadaş olmak istiyordu.

Gözleri doldu ve yüzündeki kaygılı gülüşü ile yanağından bir damla yaş aktı.

Bu son yemini olacaktı.

Itır bir daha böyle sevmeyecekti.

Ses kaydını açıp,"Hayatımda senin kadar itici bir kibre sahip kimseyi görmedim. Ne halt yersen ye." dedi ve direkt Aybars'a attı.

Aybars,
Onu hem tamir etmişti,
Hem de parçalara ayırmıştı.

O sıra Eda'nın minibüsü geldi ve gece yarısı olduğundan son arabaya binmek zorundaydı.

Itır 'ı yalnız bırakmak zorundaydı. Ona hüzünle bakınca Itır,"Git ve arabaya bin ben iyiyim."dedi.

Eda sımsıkı sarıldı arkadaşına.
Sonra da koşarak minibüse gitti.

**

O gittiğinde Itır yavaşça ayağa kalktı ve Aybars'ın hesabını engelledi.

Üniversitenin tepesinden yurda gidene kadar bağıra bağıra ağladı.

Neyse ki okulu şehre uzaktı ve onu kimse duymamıştı.

Sonrasında Itır birkaç kere isimsiz olarak eklediği numaranın kim olduğunu unutup Aybars'ı aradı.

Sonra bir kere isteyerek yaptı.

Mesajlar atarak kimsiniz yazdı.

Itır, şansını hep denedi fark etmese de.

Sonunda,"Aybars senmişsin lan,"yazdı ve,"Beni lütfen engelle ve WP durumunu da değiştir."dedi.

Çünkü Itır, büyük bir uçurum kıyısından dönmüştü Aybars sayesinde.

Ona olan duyguları aşktan başka hiçbir şey değildi.

İmkansız bir aşk.