Sana İhtiyacım Var

14.

"Zeynep benim canımı sıkıyor bu davranışın güzelim,"dedi Aybars. "Hemde çok sıkıyor."

"Ne yapıyorum ben?!"diye bağırdı Zeynep telefonun diğer ucunda. "O ucube kadınla bir arada olan sensin!"

Aybars ofladı,"Öyle bir şey yok, Itır ile değil aynı hastanede çalışmayı aynı şehirde değiliz. Kim uyduruyor sana böyle şeyleri ya?"

Yalan söylüyordu.

Çünkü,

Öyle gerekiyordu.

"Yiğit!"diye bağırdı Zeynep. "Hey!"dedi Aybars,"Yiğit mi?"

Küfür etti.

Vay orospu çocuğu dedi.

Dedi.

Ben duydum.

"EVET YİĞİT!"

Aybars dişlerini sıktı,"Yiğit sana yalan söylemiş, hem," burnundan nefesini sertçe verdi. "Yiğit ve sen ne alaka? Numarası niye sende var?"

Zeynep,"Ya of,"dedi. "Doğum günün için konuşuyorduk işte."

"Sebep?"

Aytolun Aybars'ın olduğu salona girdiğinde abisinin sert yüzü ile meraklandı.

"Bir sorun mu var?"
Aybars telefonu kulağından çekmeden kafasını iki yana salladı.

Aytolun koltuğa geçip televizyon kumandasını orta sehpadan alıp tuşuna bastı.

"Sana sürpriz yapabilmek için."

Aman Allahım Zeynep gittikçe yalanlarına yalan ekliyordu.

"Bu arada,"dedi sonra konuyu değişmek için,"Hangi hastalıkta uzmanlaşmak istediğini seçtin mi? Parkinson mu yoksa -"

"Evet seçtim."diyerek sözünü kesti Aybars.

Zeynep sevinçle bağırdı,"Öyle mi!" Heyecanlı gibi yaptı. "Ne seçtin?"

Aybars televizyondan gelen seslerden rahatsızlık duymuş ayağa kalkmıştı. Mutfağa doğru yavaşça geçti.

"MS."

Zeynep şaşırdı,"O ne be?"

"Mühim bir problem."dedi. "Özel bir konu. Neyse Zeynep, canımı sıkma. Itır ile aynı yerde çalışmıyorum, korkmayı ve beni daraltmayı kes. Yiğit'i de bana siktirme."

Zeynep duyduğu kelimeyle dona kaldı. "Özür dilerim aşkım, seni küfür etmeye itecek kadar sinirlendirdiğimin farkında değildim."

Aybars iç çekti,"Zeynep sen zaten genelde hiçbir şeyin farkında olmuyorsun, diş hekimliği fakültesini nasıl bitirdin akıl alır gibi değil."

Zeynep cilveyle,"Yaaa,"dedi. "AYBARS YAAA,"

Aybars sırıttı. "Neyse, ben uyuyacağım güzelim, iyi geceler."

Zeynep ofladı,"İyi geceler tavuk seni."

"Sadece doktorum."

"Doktorum." Zeynep iç çekti,"İyi geceler sevgilim."

Aybars derin bir nefes aldı ve telefonu daha fazla konuşmasına izin vermeden kapattı.

Sonra da yaptığı ilk şey Yiğit'i aramaktı.

Yiğit ilk çalışta açtı. "Efendim kardeşim?"

Aybars yüzünü ekşitti. "Bana hala hangi yüzle kardeşim diyorsun lan sen? Sen ne karaktersiz bir herifsin böyle!"

Yiğit ses tonu fazla çıkan arkadaşı ile şaşırdı,"Ne oldu yine Aybars?"

"Zeynep'e, Itır ile birlikte çalıştığımızı hemen gidip yetiştirmişsin!"

Yiğit güldü,"Saçmalamayı kes." İç çekti ve olduğu ortamda kahkaha atan arkadaşlarından uzaklaştı.

Aybars,"Kız yalan mı söylüyor!"diye bağırdı.

"Zeynep'in numarası yok. Instagram hesabım yok, Snap, Whatsapp hatta biliyor musun Spotify bile kullanmıyorum. Ne saçmalıyorsun sen böyle? Senin nişanlın bana iftira attı diye bağırıp çağıramazsın!" Yiğit de aniden sinirlenmişti. "Son zamanlarda birbirimizi çok fazla kırıyoruz ve biraz uzaklaşmamız-" ıtır'ın çığlığı sözünü bir an kesti ama hemen toplayıp devam etti.

Itır çığlık atmıştı çünkü Begüm onu kucağına alıp yere atmıştı.

Aybars duyduğu çığlıkla kaşlarını çattı.

Bu ses tanıdıktı.

"Uzaklaşmamız dostluğumuz için daha iyi. Zeynep'in bana attığı yalanın sebebini düşün, kimi koruduğunu, hadi sana iyi geceler!"

Aybars Yiğit telefonu kapatmadan,"Dur!"diye bağırdı.

Yiğit resmen kükredi,"NE VAR!"

Aybars kaşlarını çattı,"Neredesin sen?"

"Ne yapacaksın?"

"Söyle işte."

"Itır,ben, Begüm, Emre, dışardayız."

Aybars,"Neredesiniz?"diye sordu burnundan soluyup.

"Yetişkinler için parkur yapmışlar AVM de, oradan oraya takla atmaya çalışıyoruz."

Aybars iç çekti,"Tamam. Hadi bakalım, iyi eğlenceler size."

"Sağ ol."

Aybars telefonu kapattığı gibi arkadaşının cümlesini düşündü.

Düşündü.

Ve düşündü.

Sonra sinirle"Aytolun!!!"diye bağırdı.

Yarım zekalı kardeşi,

Yine bokunu çıkarmıştı.

Aytolun uzattığı ayaklarını sınırlı ağabeyinin sesiyle sehpadan indirip,"Efendim abi?"diye sordu.

Aybars öfkeyle salona girdi,"Zeynep'e nasıl Itır ile aynı hastanede çalıştığımı söylersin!"

Aytolun korkuyla,"A-abi,"dedi. "Bir an ağzımdan kaçtı, istemeden oldu."

Aybars sinirle kafasını salladı,"Değil mi? Ortalığı karıştırmadan duramayan birisin ya." Yüzünü buruşturdu,"Bir sike yaradığın yok,  sadece zarar ve ortalığı karıştırmakta üstüne yok."

Ayağa kalkmış kardeşinin üstüne yürüdü,"Bak Aytolun,"dedi. "Nişanı bozmama son birkaç ramak kaldı, canımı çok sıkarsan asla da bu nişanı ilerletmem ve bu bok çukuruna ben değil sen düşersin." Bir elini yumruk yaparken diğerini kaldırıp işaret parmağını ona doğru salladı. "Sen hayatını yaşa diye ben kendimi ateşe atmışken seni gebertirim."diye hırladı.

"Abi ben Itır'dan hiç haz etmiyorum."diye iç çekti Aytolun.

Aybars yüzünü buruşturdu,"Sebep?"dedi. "Siktiğimin mahallesinde, küçükken sadece Itır normal değil miydi? Normal, saf, sessiz. Neyinden haz almıyorsun? Büyüdüğümüzde sen o kızla hiç karşı karşıya bile gelmedin!" Aniden bağırdı,"Haz etmemen için onu tanıman lazım AMA SEN ITIR'I TANIMIYORSUN AYTOLUN!"

Aytolun burnundan nefesini sertçe verdi.

"Seninle yaşıt da-" aklına gelen düşünce ile sözü yarım kaldı.

Aytolun 'un gözlerindeki duygu neydi böyle?

"Sen Itır'a mı vuruldun?"diye sordu. İğrenç.

Itır ve ablası,

Kendisi ve kardeşi mi?

Aman Allahım.

Itır ile arasına gittikçe mesafe giriyordu.

"Ve senden büyük olduğunu duyduğun gibi BUNU MU YAPTIN AYTOLUN!!!" Son cümlesinde resmen kükredi.

Aytolun korktu. "H-hiç alakası yok." Boğazını temizledi. "O vasat kadına bakacak değilim!"

Aybars bağırdı,"GÜZEL!" Öyle bir yordu ki kendisini bağırırken boğazında damarlar belirdi."Ben gidiyorum!"

Arkasını döndü.

Aytolun merak etti. "NEREYE!!"

Aybars gocunmadan cevapladı. "Itır'ın yanına!!"