Sana İhtiyacım Var

9.

Itır sabah okul veya nöbet olmamasının verdiği rahatlıkla öğleye kadar uyku planından çalan telefonu yüzünden uyandı.

"Efendim?"
Sesi kırık ve uykuluydu. Esnedi.

"Günaydın Itır."

Ah,
Yiğit.

"Günaydın,"dedi Itır derince bir nefes çekerek. "Bir sorun mu var?"

"Bugün yemeğe gideceğiz ya?" Yiğit şaşırdı. "Unuttun mu?"

Itır oflayarak,"Ben gelmiyorum."diye iç çekti. "Uyuyom ben."

"Uyuyom mu?" Yiğit kızın yöresel konuşmasına şaşırdı. "Uyu tamam da akşam gelip alıyorum seni boşuna itiraz etme. Muazzez ve Mustafa hoca düzenledi son sene sınıfta mı kalmak istiyorsun?"

Itır oflayarak,"Tamam!"diye sesini yükseltti. "Kalkıp giyineyim."

"Tamam ben seni yedi sekiz gibi alırım."

"Of."

"Ankara da hava soğuk ona göre seç kıyafetini."

Itır gözlerini belerterek,
"Süslenmek mı lazım? Pantolon giyecektim."dedi.

Yiğit güldü,"Ne giyersen giy."

Itır,"Tamam hadi görüşürüz."diyerek ofladı ve telefonu yatağa bırakıp yavaşça ayağa kalktı.

Itır MS hastasıydı.

Çoğunlukla yorgun hissediyordu.

Yavaşça dolabına gitti ve en sevdiği siyah paçaları yırtmaçlı olan tulumunu çıkarttı.

Tulumun belinde siyah ipekten bir kemer, göğüslerinde göbek deliğine kadar orta büyüklükte düğmeler, bel bölgesinde kısa fermuar vardı.
Giyimi kolaydı.
Çıkartması kolaydı.
Giydikten sonra oturması kalkması rahattı.

Bunu giyecekti.

**

Aybars berbere gidip tıraş olduktan,bıyıklarını bile kesmişti, sonra saçlarını biraz kısalttırmıştı.

Arabayı evinin otoparkına park ettirdikten sonra arka koltuğu açtı, koltuğun kenarındaki askı yerine kuru temizlemeden alıp asmış olduğu akşam için giyeceği takım elbisenin askısını alıp kılıfı düzeltti ve eve çıktı.

Kapıyı anahtalarla açarak girdiğinde Aytolun,"Abi?"dedi oturduğu yerden. "Sen mi geldin?"

"Evet."dedi Aybars soğuk bir şekilde.

Aytolun ayağa kalkıp abisinin yanına gitti.

"Ne yapıyorsun?"

Aybars kaşlarını çattı. "Şu an hiçbir şey?"

Aytolun göz devirdi. "Tamam neyse, ben de gelmeni bekliyordum. Dışarı çıkıyorum."

Aybars,"Tamam."dedi. "Git."

"Arabanın-" Aytolun tam şansını deneyecekti ki Aybars imayla gülerek,"Yürüyerek git."dedi. "Arabamı vermeyeceğim."

Aytolun kaşlarını çattı,"Versen ne olur?"

"Az ye de kendine araba al Aytolun."dedi Aybars sertçe.

"Ulan ben aylık 150 bin lira almıyorum senin gibi."dedi Aytolun sinirle. "Otuz bin liranın neyini yiyeyim neyi kalsın?"

Aybars göz devirdi.
"Araba bana lazım. Akşam yemek var."

Aytolun ofladı,"Of ya!"

Aybars mutfağa geçip kendisine bir kahve yapmaya başladı."hadi defol git çok caz yapma."