Sana İhtiyacım Var

28.

Aybars hocasının cümlesi ile Itır'a baktı. Gözlerinin içine bu denli derin bakınca Itır iyice utanıp sadece Çiğdem'e döndü ve sadece ona bakacaktı.

"Evet hocam, öyle. Gerçekten çok değerli."

Muazzez güldü. "Hadi o zaman Muazzez Hocanız kaçar." Ayağa kalktı.  Itır gözlerini yumdu. Çiğdem'e,"Çiğdem sende bugünkü raporları başhekime götürmen gerekenleri götürür müsün hayatım?" Çıkarken de Çiğdem'e baktı.

Çiğdem masanın uzerinde duran kağıtların hepsini topladı ve,"Tamamdır Hocam."dedi sonra ayağa kalktı.

Herkes odadan çıktıktan sonra hemen yanında oturan Aybars'ın vücudundan gelen etkileyici enerjisi ve sıcaklığından daha fazla muzdarip olmamak için tam ayağa kalkacaktı ki Aybars aniden elinden tutup,"Itır,"dedi.

Itır, irkildi. "Efendim?" Yutkundu.

Adama yavaşça kafasını döndürdü ve zoraki gülümsedi.

Zor gülümsedi çünkü bir çok duyguyu aynı anda hissediyordu.

Korku,
Utanç,
Sevgi,
Aşk,
Hayranlık,
Ve,
Öfke.

"Bak,"dedi. "Ben gerçekten seninle olmak istiyorum, sana yemin ederim ki aklımda sadece sen varsın ve ben-"

Itır,"Aybars lütfen."dedi. "Hadi tamam bende seni, bende seni."

Aybars sinirle yanaklarını şişirip elini çekti,"Bak işte bu Itır."dedi."Sana ne zaman adım atsam sekiz yıl önce, yedi yıl önce, beş yıl önce, ya bana öfke kustun ya dalga geçtin ya da beni eleştirdin."

Itır,"Poliklinikten çıkalım."dedi ciddiyetle. "Bahçede konuşabiliriz mesela ama burada değil."

Aybars kafasını hızla salladı,"Hadi gel."

*

"Bak Aybars,"dedi hastanenin bahçesinin derinlerinde ağaçların altında bir yerde.

Hastane buradan çok görünmüyordu.

Onu kimse göremezdi, şükür ki.

"Dedin ya sana kötü davranışlarımı," Aybars ciddiyet ve çatık kaşları ile sırtını ağaca yaslayıp kollarını göğsünde buluşturdu.

Beyaz önlüğü, toz olacaktı.

"O zamanlar psikolojik buhranda olduğumu biliyorsun."

Aybars göz devirdi,"Böyle deyince bitiyor mu? Itır bana iltifat ederken bile çok afedersin senin yanında küfür etmek istemezdim ama ağzıma sıçıyordun. Benim için dünyanın en yakışıklı adamısın ama kafan kocaman." Itır'ın cümlesini söyledi. "Gülsen komik değil, üzülsen çok saçma."

Itır gözlerini belertti,"Kafan küçük mü?"

"Ne alaka Itır ne alaka!"

Itır ofladı. "Ne diyeyim Aybars ben?"

"Bir şey dememe gerek yok," ağaçtan kopup Itır'a doğru yürüdü. "Senden tek istediğim biraz ciddiyet. Biraz uğraş, biraz da sakinlik. Sonrasında çok mutlu olacağız."

Itır, burnunun ucuna giren adamla yutkundu. "Nereden biliyorsun mutlu olacağımızı?"

Aybars kızın yanağına elini götürüp okşadı. "Biliyorum çünkü bu sefer,"susup gözlerini yumdu. "Bu sefer korkmuyorum."diye fısıldayarak cümlesini tamamladı.

Bu anlara kuytu bir ağacın arkasına saklanarak şahit olan Zeynep yanaklarına akan göz yaşlarını öfkeyle sildi.

"Lütfen artık direnme."dedi Aybars başını eğip kızın dudaklarına doğru.