Sana İhtiyacım Var

2

"Tamam baba, ben o zaman Bergiz'i ve Zeynep'i götüreyim, siz arkadan annemi ve Aytolun'u getirin olur mu?"

Aybars babası ile telefonla konuştuktan sonra kapatıp ayakta ona bakan sevgili nişanlısı Zeynep'e baktı.

Zeynep güldü,"Ankara'ya sonunda gidiyoruz öyle mi?" Oh çekti. "Bu küçük şehir çok sıkıcıydı."

Aybars gülümseyerek Zeynep'e yaklaştı ve ellerini yavaşça kızın beline atarak,"Sıkıcı mıydı?"diye fısıldadı.

Zeynep kıkırdayarak,"Seninle her yer güzel,"dedi. Aybars boynuna eğilip öpünce gıdıklandı, ellerini adamın saçlarına götürüp çekerek kafasını kaldırdı. Aybars kızın dudaklarına nefesini verip,"Ne?"diye fısıldadı.

"Seni istiyorum."dedi Zeynep. Adamın dudaklarına ufak bir öpücük kondurdu. Aybars iç çekerek,"Zeynep burası ailemin evi."dedi.

Zeynep,"Ne olmuş?"diye sordu sinirle. Aybars kızın belini oflayarak bırakıp geri çekildi.

"Olan şey bu. Ailemin evi. Komşular yirmi yıllık. Biri duyabilir, görebilir, hoş değil."

Zeynep sinirlendi. "Sevişmek için adam ikna etmeye çalışıyorum ya!"

Aybars,"Sesini yükseltmene gerek var mı gerçekten?"diye sordu ciyaklayan sevgilisine.

Zeynep gözlerini öfkeyle yumup yatağa oturdu. "Yani sesimi yükselttim kusura bakma ama insana kötü hissettiriyorsun."

Aybars anlamadı,"Nasıl yani?"

"Öyle yani."dedi Zeynep. "Ben bir kadınım, erkeğimle sevişmek için neredeyse yalvarıyorum."

Aybars hüzünle başka yere bakan nişanlısına ne yapmalı bilmiyordu. "Yapma bunu Zeynep,"dedi yanına yaklaşarak,"Tamam."

Yapacaktı.

Maksimum sesleri çıkardı, onu da inkar ederdi.

Alt kattaki dükkan sahibi zaten babasıydı ve orayı depo olarak kullanıyorlardı. Yan taraftaki dükkan sahibi de zaten çatlağın tekiydi.

Ona bakmayan nişanlısının yanağını öptü.

Odasının camının açık olduğunu o an fark etmedi.

Ya da hemen evinin ve odasının olduğu hizada, dışarıda Itır 'ın olduğunu bilmiyordu.

Zeynep'i öpücükleri ile yumuşattı ve onu kendisinin yaptı.

Öyle ki Zeynep bir ara sesini fazla çıkartınca eliyle kızın ağzını kapatmış öyle devam etmişti.

Itır dışarda bir o yana bir bu yana yürürken telefonla konuşuyordu ve Aybars'ların evinin altına geldiğinde ilk başta tıkırtı olan sesleri umursamadı ancak duyduğu birkaç duvara vurma sesi bir kadın çığlığı ile birleşince,"Bir saniye Emre,"dedi kaşlarını çattı.

"Ne oldu?"dedi Emre.

"Evden değişik sesler geliyor."

"Aynen,"diye güldü Emre. "Cinlerdir kanka."

"Bu da ne?"dedi Itır, Emre'nin dediklerini umursayamadan kaşlarını çatmıştı. Sesin geldiği eve kafasını kaldırıp bakınca,"Aman Allahım."diye fısıldadı.

Emre,"Ya ne Allah Allah, bir şey anlatıyorum, dinlesene."dedi umursamadan.

"Emre..."dedi Itır donakalmış haliyle. "Emre sesler EMREE!"

Emre,"Ne amına koyayım ne?"diye homurdandı.

"Lan Aybars,"fısıldadı. "Sevişirken camı açık unutmuş,"