Sana İhtiyacım Var

25.

"Se-" Itır açtığı ağzını kapatıp gözlerini yumdu.

Aybars gözlerini yumduğu kıza biraz müddet verdi.

"Itır, iyi misin?"

Genç kız gözlerini açarak kafasını salladı,"Çok bencilsin."diyerek gülümsedi. Sırıtışında büyük bir hüzün vardı. Gözleri doldu. "Hiç sormuyorsun bile Itır beni seviyor mu?"

Aybars nefesini tutup görmek istemediği, korktuğu ve çekindiği o soruyu sormak için sakinleşmeye çalıştı.

Dışarıdan havalı, sakin, lider ve kesinlikle yıkılmaz duruyordu ancak bir gün içindeki duygu ve hisleri patlatacak diye çok korkuyordu. "Pekâlâ, sorma vakti geldi." Oturduğu yerde iyice dik durdu.
"Be-b,"kekelediğini fark edince boğazını temizledi. "Beni sevmiyor musun?"

Itır kaşlarını şaşkınlıkla kaldırdı. "Ne?"

Aybars omuz silkti. "Soruyorum. Ben bizim için uğraşacağım ancak sen sevmiyor, istemiyorsan yapmam gereken şeyler farklı olacak. Bu yüzden lütfen söyle, hiç mi şansımız yok?"

Itır adamın gözlerine bakarak sustu.

Ne hayır diyebildi.

Ne evet.

Sadece sustu.

Onun suskun kalması gereken cevabı vermişti Aybars'a.

Tuttuğu nefesi rahatlıkla dışarı vermişti.

Evet rahatlamıştı ancak bir o kadar da diken üstündeydi.

"Seni seviyorum ve bunu kabul edip söyleyebilmek o kadar rahat hissettiriyor ki," derin bir iç daha çekti.  "Nişanlım Zeynep ile yolları ayırdık. Sana çok fazla değer veriyorum Itır."

Genç kız kaşlarını çattı. "Ailenden uzak olman açısından bu durumdan aslında hoşnut değilim çünkü onlar senin ailen ancak bu durum ikimizin durumu yani, ailenden , özellikle Yaren'den, uzak olman bizi sıkıntıdan kurtaracak."

Itır,"Ne demek istiyorsun?"diye sordu kaşlarını tekrar çatarak.

Aybars iç çekti, "Itır, Yaren bana iftira atarken, yani sana bunları anlatırken benimle flört ediyordu."

Itır güldü,"Öz ablam olduğundan utanç duyuyorum."

Yaren, başka bir bölümün konusuydu.

Aybars, sıkıntı içinde gülümsedi. "Bundan sekiz yıl önce büyük ablanın ses kaydını attığında yerin dibine girmek istedim. Kabul etmelisin,"

Itır sordu. "Neyi?"

"Beni çok zorladığını."

Evet,

Doğruydu.

Itır,"Evet kusura bakma."diye homurdandı.

Aybars gülümsedi. "Bunun için demedim. Asıl kusuru olan sen değilsin. Benim."

Itır şaşkınlıkla,"Doğruyu söyle, ölümüm mü yaklaşıyor? Kafana saksı mı düştü? Dünyanın sonunun geldiğine emin mi oldun? Sana ne oldu?"dedi.

Aybars,"Itır ben bu anı rüyalarımda bile görmeye korkuyordum."dedi. "Bak, artık yirmi sekiz yaşındayım. Bazı şeyleri aştım, hala bazı amalarım, zorunluluklarım var ama bir an olsun ilk defa mantığımı değil de kalbimi dinleyeceğim." Gülümsedi ve kızın masadaki elini uzanıp tuttu.

Yumuşacıktı.

"Seni seviyorum ve seninle bir şeyler denemek istiyorum."

Itır'ın kalbi felaket derecede atıyordu.

Elinin üzerindeki pürüzsüz ele baktı.

Sonra da yutkunarak elini geri çekti.

Aybars masaya düşen eli ile dişlerini sıktı.

Kız lanet olsun ki haklıydı!

Ancak bazı şeyleri düzeltmeye çalışıyordu!

"Ben yapamam."dedi Itır kafasını iki yana salladı.

"Sebep?" Aybars kaşlarını çattı. "Neden? Gerçekten sevmiyor musun yoksa beni?"

"Öyle değil -" Itır gözlerini yumarak sustu. "Bunun onunla alakası yok. Aybars, bak bazı şeyler değişti. Öyle sana kollarını açmış sarılmayı bekleyen Itır," sinirle güldü,"Ben onu öldürdüm."dedi. "Selami felan okundu yani. Sorun sandığından daha büyük."

"Sorun ne?"

Ay Aybars delirecekti.

"Sorun sensin!"dedi Itır. "Sana güvenmiyorum. Güvenilmeyen biri olduğun için değil. Bana yaşattığın tüm duygular yüzünden. Bana yaşattıkların yüzünden."

Aybars kafasını salladı,"Tamam. O zaman bana bir şans ver. Seni inandırabilmem için bana bir şans ver."

Itır,"sana yalan söylemeyeceğim. Şu sıralar kuzenim Ece'nin yakın arkadaşı Ufuk ile konuşuyorum. O varken sana bir şans veremem."dedi ve gözlerini şirince kırpıştırdı. "Nitekim ben sen değilim, nişanlım varken sırf seviyorum diye bir başkasını öpmem."

Aybars dişlerini sıktı ama Itır yine haklıydı.

"Ve bilgin olsun, ben nişanlı bile değilim."

Aybars iç çekti. "Anladım, mesajı aldım yani. Ama o olması gereken bir hareketti. Bunun için özür dilemeyeceğim."

Biraz öne çıkıp Itır'ın güzel gözlerine baktı. "Çünkü seni öptüğüm o kısa an benim kaderimi değiştirmem için bir sebep oldu."

**

"Sonra da gülümsedi."

Itır heyecanla, Aybars ile konuşmasını Begüm'e anlatırken Ece,"İlk defa aklını kullanabildin."diyerek somurttu. "Ama Ufuk'a sen 'Bin İybirs'i siviyirim sini izirim'," diye kuzeninin taklidini yaptı. "Dediğin an o iş bitti."

Itır kaşlarını çattı. "Lan oğlum lan,"dedi. "Bitemez, Aybars'ın gözüne gözüne sokmamız lazım."

Ece somurttu. "Hadi canım, hiç beni sokamazsın araya."

Itır,"Of!"Diye bağırdı. "Bir yaralı parmağa işemiyorsun ya!"

Begüm yüzünü ekşitti,"Senin parmağın değil kalbin yaralı ondan."

Itır,"Ay neyse!"diye gözlerini belertti. "Deli gibi hastayım, o kadar bitmiş durumdayım ki tıp fakültesini daha fazla okuyacak gücüm yok. Üç bölümden geçemedim. Nöroloji bölümünde Aybars olmasa çoktan okulu bırakıp terapi vermeye ve keyfime bakmaya başlamıştım. Bölümlerden kalma sebebim ayağa kalkamıyor olmam, bu kadar hastayken ilk defa sevdiğim herifle bir şans var ve siz ikiniz,"derken eliyle sertçe arkadaşlarını gösterdi,"Bir kere olsun bana Aybars ile ilgili gaz verseniz ne olur ölür müsünüz!"

Ece, kuzeninin gözlerinin dolduğunu görünce çok üzüldü.

Biliyordu ki Itır'ı üzen şeylerden en büyüğü hastalığıydı.

Sonra Aybars ve ailesi.

"Tamam,"dedi Begüm. "Üzgünüm, senin üzülmeni istemediğim için sadece temkinli olmaya çalışıyorum."

Ece de kafasını salladı. "Evet bende. Ve kuzenim Yaren ile görüşmeyi kestin ama ne kadar onunla da akraba olsam tehlike seviyesini biliyorum. Korkuyorum."

"Korkma."diye gözlerini belertti Itır,"Zaten Aybars ile ilgili benim neler hissettiğimi anlamasını sağlayacak bir sürü planım var. Sadece belki yakında öleceğim ve ölmeden önce mutlu olmak istiyorum. Ya da belki hiç ölmeyeceğim ve bir ömür onunla mutlu olacağım. ÇÜNKÜ SİKEYİM Kİ DELİ GİBİ SEVİYORUM." Itır sinirle ayağa kalktı ve gözünden akan yaşları aynı sinirle sildi. "Şimdi gidip çay koyuyorum! İçmek istiyor musunuz?"

Begüm ve Ece korkuyla kafalarını salladı.

Çünkü sevgili arkadaşlarının acısını bizzat hissediyorlardı.