POSSESSION SERIES 1: HUNTER GRAYSON [Soon To Be Publish]

CHAPTER NINETEEN

HER FACE crumpled when she felt his hot gaze on her. He had been staring at her while leaning on the door jamb with his arms crossed over his chest. She can't focus on what she's doing because of his hot gaze. She got distracted‚ at mukhang natutuwa naman ito.

She gasped softly when she felt his arm wrap around her small waist. She felt his hot breath hitting her ear. He bent down and rested his chin on her shoulder and hugged her even tighter.

"H–hunter I'm doing something." She said in a stammering voice. he pressed his face to her neck.

"So? I'm not doing anything. " he reasoned.

She blew a loud breath and continued to wash the dishes. She was slightly tickled because he planted a small kissed on her neck. She closed her eyes tightly and felt her uneven breathing.

"Hunter stop." She tried to stopped him because of the overwhelming heat in her body. He didn't listen and kept kissing her neck. Tumaas ang balahibo niya sa batok when she felt his wet tongue traversing her exposed neck. His hand started to move, he put his hand in her shirt and landed it on her chest. He gently touched her chest and massaged it.

"Uhm..." She moaned weakly when she felt him bite her neck. She slightly tilted her head to the left to give him more access.

He kept kissing her neck and massaging her breast, while she's enjoying his every touch.

"Ay, Mahabaging diyos! "

Mabilis siyang napamulat at naitulak si Hunter palayo dahil sa gulat ng marinig ang gulat na sigaw ni Nanay Isme. Nag–iinit ang pisngeng tumungo siya dahil sa kahihiyan. Mariin siyang napapikit at sekretong kinastigo ang sarili.

"Hindi ninyo dapat ginagawa ang bagay na iyan dito sa kusina. " Pangaral ni nanay Isme sa kanila na mas lalong ikinatungo niya sa hiya.

Parang any moment ay gusto niya nalang lumubog sa kahihiyan.

"Diyos ko kayong mga bata kayo oh. " Umiiling–iling na saad ni nanay Isme.

Pasekreto niyang tinapunan ng tingin si Hunter na ngayon ay nag kamot batok habang nahihiyang nakatingin kay nanay Isme.

"Hija."

Mahina siyang napa–igtad nang marinig ang boses ni nanay Isme. Agad siyang napalunok at nilipat ang tingin sa matanda. Umusbong ang kanyang kaba ng makita ang seryoso nitong mukha.

"Sumunod ka sa akin, Mag–uusap tayo. " Seryoso nitong saad at tumalikod na palabas ng kusina.

Kagat labing lumingon siya kay Hunter na ngayon ay may nag–aalalang tingin.

Sinamaan niya ito ng tingin."Kasalanan mo ‘to e. " Paninisi niya na ikinalunok nito.

Akmang lalapit ito sa kanya ng mabilis niya itong inirapan at umalis ng hindi na ito nililingon.

Kainis, bakit naman kasi siya bumigay?

Huminga siya ng malalim bago lumapit kay nanay Isme na ngayon ay seryosong nakatingin sa kanya.

"B–bakit po nay? " Kinakabahan niyang tanong.

Huminga ito ng malalim. "Alam mo naman sigurong tinuring na kitang parang tunay na apo hindi ba? " Lumunok siya at tumango. " Ang sa akin lang ay ayaw kong makita kang nasasaktan. Hindi mo pa gano'n kakilala ang Senyorito. Tatanongin kita. May nararamdaman ka ba para sa Senyorito? " Parang naputol ang kanyang dila at hindi agad nakasagot sa tanong ng matanda.

Simpleng tanong pero nahihirapan siyang bumuo ng sagot.

It's just a simple question pero bakit ang hirap sagutin? Pwede namang Oo at hindi lang ang sagot.

Alam niya sa sariling unti–unti na siyang nahuhulog dito pero magulo ang buhay niya. Kung ipagpapatuloy niya ito, pareho lang silang masasaktan dahil hindi naman siya mag tatagal dito. Hindi niya kayang sumugal sa ganitong sitwasyon.

Uminit ang sulok ng kanyang mata at ngumite ng mapait. "Opo. "

Ngumite ito at tumango. " Kung gano'n, bakit malungkot ka? "

Pinahiran niya ang luhang tumulo at bahagyang suminghot. " D–duwag ako nay e, hindi ko kayang sumugal. " Naiiyak niyang sagot.

"Nakikita ko sa mga mata ng Senyorito na may pagtingin din ito sayo. Ano ang ikinakatakot mo? "

Malungkot siyang ngumiti. "M–magulo ang buhay ko nay. Ayaw kong darating ang araw na pareho kaming masasaktan kapag ipinagpatuloy ko pa itong nararamdaman ko para sa kanya. "

"Hija, Kapag nag mahal ka handa kang sumugal at masaktan. Parte ang sakit sa pagmamahal. Sa katunayan, ito pa nga ang nag papatibay sa atin. Kapag nasaktan tayo mas lalo tayong lalakas at titibay. "

Tumungo siya at hindi na sumagot.

Alam niyang parte ang sakit sa isang relasyon ngunit hindi niya kayang harapin ang lahat ng sakit. Wala siyang lakas.

"Pag–isipan mong mabuti. " Saad nito at tinapik ang kanyang balikat at umalis.

Gabi na at nasa veranda siya ng mansyon at nasa malayo ang tanaw. Sa sobrang lalim ng kanyang iniisip ay hindi niya agad naramdaman ang presensya nito, nagulat nalang siya ng maramdaman ang telang bumalot sa kanyang balikat.

"It's late, why aren't you sleeping yet?" His voice was soft.

She took a deep breath and slightly looked at him. "I'm not sleepy yet." She answered

"Do you have a problem? Ever since you talked to Nanay, you've been quiet. What did nanay tell you?" His voice was serious. She shook her head. "Nothing."

He didn't believe her and confronted her.
"Tell me. I'm going crazy when I think about what happened during your conversation and you acted like that."

She smiled lightly."Nothing, I just remembered my Sister. I just miss her so much." She said and tears slowly formed in her eyes.

She miss Elle. Kumusta na kaya ito? Maayos lang ba ito? Hindi ba ito sinasaktan ng tiya?

He wiped the tear that ran down her cheeks and kissed her eyes carefully.

"Do you want to visit her? I'll go with you." he suggested.

She smiled bitterly. if only it's possible. Her chest tightened at the thought na baka ito na naman ang binalikan ng matandang intsek. Hindi niya talaga mapapatawad ang sarili kapag nagkataon.

She shake her head."Hindi na, siyaka na lang siguro. "He took a deep breath and nodded his head as a response at kinabig siya palapit.

"Everything's gonna be alright. " He whispered na ikinangiti niya.

Sana nga, sana nga maging maayos na ang lahat para malaya na siyang mahalin ito na walang prinoproblema at makakasama niya rin ang kapatid niya 

                             🍵