Behind his dark Aura [ Unedited ]

Chapter 18

Hinarap ko siya at tinignan nang diretso sa mga mata niya. Kinulong ko ang pisngi niya sa dalawang palad ko. Tinitigan ko ang mukha niya bago ako magsalita.

“I told you, I will always stay by your side." I smiled at him. “I will stay, to support you always."

“But I'm afraid, Hiara. I'm really afraid." He whispered and held my hand that was holding his face. “I don't know if I can face many people."

“You don't have to worry, Liam. I'm just here, we are here for you." Kita ko ang takot sa mga mata niya, parang sinasabi niya na hindi niya talaga kaya. “I know you can, Liam. I know you can!"

Hindi ko alam ang kuwento kung bakit sobrang takot siya sa ibang tao. Oo, alam kong isa sa dahilan ay yung panghuhusga sa kaniya at ang takot niya noon na makakita ng kumpletong pamilya dahil na iinggit at nasasaktan siya.

Broken family ako pero alam kong iba parin ang sakit ng mawalan ng mga magulang. I'm just a broken family and the only pain I feel is that I was deprived of having a whole family.

Masakit maging broken family pero mas masakit parin ang mamatayan ng mga magulang.

It hurt so much when our father chose another woman over us. Losing my twin is painful. It hurts that I don't have a complete family.

Pero alam kong mas masakit ang mamatayan ng magulang isang buwan pagkatapos mong ipanganak.

“I don't think I can, Hiara. S-sobrang natatakot ako." His voice broke. Kumunot ang noo ko pero hindi ako nagsalita. Nagsisimula na siyang manginig kaya mas hinigpitan ko ang pagkakahawak sa kaniya. “What if what happened before happens again?"

“Anong bang nangyari dati? Sabihin mo sa akin, Liam. Nandito lang ako, pakikinggan kita." I said caressing his cheek.

His tears fell. Gusto kong malaman kung bakit ganito nalang siya katakot ngayon.

Tumitig siya ng matagal sa akin bago niya dahan dahang ibuka ang bibig niya.. “I am a victim of violence, Hiara.." Kahit nahihirapan siyang magsalita ay pinilit niya parin.

Pero hindi ko parin siya maintindihan.

“B-bata pa ako noon t-tapos may isang pamilya ang nagpahirap sa akin kasi mayaman daw ako at alam nilang wala akong mga magulang kaya ibigay ko nalang daw sa kanila ang mga yaman ko." His whole body was shaking and his tears were falling fast.

“I don't know why they did that, Hiara." He hugged me and sobbed. “A-akala n-nila ako nalang talaga mag-isa kaya gusto nilang kunin ang yaman ko."

Niyakap ko rin siya. “Go on tell me everything. I'm just here, Liam." I caressed his back.

“They beat me while repeatedly telling me that I should die too because my life is useless because I don't have parents."

Hindi ako nagsalita at patuloy lang ako sa pagyakap sa kaniya habang hinahagod ang likod niya. Hindi ko alam na ito ang pinaka dahilan niya kung bakit sobrang natatakot siya.

“S-sobrang pinahirapan nila ako. Then I realized that they did that because of my wealth that they wanted to get."

Tumigil siya saglit dahil siguro sa sunod-sunod na paghikbi niya. Hindi narin  malinaw ang lumalabas na salita sa bibig niya pero iniintindi ko parin iyon.

Hindi ko alam na kayang gawin ito ng ibang tao para lang sa yaman at pera. Hindi ko alam na ganon na pala ka sakim at gahaman ang iba.

Yung tipong pati ang taong walang kamuwang-muwang ay dinamay din nila.

“That's why I'm afraid to hold and run my own company because I'm afraid and I remember that it's because of the wealth that I experienced those things."