Behind his dark Aura [ Unedited ]

Chapter 19

"Hiara, I want to tell you a secret." He whispered in my ear. He is still hugging me until now.

“Hmm, what is that?" I frowned when I asked him. Bumitaw ako sa pagkakayakap para matignan siya.

“The day after tomorrow is my birthday."

My eyes widened and my mouth opened a little. “Talaga? Bakit ngayon mo lang sinabi sa akin? Noong nakaraang taon bakit hindi mo sinabi?"

It's been two years since we first met, pero ngayon ko lang nalaman ang kaarawan niya. Noong nakaraang taon ay hindi siya nagsabing birthday na pala niya.

Ngayon ko lang din napansin na hindi pala sinabi saakin ng yaya niya kung kailan ang kaarawan niya. Bakit nga ba kasi hindi ko tinanong?

He took a deep breath. “Because I don't want to celebrate my birthday without my parents and nanny." Humina ang boses niya at naging malungkot din ang boses niya.

Napalunok ako. “B-bakit sinabi mo na ngayon?" I whispered under my breath. Nakakapagtaka lang.

Hinawakan niya ang balikat ko. “Isn't it obvious Hiara?" His brows furrowed. “Because you are here. I want to celebrate with you."

I smiled widely. “Talaga?"

“Yes, I want to celebrate with you. Naging mahalaga ka na rin saakin, Hiara."

Hindi parin nawawala ang ngiti sa labi ko nang yakapin ko siya.. “Ano pang hinihintay natin? Bumili na tayo ng panghanda mo.. Lulutuan kita ng kahit anong gustuhin mo."

“I think I would love that," sabi niya.

“Tara na?"

“Sige, ako na ang mag d-drive." Natawa ako ng bigla niya nalang akong tinalikuran at agad na lumabas ng bahay.

Agad siyang dumiretso sa garage para kunin ang kotse.. Nakangiti siya ng hininto niya ang kotse sa harapan ko..

“Get in, Hiara." He said happily.

I laughed. “Excited ka naman diyan masiyado." Umupo ako sa tabi niya sa driver seat.

“I'm really excited, Hiara." Aniya at pinaandar na ang sasakyan. Malawak ang ngiti niya habang nagmamameho siya.

“Ano bang gusto mong ihanda natin?" I looked at him and asked him. Wala akong maisip na gugustuhin niya dahil ngayon lang naman namin gagawin ang maghanda para sa kaarawan.

“I don't know, let's see what we can buy at the grocery store." Sabi niya at nagkibit balikat..

“Hmm, kahit yung sa isip mo lang na gusto mong kainin? Kumunot ang noo ko. Imposible namang wala.

“I want carbonara and pancit palabok."

“Ayaw mo ng spaghetti?"

He shook his head. “I hate spaghetti." Mabilis na sagot niya..

“Huh? Bakit naman?" Takang tanong ko..

“I don't like the sauce." Sagot niya nang hindi manlang bumabaling sa akin. Diretso lang ang tingin niya sa kalsadang tinatahak namin.

Ngumiti ako. “Parehas pala tayo ayoko rin ng banana or tomato sauce. Atsaka kahit nga ketchup ayoko rin."

Maraming tao ang gustong gusto ang spaghetti lalo na ang mga kabataan. Ito ang pangunahing handa ng karamihang nag b-birth day.

But I don't know why I never liked the taste of spaghetti.. Isang hibla palang ng pasta ng spaghetti ang tikman ko ay nasusuka na ako..

“We both hate spaghetti." Biglang sabi ni Liam. “I really didn't like spaghetti even when I was young. Naalala ko nung hinandaan ako ni yaya tapos pinamigay lang namin sa mga batang nasa lansangan dahil ayaw kong kainin."