Prologo 1 : Nakita

211 10 7
                                    

∆ Gratias Tibi Agimus, No

Prologue

Hindi ako makapaniwala sa nakikita ko, isang matabang lalaki ang nakikita ko sa butas, dahil naka silip lang ako sa warak na butas ay pilit kung pinipigilan ang sariling hindi maisuka ang kinain ko kaganina.

Kitang kita sa bibig nito ang nag u-umapaw na laman ng tao, hindi pormal na dinakot lang ito sa dating puwesto sa katawan ng babae at kinain lang ito habang ang mga hindi n'ya nanguya ay nangangahulog lang, kiliti sa aking panlasa, naduduwak ako. Pilit ko ito pinigilan ngunit hindi ako makapag pigil.

Sino ba namang hindi dito mandidiri? Kitang kita mo ang lahat ng detalye at kung paano n'ya pag laruan ang biktima, kitang kita ng dalawa kong mga mata ang mga nang yayari

pagkatapos mamatay ni lola melanie naisipan ko muling dito tumira, makikita ko ngayon silang wala sa katinuan, hindi ko alam kung sila pa ba iyon.

Hindi na ako mag tataka, kahit si hector ay hindi ko man lang maka usap dahil wala na s'yang abilidad na mag salita, selya naman ay hindi ko na rin makausap dahil hindi ko s'ya makita.

Marami pa akong kailangang gawin dito sa mansyon, kailangan ko pang alamin kung ano nga ba talaga ang ng yayari, bakit sila nag kakaganito.

Kahit sa umaga ay para lamang silang normal ngunit sa gabi ay ibang iba na ang pag katao nila, hindi ko kayang ma abala sa ganitong oras.

Kaunti nalang at mabubuo ko na ang nawawalang katotohanan.

Pero pa paano ko ito makukuha?

Gratias Tibi Agimus, No Dove le storie prendono vita. Scoprilo ora