Gratias Tibi Agimus, No
Kabanata 17 : Memorya
Sa bayan ng carmen ay matatagpuan ang isang babae na nag ngangalang marie, napaka gandang babae.
Sobrang sayang babae, kilala sya sa bayang iyon bilang bunsong anak ng mayamang pamilya, sya ang mistulang larawan ng buong bayan.
Hiwaga sya sa bayang iyon at sa pamilyang kanyang kina bibilangan ngunit pag kalipas ng taon, humayo ang kanyang ama ngunit ng dumating muli ito sa kanilang tirahan.
Iba na ito.
•••
Hinigpitan ko ang hawak sa palakol dahil muntikan na itong tumama sa 'kin, pinilit kong higitin ito sa kanya ngunit dahil sa lakas nya ay hindi ko ito kinaya.
Nag pumilit ako at mas lalo pa itong hinila
Hinila ko ito ng hinila hanggang mag hina ako.
Hindi 'ko ito nakuha!.
Hanggang sinapit ko ang kanyang hinagpis.
Tumama ito sa aking braso at tumarak ang dugo.
Namilipit ako sa sakit ngunit pinag patuloy kong kunin ang palakol.
Hindi ito tumama sa aking buto dahil nag hina na rin s'ya.
Ngunit makikita na ang laman nito.
Ininda ko ang sakit.
Kinuha ko ang palakol sa aking braso ngunit dumulas ito, sumakit ang buo kong katawan ngunit ininda ko muli ito.
Hindi ako makagalaw sa tagpong iyon pero hindi ako nag sisi.
Pinigilan ko ang sakit.
Nilakasan ko ang resistensya ko.
Biglang lumakas ang tibok ng puso ko.
Pagod na pagod na ako.
Hanggang mag manhid ang buo kong katawan.
Wala akong maramdaman ngunit patuloy pa ring gumagalaw ang aking katawan.
Hindi ako ito.
Bakit ganito?.
Sumakit ang lalamunan ko at gusto nitong mag salita
Unti unti.
Nakabawi, nakabawi akong maputulan sya ng kamay.
Pero habang ginagawa ko iyon.
Tumutulo na ang aking luha.
Sumigaw ako.
Hanggang naramdaman kong umalis na ito sa katawan ko.
"Marie!, ikaw ba iyan marie?"
Patuloy pa rin ang pag tulo ng aking luha.
Ngunit ng tumigil ako.
Nakita kong nakatingin lang si lola maria sa aking likod, takot na takot.
"Marie, patawad marie!"
Tumingin ako sa likod.
Walang katao tao.
Tumingin ako sa harapan, nakita ko s'ya.
Nakita ko ang itim na babae.
Nakatalikod sa akin.
"Hindi ko sinasadya aking anak, hindi ko sinasadya!."
Tumingin lang ako sa kanila.
Hindi ako makagalaw.
"Halina nga ba ina?"
Tumunganga ako.
YOU ARE READING
Gratias Tibi Agimus, No
HorrorMasayang pamilya, purong ngiti-kilala ang pamilyang ito sa tawag na Castro, hiwaga sa bayang matatagpuan ang pamilyang iyon na nag mamayari ng kabuuan ng kalupaan. Higit pa sa kanyang matutuklasan ang kanyang nalaman. Ngunit hindi pa rin nabubura an...
