ANG ISANG GABI ay umabot ng isang linggo na walang Frederick na nagpakita kay Andrea na labis ikinalulungkot ng dalaga.
Kahit isang tawag o text ay wala siyang natatanggap mula sa lalaki. Kapag siya naman ang tumatawag, walang sagot at ni hindi niya alam kung natuloy ba ito sa Zamboanga.
Kapansin-pansin ang pananamlay niya kaya hindi nakaligtas sa kanyang kapatid. Hindi nasanay si Andrei sa ganoong itsura ng dalaga.
ANDREI: "Brat, what's happening to you?"
Malalim na buntong hininga ang pinakawalan ng dalaga bago sumagot.
ANDREA: "Nothing kuya, stress lang ako ng konti."
ANDREI: "Stress? Saan? Eh halos nabenta mo lahat ng water pump na hawak mo, maging ang mga motorsiklo, paano ka na-stress?"
ANDREA: "Kuya please lang, huwag mo akong kulitin!"
ANDREI: "Is this about Frederick?"
ANDREA: "What about him?"
ANDREI: "Come on Andi, tell me— has he done wrong to you?"
FREDERICK: "No, he's busy, namimis ko lang."
ANDREI: "Hindi ba lagi kayong nagkikita?"
ANDREA: "Dati, pero ngayon; mag-iisang linggo na kaming hindi nagkikita."
ANDREI: "As you said, he is busy, huwag mo ngang pabayaan ang sarili mo just because of him."
ANDREA: "Teka, bakit ka pala nagpunta rito?"
ANDREI: "Pinapasundo ka ni mommy at daddy, may family dinner tayo kasama si Janice, ang guest what?!"
ANDREA: "What?"
ANDREI: "Kami na."
ANDREA: "Talaga? Eh bakit naman hindi kaagad sinabi sa akin ng bruhang 'yon?"
ANDREI: "Kahapon lang niya ako sinagot."
ANDREA: "Wow, congrats kuya, I'm happy for you."
ANDREI: "Thanks, bihis na at dadaanan pa natin si Janice."
ANDREA: "Okay, wait."
Tinungo nito ang kanyang kwarto upang magbihis ng panlabas.
SA KABILANG BANDA…
Kanina pa palakad-lakad si Frederick na animo'y baka na hindi maka-anak habang hinihintay na lumabas ang doktor na umaasikaso kay Dorina, isang linggo na mula nang nakonfine ito at nasa ICU lamang, halos walang pahinga dahil sa sobrang sakit na nararamdaman kaya laging may doktor.
DONYA TERESA: "Hijo, can you sit down for a while, nahihilo na ako sa kakalakad mo eh!"
FREDERICK: "Ma, I'm worried about her."
DONYA TERESA: "Relax hijo."
FREDERICK: "Ma, may kasalanan ako kay Dorina."
Nangunot ang noo ng Donya.
DONYA TERESA: "What is it?"
Sasagot sana si Frederick, subalit bumukas ang pinto ng ICU at lumabas ang mga doktor.
Patakbo itong lumapit upang alamin ang lagay ni Dorina.
FREDERICK: "How is she Doc?"
Umiling ang doktor…
"Gawin niyo na lamang ang lahat ng nakakapagpasaya sa kanya, at tuparin ang mga hihilingain niya kung meron man. Her body was getting weak day by day. I'm sorry to say this, but she won't be able to survive anymore."
